Όσ’ αδουκιούντι, πριν απού τέσσιρα χρόνια πάλ’ μι τουν Παγούν’ υπουψήφιου για του Δημαρχείου, είχα γράψ’ πάλ’, ότι μι τ’ν ώρα μ’ κουκουλώθ’κα μι του γιουργάν’.
Φέτους όμους δυο βδουμάδις πριν απ’ τ’ς ικλουγές τουν βάριναν όλ’ τουν Παγούν’ σ’ν πλάτ’, τουν έδιναν χειραψία κι τουν ήλιγαν:
– Μη φουβάσι, τα να ’σι πάλι δήμαρχους. Ιμείς τα σι ψηφίσουμι αλλά μουλουχτά ξέρ’ς ισύ τώρα, έχουμι κι πιδιά στ’ δ’λειά, φουβούμαστι μη μας διώξ’ν τουν ξάδιρφου.
Άλλους πάλ’ τουν ήλιγιν:
– Ώι δήμαρχι, όλ’ για τ’ ισένα λιέν. Έχ’ς τρανό ρεύμα. Σ’ αγαπούν κι σι χαλέβ’ν να γυρί’εις ουπίσου. Είσι λαϊκός άνθρουπους.
Ένας κιόλας αγριμένους τουν είπιν:
– Οι προυδότις αργά ή γλήγουρα τιμουριούντι δήμαρχι. Τράβα μπρουστά κι μη φουβάσι καντίπουτα.
Ήρθιν η Κυριακή. Μι λιέει η Κατίγκου:
– Λέγι μπρε Γιάνν’. Τι τα φκιάσουμι μι τ’ς σταυροί; Γλέπ’ς τι γένιτι στου ψηφουδέλτιου. Ποιον τα σταυρώσουμι; Τουν Παύλου τουν πρόϊδρου, του κ’τάβ’, του Μπήκα π’ μας φκιάν’ τα ματουϊάλια, του Μένιου, του Σφήκα, τουν αν’ψιό σ’;
– – Άκ’σι μαρ’ να σι πω. Χίρνα απ’ τουν αν’ψιό μ’ κι συλλουίσ’ ύστιρας κι βάλι όποιον θέλ’ς. Έτσ’ κι αλλιώς όλ’ αυτοί τα βγουν μι ν’ πρώτ’.
– Μπρε, ξέρ’ς τι σκέφ’κα; Να τ’ς ρίξου όλνους απού έναν να σώνου;
– Δεν κάμ’ μαρ’ σιούρδα. Τα τ’ ακυρώσ’ν. Δυο χράζουντι.
Τουν Παγούν’ τουν ήλιγαν κι άλλα. Ιγώ τ’ς μιτρούσα. Μέχρι τρεις χιλιάδις άτουμα υπολόγιζα ότι τουν τσάκουσαν του χέρ’ κι τουν ήλιγαν έτσια ουριξιάτ’κα, ότι τα τουν ψηφίσ’ν. Έ, λιέου απού μέσα μ’ «οι μ’σοί απ’ τ’ αφνούς να τουν ψηφίσ’ν χίλιοι πιντακόσ’ κι άλλις τόσις οι γυναίκις τ’ς, τρεις χιλιάδις. Κι οι σύμβουλ’ να φέρ’ν απού σαράντα ψήφ’ ου ένας, ιά αλλ’ χίλιοι πιντακόσ’, τέσσιαρ’ς χιλιάδις πιντακόσ’ όλ’. Σάματ’ τι θέλ’ να βγεις δήμαρχους;.
Όσου έφταναν οι μέρις τόσου φούντουνιν η δ’λειά.
Στα ιγκαίνια ου Παγούν’ς τα ’πιν καλά κι απ’ τ’ς χειραψίες π’ έδουκιν φουλτάκιασιν του χέρι τ’. Ν’ Πέφτ σ’ν τρανή τ’ν ουμιλία κόμα παραπάν’.
