Η Κλιματική Αλλαγή είναι ένα διαχρονικό φαινόμενο που εμφανίστηκε εδώ και εκατομμύρια χρόνια και μελετήθηκε από τους γεωλόγους του Τεταρτογενούς (Quaternary geologists). Αυτή η κατηγορία των γεω-επιστημόνων μελετούν το παλαιό-κλίμα και την παλαιό-εδαφολογία. Από τα τέλη του 17ου αιώνα μελέτησαν τις παλινδρομικές κινήσεις των παγετώνων που γινόντουσαν κάθε περίπου 120.000 χρόνια, αρχής γενομένης από τα μέσα του Τεταρτογενούς, ήτοι, περίπου, πριν 1.000.000 χρόνια. Την αιτία δεν την γνώριζαν.
Το 1942 οι Γερμανοί συνέλαβαν και φυλάκισαν στο Βελιγράδι έναν διάσημο Σέρβο αστροφυσικό ονόματι Milancovitch. Κατά την διάρκεια της παραμονής του στις φυλακές μελέτησε τις τροχιές της Γης γύρω από τον ήλιο και παρατήρησε ότι όταν η τροχιά της Γης μεταβάλλεται από κυκλική, που είναι σήμερα, σε ελλειψοειδή έχουμε τους παγετώνες των 120.000 ετών, εικόνα 1. Όταν ο άξονας περιστροφής αλλάζει κλίση κάθε 40.000 χρόνια, έχουμε πάλι μια παγετώδη περίοδο (εικόνα 1).
Εικόνα 1. εκκεντρότητα, αξονική απόκλιση και η μετάπτωση των τροπικών και εαρινών ισημεριών, κύκλοι Milancivitch, που δημιουργούν κλιματικές αλλαγές κάθε 120000 χρόνια, κάθε 40000 χρόνια και κάθε 20000 χρόνια αντιστοίχως, Σταύρος Αλεξανδρής, 2019.
Όταν ο ημερήσιος άξονας περιστροφής της Γης αλλάζει τοποθεσία επανέρχεται στην αρχική του θέση κάθε 20.000 χρόνια. Αυτός ο στροβιλισμός δημιουργεί κάθε 20.000 χρόνια μια παγετώδη περίοδο. Βλέπουμε ότι δεν υπάρχει η επίδραση ούτε του ανθρώπου ούτε του ατμοσφαιρικού διοξειδίου του άνθρακα. Φυσικά, εκείνη την περίοδο, δεν κάναμε χρήση των υδρογονανθράκων. Παρόλα αυτά είχαμε κλιματικές αλλαγές.
Εικόνα 2. Μερικές τοποθεσίες από τις παγοκολώνες που λήφθηκαν από τον Νότιο Πόλο και που φυλάγονται σε ειδικές αποθήκες του Πανεπιστημίου ΟHIO, USA
Το 1995 εκατοντάδες επιστήμονες από όλον τον κόσμο άρχισαν να κάνουν γεωτρήσεις στον Βόρειο και Νότιο Πόλο, όπως επίσης στη Γροιλανδία (εικόνα 2) για να πάρουν παγοκολώνες που δείχνουν τις κλιματικές αλλαγές τα τελευταία 450.000 χρόνια.
Αυτές οι πάγο-κολώνες ορισμένες μήκους 3.200 μέτρων, (εικόνα 3) φυλάγονται στο μουσείο του πανεπιστημίου Οχάιο των ΗΠΑ ενώ οι πάγο-κολώνες από την Γροιλανδία στο Ινστιτούτο Niels Bohr της Κοπεγχάγης στη Δανία.
Μελετώντας τις διακυμάνσεις της περιεκτικότητας του διοξειδίου του άνθρακος που υπήρχαν ως εγκλείσματα στις παγοκολώνες όπως επίσης τα ισότοπα οξυγόνου 18 (δ 18Ο) που βρίσκονται σε εγκλείσματα αέρος και είναι θερμοκρασιακοί δείκτες, κατασκεύασαν διαγράμματα διακύμανσης της θερμοκρασίας και του διοξειδίου του άνθρακος των τελευταίων 450.000 ετών,
Εικόνα 3. Η παγο-κολώνα VOSTOK-1 μήκους 3.2 χιλιομέτρων που λήφθηκε από τον Νότιο Πόλο για την μελέτη της κλιματικής αλλαγής, Petit, et. al., 1999.
