Οσ’ αδικιούντι, πριν απού χρόνια πάλι μι τουν Παγούν’ υπουψήφιου για του Δημαρχείου, είχα γράψ’ παλι, ότι μι τ’ν ώρα μ’ κουκουλώθ’κα μι του γιουργάν’
Δυο βδομάδις πριν απ’ τ’ς εκλουγές τουν βάριναν όλ’ τουν Παγούν’ σ’ν πλάτ’, τουν έδιναν χειραψία κι τουν ήλιγαν:
– Μη φουβάσι τα να’σι πάλι Δήμαρχους. Ιμείς τα σι ψηφίσουμι, αλλά μουλουχτά ξέρ’ ισύ τώρα, έχουμι κι πιδιά στ’ δ’λεια, φουβούμαστι μη μας διώξ’ν τουν ξάδιλφου.
Άλλους πάλι τουν ήλιγιν:
– Ώι Δήμαρχι, όλ’ για τα’ σένα λιέν’. Έχ’ς τρανό ρεύμα. Σ’ αγαπούν κι σι χαλέβ’ν να γυρί’εις ουπίσου. Είσι λαϊκός άνθρουπους.
Ένας κιόλας αγριεμένους τουν είπιν:
– Οι προυδότις, αργά ή γλήγουρα τιμουριούντι Δήμαρχι. Τράβα μπρουστά κι μη φουβάσι καντίπουτα.
‘Ηρθιν η Κυριακή. Μιι λιέει η Κατίγκου:
– Λέγι μπρε Γιάνν’. Τι τα φκιάσουμι μι τ’ς σταυροί; Γλέπ’ς τι γένιτι στου ψηφουδέλτιου, ποιόν τα σταυρώσουμι; Τουν Παύλου τουν πρόιδρου, του κ’ταβ’, του Μπηκα π’ μας φκιά’ τα ματουϊάλια, του Μένιου, του Σφήκα, τουν αμ’ψιον σ’ ;
– Άκ’σι μαρ’ να σι πω. Χίρνα απ’ τουν αμ’ψιόν μ’ κι συλλουίσ’ ύστιρας κι βαλι όποιον θέλ’ς. Έτσ’ κι αλλιώς όλ’ αυτοίι τα βγουν μι ν’ πρώτ’.
– Μπρε, ξέρ’ς τι σκέφ’κα; Να τα’ς ρίξου όλους απού έναν να σώνου;
– Δεν καμ’ μαρ σιούρδα. Τα τ’ ακυρώσ’ν. Δυο χράζουντι.
Τουν ήλιγαν κι άλλα.
Ιγώ τ’ς μιτρούσα. Μέχρι τρεις χιλιάδες άτουμα υπολόγιζα ότι τουν τσάκουσαν του χέρ’ κι τουν ίλιγαν έτσια ουριξιάτικα, ότι τα τουν ψηφίσ’ν.
Ε, λιέου απού μέσα μ’, οι μ’σοί απ’ τ’ αφνούς να τουν ψηφησ’ν θα’ν χίλιοι πιντακόσ’ κι άλλις τόσις οι γυναίκις τ’ς, τρεις χιλιάδις. Και οι συμβουλ’ να φέρ’ν απού σαράντα ψήφ’ ου ίνας, ιά άλλ’ χίλιοι πιντακοσ’ τέσσιαρις χιλιάδις ολ. Σάματ’ τι θέλ’ να βγεις Δήμαρχους;
Όσου έφταναν οι μέρις τόσου φούντουνιν η δ’λεια.
Στα ιγκαίνεια τα’πιν καλά κι απ’ τ’ς χειραψίες π’ έδουκιν φουλτάκισιν του χέρι τ’. Ν’ πέφτ’ σ’ν τρανή τ’ν ουμιλία κόμα παραπάν’.
Ίσια μι ιννιά μπουκάλια ουίσκια ξουδέφκαν κι διακόσια ταμ-ταμ.
Του μισμέρ’ π’ έτρουγάμι, λιέει ου γιος μ’ ου Νιανιάτσιους.
– Ξέρ’ς μπαμπάκα, μ’ είπαν κάτ’ φίλ’ ότι τουν Παγούν’ δεν τουν υποστηρίζ’ κάνα κόμμα κι τα ρθει τρίτους κι ότι όλ’ του καμίν ν’ καρδιά, αλλά δεν τα τουν ψηφίσ’ν.
– Σώπα ρα Νιανιάτσου. Κι δεν τ’ς μούρσιουσις τ’ς μύτις ούτ’ ικεί;
– Ια έτσ’ μ’ είπαν κι πιτάθκιν κι ένας άλλους κι είπιν ότι ου Τσιουβάς πααίν’ μπρουστά. Ιγώ πάντους του χαρτί π’ μ’ έδουκις το ‘ρξα στου κ’τι.
– Άϊντι ρα μην ακούς τα κουπιλόπλα π’ σι λιέν. Αυτά είναι πλιαρουμέν.
Του βράδ’ βγήκαμι στου τζιαντέ. Ικεί π’ εφκιάναμι βόλτα κι πήγαμι΄ ψίχα κουντά στα γραφεία, χίρσαν τα μιγάφουνα να λιέν τ’ απουτιλέσματα . Τρίτους ου θ’ κος μας. Ανταριάσκα ψίχα. Ευτυχώς πιτάθκιν ένας ούτ’ ικεί κι είπιν.
– Δεν είνι τίπουτας αυτά ρα. Κάτσι να ρθουν απ’ τ’ Σκ’ρκα κι απ’τα Ηπειρώτ’κα κι τα σι πω ιγώ. Τι διάουλου. Αστόησαν τουν Παγούν’ κι τα καλά π’ τα έφκιασι. Ήρθαν ψίχα αργότιρα. Αλλά απ’τα Ηπειρώτ’κα παραπάν απ’του μαύρου σκουτάδ’. Η Σκ’ρκα δε, τουν αστόησιν ντιπ για ντιπ. Κι κει πο ‘λίγαμι πως κι τι, ια κι η Κατίγκου μ’.
– Καλά κατάλαβα ιγώ τα ρεύματα. Δεν τραβούσιν, δεν ουμιλιούμαστι. Μια βδομάδα κοιμούμαστι κώλουν μι κώλουν. Πήγαμι μι τ’ ν ώρα μας στου σπίτ’. Έβγαλα του γιουργάν’ απ’ το μισάντρα κι όπους έφκιανιν κι κρύου, κουκουλώθκα πάτουν-κουρφή.
Αν κι μαθμένους απ’ τ’ν άλλ’ τ’ φουρά να τσακώνου του γιουργάν’, τώρα μι κακουφάνκιν πουλί. Ένα έχου να σι πω, φίλε. Παγούν’ όμους. Να ‘σι σίγουρους ότι καγκάνας δεν αστό’ησιν τα έργα π’ ‘εφκιασις σ’ ν Κόζιαν κι δεν υπάρχ’ Κουζιανιώτης π’να μι λιέει καλή κουβέντα για τ’ ισένα. Τι να γεν όμους, τα κόμματα τα βιράγκα φταίγ’ν κι ου κόσμους εχ’ανάγκ’ απού δλειά. Αυτοί π’σι ψήφισαν όμους είνι οι φίλ’ οι καρδιακοί. Ποιος σ’ν Κόζιαν’ σήμιρα έχ’ τόσ’ πουλλοί φίλ’. Για τ’ αυτό να ‘σι πιρήφανους. Αρά.
Ου Γιάνν’ς τς Κένγκους απ’τα Κατσκάθκα