Την εποχή εκείνη, το κράτος, δηλαδή, ο ευρύτερος δημόσιος τομέας και όχι μόνον, ήταν υποχείριο του πολιτικού κόμματος που κέρδιζε τις εκλογές και σχημάτιζε κυβέρνηση και μάλιστα αυτοδύναμη.
Ήταν η εποχή που οι σχέσεις των πολιτών με το κράτος ανάγονταν καθαρά σε πελατειακό επίπεδο και κανένα αίτημα, δίκαιο ή άδικο δεν διεκπεραιωνόταν αν δεν συμφωνούσε ο κομματικός ινστρούχτορας. Σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες προωθούνταν και ικανοποιούνταν μόνον τα αιτήματα για τα οποία έδινε αυτός το πράσινο φως, ενώ όλα τα διευθυντικά στελέχη, ήταν εφοδιασμένα με κομματική ταυτότητα και έχαιραν της απόλυτης εμπιστοσύνης των υπουργών και του κόμματος. Μέσα σ΄αυτό το σύστημα πλήρους κομματοκρατίας οι εγκάθετοι είχαν αλώσει όλους τους θεσμούς του κράτους και τους μηχανισμούς λειτουργίας του, όχι μόνο σε επίπεδο κεντρικής διοίκησης, αλλά και αποκεντρωμένης περιφερειακής…
Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει με αυτό, αλλά μπορείτε να εξαιρεθείτε αν το επιθυμείτε. ΑποδοχήΔιαβάστε περισσότερα