Ίσα μι ιννιά μπουκάλια ουίσκια ξουδέφκαν κι διακόσια ταμ-ταμ.
Του μισμέρ’ π’ έτρουγάμι, λιέει ου γιος μ’ ου Νιανιάτσιους:
– Ξέρ’ς μπαμπάκα, μ’ είπαν κάτ’ φίλ’ ότι τουν Παγούν’ δεν τουν υπουστηρίζ’ κάνα κόμμα κι τα ’ρθει τρίτους κι ότι όλ’ τουν κάμ’ν ν’ καρδιά, αλλά δεν τα τουν ψηφίσ’ν.
– Σώπα ρα Νιανιάτσου. Κι δεν τ’ς μούρσιουσις τ’ς μύτις ούτ’ εκεί;
– Ιά έτσ’ μ’ είπαν κι πιτάθκιν κι ένας άλλους κι είπιν ότ’ ου Τσιουβάς πααίν’ μπρουστά. Ιγώ πάντους του χαρτί π’ μ’ έδουκις το ρ’ξα στου κ’τι.
– Άϊντι ρα μην ακούς τα κουπιλόπλα π’ σι λιέν. Αυτά είνι πλιαρουμένα.
Του βράδ’, βγήκαμι στου τζιαντέ. Ικεί π’ έφκιανάμι βόλτα κι πήγαμι ψίχα κουντά στα γραφεία, χίρσαν τα μιγάφουνα να λιέν τ’ απουτιλέσματα. Τρίτος ου θ’κός μας. Ανταριάσκα ψίχα. Ευτυχώς πιτάθκιν ένας ούτ’ εκεί κι είπιν «δεν είνι τίποτας αυτά ρα. Κάτσι να ’ρθουν απ’ τ’ Σκ’ρκα κι απ’ τα Ηπειρώτ’κα κι τα σι πω ιγώ. Τι διάουλου, αστόησαν τουν Παγούν’ κι τα καλά π’ τ’ς έφκιασι»;
Τ’ απουτιλέσματα ήρθαν ψίχα αργότιρα. Αλλά απ’ τα Ηπειρώτ’κα παραπάν’ απ’ του μαύρου σκουτάδ’. Η Σκ’ρκα δε, τουν αστόησιν ντιπ για ντιπ. Κι κει π’ ήλιγάμι πως κι τι, ιά κι η Κατίγκου μ’.
– Καλά κατάλαβα ιγώ τα ρεύματα. Δεν τραβούσιν ντιπ.
Πήγαμι μι τ’ ώρα μας στου σπίτ’. Έβγαλα του γιουργάν’ απ’ τ’ μισάντρα κι όπους έφκιανιν κι κρύου, κουκουλώθ’κα πάτουν-κουρφή. Αν κι μαθ’μένους απ’ τ’ν άλλ τ’ φουρά να τσακώνου του γιουργάν’, τώρα μι κακουφάν’κιν πουλί.
Ένα έχου να σι πω φίλε Παγούν’. Να ’σι σίγουρους ότι καγκάνας δεν αστόησιν τα έργα π’ έφκιασις σ’ν Κόζιαν κι δεν υπάρχ’ Κουζανιώτ’ς π’ να μη λιέει καλή κουβέντα για τ’ ισένα.
Τι να γεν’ όμους, τα κόμματα τα βιράγκα φταίγ’ν κι ου κόσμους έχ’ ανάγκ’ απού δ’λειά. Αυτοί π’ σι ψήφ’σαν όμους είνι οι φίλ’ οι καρδιακοί. Ποιος σ’ν Κόζιαν’ σήμιρα έχ’ τόσ’ πουλλοί φίλ’.
Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει με αυτό, αλλά μπορείτε να εξαιρεθείτε αν το επιθυμείτε. ΑποδοχήΔιαβάστε περισσότερα
