Εάν πραγματικά πιστεύεις ότι μια υπόθεση εμπεριέχει σοβαρές και άξιες έρευνας ενδείξεις, τότε ποιος ο λόγος να συμπεριφέρεσαι ως αν αυτές οι ενδείξεις είναι εύθραυστες και εξόχως προβληματικές; Αυτό που δημιουργεί πολλά ερωτηματικά με την υπόθεση Novartis είναι το πως συμπεριφέρονται οι επίδοξοι κατήγοροι. Συγκεκριμένα, οι επίδοξοι κατήγοροι συμπεριφέρονται ως αν οι ίδιοι να μην πιστεύουν τις κατηγορίες που θέλουν να αιωρούνται εναντίον των πολιτικών τους αντιπάλων.
Αν πιστεύεις στην σοβαρότητα των ενδείξεων τότε γιατί οργανώνεις μια προανακριτική διαδικασία στην Βουλή με μόνο σκοπό να μην εξετάσει την υπόθεση. Αν η υπόθεση Novartis είναι το μεγαλύτερο σκάνδαλο που έχει υπάρξει ποτέ και που εμπλέκει 10 υψηλά πολιτικά πρόσωπα, τότε γιατί η κυβερνητική πλειοψηφία προετοιμάζει μια διαδικασία που δεν θα ασχοληθεί με την ουσία της υπόθεσης; Το τραγελαφικό στοιχείο της όλης υπόθεσης είναι μια κυβερνητική πλειοψηφία που διακηρύττει το μεγαλειώδες του σκανδάλου και ταυτόχρονα οργανώνει μια διαδικασία που δεν θα επιδιώξει ούτε τον ελάχιστο τυπικό έλεγχο.
Αν πραγματικά υπάρχει σκάνδαλο Novartis στο οποίο εμπλέκονται τα συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα, τότε η κυβερνητική πλειοψηφία με την στάση της συγκαλύπτει τα αδικήματα που έχουν συντελεστεί και αφήνει τους ενόχους ελεύθερους. Αν όμως οι κατηγορίες είναι αβάσιμες, τότε η κυβερνητική πλειοψηφία έχει ενορχηστρώσει μια διαδικασία που δημιουργεί κατηγορούμενους που όχι μόνο δεν έχουν το τεκμήριο της αθωότητας, αλλά δεν έχουν καν την δυνατότητα να αποδείξουν ότι δεν είναι ένοχοι.
Τα τραγελαφικά της δικογραφίας που εστάλη στην Βουλή διαδέχεται τώρα το τραγελαφικό της διαδικασίας που θέλει να επιβάλει η κυβερνητική πλειοψηφία. Δεν πρόκειται για μια τυχαία επιλογή. Η ποιότητα της δικογραφίας επιβάλει μια αντιστοίχου ποιότητας διερεύνηση από αυτούς που έστησαν την υπόθεση.