Στην εικόνα 4, παρατηρούμε πόσες φορές η μέση γήινη θερμοκρασία υπερέβη την σημερινή μέση γήινη θερμοκρασία των 15 βαθμών Κελσίου ασχέτως της ατμοσφαιρικής περιεκτικότητας σε διοξείδιο του άνθρακος. Επιπροσθέτως, παρατηρούμε την επιβεβαίωση της θεωρίας του Milancovitch, δηλαδή ότι περίπου κάθε 120.000 χρόνια πρέπει και πράγματι έχουμε μέσο-παγετώδεις περιόδους, δηλαδή κλιματικές αλλαγές, όπως επίσης επιβεβαίωση των υπαιθρίων παρατηρήσεων που έκαναν οι γεωλόγοι του Τεταρτογενούς πριν 200 χρόνια για τις κλιματικές αλλαγές.
Εικόνα 4. Θερμοκρασιακές διακυμάνσεις κατά τα τελευταία 450000 χρόνια. Άξιον παρατήρησης είναι το πόσες φορές είχαμε θερμοκρασίες πάνω από την σημερινή μέση γήινη θερμοκρασία των 15 C για πολλά χρόνια χωρίς να λιώσουν οι πάγοι. Αυτό δείχνουν οι πάγο-κολώνες Vostok-1 και EPICA.
Το πολύ σημαντικό συμπέρασμα, που πρέπει να το καταλάβουν οι περιβαλλοντολόγοι είναι ότι κατά την διάρκεια του Τεταρτογενούς ιδιαίτερα τα τελευταία 450.000 χρόνια είχαμε μέσο-παγετώδεις περιόδους με μέσες γήινες θερμοκρασίες πολύ μεγαλύτερες από ότι έχουμε σήμερα και για πολύ μεγάλες περιόδους, χωρίς να λιώσουν οι πάγοι στον Βόρειο και Νότιο Πόλο.
Εικόνα 5. Μέση γήινη θερμοκρασία των 18 C κατά την διάρκεια της Εεμίου μεσοπαγετώδους περιόδου που διήρκεσε 10000 χρόνια. Ούτε ο Βόρειος Πόλος ούτε ο Νότιος Πόλος έλιωσαν.
Αυτή η περίπτωση καταγράφεται από την Εέμιο Περίοδο που κράτησε περίπου 10.000 χρόνια, διάρκεια σχεδόν όσης με την Ολοκαινική περίοδο (14.000 χρόνια π.Χ. μέχρι σήμερα), εικόνα 5, με μέση γήινη θερμοκρασία της Εεμίου περιόδου τους 18 βαθμούς Κελσίου έναντι της σημερινής των 15,8 βαθμών Κελσίου.
Κατά την περίοδο αυτή των 10.000 ετών δεν έλειωσαν οι πάγοι και δεν πέθαναν οι αρκούδες στον Βόρειο Πόλο, ούτε οι πιγκουίνοι στον Νότιο Πόλο. Άρα, η ψευτιά που διαδίδουν οι περιβαλλοντολόγοι ότι ο πλανήτης θα καταστραφεί αν η μέση γήινη θερμοκρασία ανέβει κατά 1 βαθμό Κελσίου ήτοι στους 16,8 βαθμούς Κελσίου είναι καθαρή απάτη.
Εικόνα 6. Πάνω από 100 κλιματικές αλλαγές διαπιστώθηκαν τα τελευταία 10000 χρόνια κάνοντας χρήση της γεωμαγνητικής πολικότητας και των ισοτόπων δ 180.
Αυτό μαρτυράν οι μελέτες των 400 παγοκολώνων που βρίσκονται σήμερα στα μουσεία. Επίσης, οι τελευταίες μελέτες που αφορούν τα τελευταία 10000 χρόνια, (εικόνα 6), έδειξαν με βάση τις θερμοκρασίες που καταγράφηκαν σε ιζήματα του Βόρειου Ατλαντικού, μελέτη ισοτόπων δ 180, ότι είχαμε πάνω από 100 φορές κλιματικές αλλαγές χωρίς να υπάρχει ανθρώπινη δραστηριότητα.
Και κάτι άλλο πάρα πολύ σημαντικό. Παρατηρούμε ότι η άνοδος της ατμοσφαιρικής περιεκτικότητας σε διοξείδιο του άνθρακος διαμέσου των αιώνων έπεται της ανόδου της θερμοκρασίας σε όλες τις μέσο-παγετώδεις περιόδους. Ήτοι παρουσιάζει χρονική υστέρηση έναντι της ανόδου της θερμοκρασίας (εικόνα 7) γεγονός που μας οδηγεί στο να συμπεράνουμε ότι η άνοδος της ατμοσφαιρικής περιεκτικότητας σε διοξείδιο του άνθρακος είναι το αποτέλεσμα της ανόδου της γήινης μέσης θερμοκρασίας.
Εικόνα 7. Υστέρηση μεταξύ της εμφάνισης της μέσης γήινης θερμοκρασίας και της περιεκτικότητας της γήινης ατμόσφαιρας σε CO2 κατά τον Φανεροζωϊκό Αιώνα Αυτή η διαχρονική παρατήρηση μας λέει ότι η περιεκτικότητα του ατμοσφαιρικού CO2 είναι το αιτιατό και όχι η αιτία της ανόδου της γήινης θερμοκρασίας, Khilyuk and Chillingar, 2003.
Όταν υπήρξε ο Ηomo Sapiens
Πριν 14.000 χρόνια, η μέση γήινη θερμοκρασία στον πλανήτη ανέβηκε από 11 βαθμούς Κελσίου στους 15 βαθμούς χωρίς να γνωρίζουμε την αιτία (εικόνα 8). Μεταξύ 8.500 π.Χ. και 4.500 π.Χ., ήτοι κατά την παλαιολιθική περίοδο, η μέση γήινη θερμοκρασία ανέβηκε στους 17 βαθμούς Κελσίου. Αυτή την εποχή, που ονομάζεται η περίοδος του Ολοκαινικού μεγίστου, δημιουργήθηκε η Σαχάρα χωρίς να εξαφανιστούν ούτε οι πάγοι από τον Βόρειο και Νότιο Πόλο, ούτε οι αρκούδες και ούτε οι πιγκουίνοι.
Εικόνα 8. Οι διακυμάνσεις της μέσης γήινης θερμοκρασίας τα τελευταία 11000 χρόνια, Dansgard et al., 1969 και Shonwiese 1995.
Αυτή την περίοδο δεν γινότανε χρήση των υδρογονανθράκων. Άρα, η αύξηση της γήινης θερμοκρασίας θα πρέπει να αποδοθεί σε εξωγενείς παράγοντες και όχι στην άνοδο του ατμοσφαιρικού διοξειδίου του άνθρακος, σε επίπεδα άνω των 400 ppm, κάτι που πρέπει να ερευνήσουν οι περιβαλλοντολόγοι. Παρατηρούμε πάλι ότι οι υψηλές θερμοκρασίες για 4.000 χρόνια δεν οδήγησαν στην τήξη των πάγων, όπως επικαλούνται οι περιβαλλοντολόγοι και πολλοί άσχετοι. Ότι δηλαδή η αύξηση της σημερινής γήινης θερμοκρασίας στους 16,5 βαθμούς Κελσίου θα επιφέρει κοσμογονικές και απρόβλεπτες καταστροφές στην Γη.
Μεταξύ 4.500 π.Χ. και 500 π.Χ. είχαμε μικρές κλιματικές αλλαγές. Η μεγάλη άνοδο της θερμοκρασίας άρχισε κατά την εποχή του Περικλή και κράτησε, περίπου μέχρι το 300 μ.Χ., ήτοι για 800 χρόνια με μέση γήινη θερμοκρασία πάλι τους 17 βαθμούς Κελσίου (εικόνα 9). Αυτή η κορύφωση ονομάζεται Ρωμαϊκό ή ελληνορωμαϊκό μέγιστο.
Εικόνα 9. Διακύμανση των επιφανειακών θερμοκρασιών στην θάλασσα των Σαργασών τα τελευταία 3000 χρόνια ( Μετρήσεις μέχρι το 1975) βάση των ισοτοπικών μετρήσεων δ 180 στο πλαγκτόν Globigerinoides rubber, Keigwin, L.D., Science 274: 1504-1508. Φανερά είναι τα θερμοκρασιακά μέγιστα της Ρωμαϊκής Εποχής και το Μεσαιωνικό Μέγιστο.
Μεταξύ 100 π.Χ. και της γέννησης του Χριστού, ήτοι για 100 χρόνια, δεν είχαμε καμία βροχόπτωση στην Αθήνα και οι κάτοικοι γονυπετείς πήγαιναν στους ναούς του Όμβριο Διός (δύο ναοί, ένας στους πρόποδες του Υμηττού, περιοχή Αργυρούπολης, και ο άλλος στα Τουρκοβούνια) ψάλλοντας «Υσον, Υσον ώ φίλε Ζεύς κατά της Αρούρης των Αθηναίων και Πεδίων» και προσφέροντας κοχύλια σαν τάματα.
Παρατηρούμε πάλι ότι οι υψηλές θερμοκρασίες για 800 χρόνια δεν οδήγησαν στην τήξη των πάγων, όπως επικαλούνται οι περιβαλλοντολόγοι και πολλοί άσχετοι ότι αύξηση της σημερινής γήινης θερμοκρασίας στους 16,5 βαθμούς Κελσίου θα επιφέρει κοσμογονικές και απρόβλεπτες καταστροφές στην Γη. Τέτοιες προβλέψεις έχει κάνει και ο Ilya Pricogini θεωρητικός του Χάους.
Εικόνα 10. Καλλιέργεια σιτηρών στην Γροιλανδία κατά την περίοδο του Μεσαιωνικού Μεγίστου.
Από το 300 μ.Χ. μέχρι το 800 μ.Χ. είχαμε μία πτώση της μέσης γήινης θερμοκρασίας κάτω των 15 βαθμών Κελσίου. Μετά από αυτή την πτώση είχαμε πάλι μια άνοδο της μέσης γήινης θερμοκρασίας στους 17 Κελσίου από το 800 μ.Χ. έως το 1350 μ.Χ. χωρίς να λιώσουν οι πάγοι στον Βόρειο και Νότιο Πόλο, χωρίς να εξαφανιστούν οι αρκούδες και οι πιγκουίνοι.
Το λένε και οι 400 παγοκολώνες που υπάρχουν στα μουσεία που ορισμένοι οικονομολόγοι, πολιτικοί, δημοσιογράφοι αλλά και ακαδημαϊκοί δεν το γνωρίζουν, ίσως και εσκεμμένα. Σε αυτή την θερμή περίοδο των 550 ετών είδαμε τις ακρίδες από την Υποσαχάριο ζώνη της Αφρικής να φθάνουν στην Βιέννη και να καταστρέφουν τα σιτηρά της Νότιας Ευρώπης.
Είδαμε την καλλιέργεια της αμπέλου να φθάνει και να εγκαθίσταται στην Σκωτία και είδαμε οι πάγοι να λιώνουν στο νότιο μέρος της Γροιλανδίας με αποτέλεσμα να εποικιστεί από τους Δανούς (εικόνα 10). Και όμως, ο πλανήτης Γη δεν καταστράφηκε, όπως λένε ορισμένες ελληνικές εφημερίδες και blogs, ότι θα γίνει αν ανέβει η θερμοκρασία στους 16,5 βαθμούς Κελσίου. Πρόκειται για συστηματική διαστρέβλωση της αλήθειας. Γιατί άραγε δεν μπαίνουμε στις βιβλιοθήκες όλου του κόσμου και στις εγκυκλοπαίδειες όλου του κόσμου, στο διαδίκτυο κλπ. κλπ. για να δούμε τις διαχρονικές κλιματικές αλλαγές. Αυτή η παραπλάνηση που αποσκοπεί και ποιους εξυπηρετεί;
Από το 1350 μ.Χ. έως το 1800 μ.Χ. είχαμε την μικρή παγετώδη περίοδο που κράτησε 450 χρόνια και έφερε την πανώλη στην Ευρώπη όπου βρήκαν θάνατο 40 εκατομμύρια Ευρωπαίοι. Αυτό αποδίδεται στην ψύξη των νερών. Οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να πλυθούν. Ναι είχαμε κλιματικές αλλαγές που δεν οφείλονται στην διακύμανση των συγκεντρώσεων του διοξειδίου του άνθρακος στην ατμόσφαιρα. Μέχρι το 1800 μ.Χ. δεν κάναμε χρήση υδρογονανθράκων.
