Η πολιτιστική κληρονομιά της Μακεδονίας ανήκει στην Ελλάδα. Αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς σοβαρός ιστορικός, χωρίς να ξεχνάω και τα «εθνικά αφηγήματα». Πέραν αυτού όμως, από το ζήτημα περί Μακεδονίας προέκυψε και ζήτημα των δημοκρατικών θεσμών, αλλά και της πρωτοβουλίας πολιτών. Στην Κοζάνη, λοιπόν, με πρωτοβουλία μαμάδων, οι πολιτιστικοί σύλλογοι της Κοζάνης οργανώνουν συλλαλητήριο για τη Μακεδονία την Πέμπτη 5 Ιουλίου. Εύγε σε όλες και όλους! Αυτό δείχνει ότι ο λαός δεν είναι αμέτοχος παρατηρητής, δεν βολεύεται στο περιθώριο, αντιλαμβάνεται την υποκρισία ή την αδράνεια των πολιτικών και των κομμάτων καθώς και των τοπικών ταγών, αλλά και την υποστήριξη των παραγόντων για να σώσουν την καρέκλα τους. Ο λαός βγαίνει μπροστά: Πρωτοβουλία πολιτών, όχι πολιτικών! Υπάρχουν ακόμη ενεργοί πολίτες οι οποίοι διεκδικούν όχι μόνον την ταυτότητά τους, αλλά και το δημοκρατικό τους δικαίωμα για διαμαρτυρία. Και αυτό είναι παράδοση, που προέρχεται από το διαχρονικό «κοινοτικό πνεύμα» των Ελλήνων, αλλά και το πνεύμα αντίστασης του ελληνικού λαού.
Η Ελλάδα έχει μακρά παράδοση στον Κοινοτισμό. Για να μην πάμε στην αρχαία Ελλάδα και τις πόλεις-κράτη ούτε και στους Δήμους επί Βυζαντίου, που ασκούσαν αντιπολίτευση στον αυτοκράτορα, τον ισχυρότερο άνθρωπο του κόσμου για κάποιες εποχές, ο Κοινοτισμός αποτέλεσε έναν από τους πυλώνες του Νέου Ελληνισμού κατά την Τουρκοκρατία, η οποία (δεν πρέπει να ξεχνάμε), διήρκεσε στη Δυτ. Μακεδονία από τη δεκαετία του 1380 ώς το 1912. Ιδιαίτερα λοιπόν κατά τον 19ο αιώνα, ακόμη και μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους (1831), η Ελληνική Κοινότητα Κοζάνης είχε αξιοζήλευτη οργάνωση, καλύτερη και από αυτή του ελληνικού κράτους (με όλα τα προβλήματα βέβαια προσωπικών ανταγωνισμών) και διατηρούσε Κοινοτικά «Καταστήματα» (Ελληνική Σχολή, Βιβλιοθήκη κ.λπ.). Επίσης, στην Κοζάνη δημιουργήθηκαν και Εκπαιδευτικοί σύλλογοι με πολιτιστική και εθνική στόχευση, όπως η «Πανδώρα», ο «Φοίνιξ» κ.ά. Είναι γνωστή επίσης η δράση της «Μακεδονικής Φιλεκπαιδευτικής Αδελφότητας Κωνσταντινουπόλεως», η οποία ιδρύθηκε και στηριζόταν από Δυτικομακεδόνες, και δη Βοϊώτες μαστόρους. Να σημειώσω μόνον τον συλλόγου «Ο Φοίνιξ», ο οποίος ανέπτυξε μεγάλη εθνική δράση και συνέβαλε στην προετοιμασία του Μακεδονικού Αγώνα. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι η Κοζάνη υπήρξε το κέντρο του Μακεδονικού Αγώνα.
Η ανωτέρω διοργάνωση του συλλαλητηρίου στην Κοζάνη ανέδειξε και τη μικρότητα των πολιτικών μας. Κάποιοι όντως «κτίζουν καριέρες» (ένθεν κακείθεν), αλλά οι μαμάδες και οι σύλλογοι δεν είναι πολιτικοί! Μάλιστα, είναι και μοντέρνες, καθώς το αρχικό κάλεσμα ήταν διαδικτυακό! Επίσης, δείχνει ότι οι πολιτικοί μας από τον πόλεμο και εξής είναι ανίκανοι, ή πληρώνουν γραμμάτια πίσω από την πλάτη μας στους προστάτες τους… Όλοι οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι αναπαράγουν την ανοησία του Κων. Μητσοτάκη ότι δήθεν «η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού». Δηλ., πώς είναι εφικτό στους Σκοπιανούς να παίρνουν με την υπογραφή μας εθνότητα και γλώσσα, ενώ εμείς να τα δίνουμε όλα; Σε ποιον, τέλος πάντων υπακούουν οι πολιτικοί μας και οι μηχανισμοί τους; Στον λαό ή σε κάποια ξένα κέντρα; Η ταυτότητα και τα εθνικά δίκαια είναι αδιαπραγμάτευτα. Η Ελλάδα και η Μακεδονία δεν ανήκει σε μια παρέα εξουσίας, για να τη διαπραγματευθεί. Για να υπερασπιστούνε τη χώρα οι Έλληνες παλαιότερα πέθαιναν στη μάχη, ενώ οι πολιτικοί τη διαπραγματεύονται. Το είπε κάποιος: «Ό,τι κερδίζουμε στον πόλεμο, το χάνουμε στην ειρήνη». Με άλλα λόγια, ο λαός έχυνε αίμα, είτε κυριολεκτικά είτε οικονομικά, ενώ οι πολιτικοί κατέστρεφαν τη χώρα. Σήμερα, τις κόκκινες γραμμές τις βαφτίσαμε «τέχνη του εφικτού». Αν δηλ. κάποιοι θέλουν να βιάσουν τη γυναίκα μου ή να σκοτώσουν τα παιδιά μου, πρέπει να το διαπραγματευτώ, και, αν δεν καταφέρω να τους πείσω, πρέπει να το υπογράψω και να το επιτρέψω, λέγοντας ό,τι δεν ήταν κάτι άλλο εφικτό; Αυτό έγινε με τη Μακεδονία, ενώ κάποιοι χαίρονται και νομίζουν είναι σε γάμο!
Αλλά η συμφωνία είναι εις βάρος των οικονομικών συμφερόντων της χώρας μας: Και μόνον ότι η «Μακεδονία» δεν θα είναι εμπορικό σήμα της Ελλάδος αλλά των Σκοπίων αρκεί. Ή μήπως το όφελος είναι ότι «η Ελλάδα θα καταστεί ηγέτιδα δύναμη στα Βαλκάνια;». Είναι για γέλια, αλλά αυτή η ιδεολογία αντιφάσκει στη διεθνιστική αλλά και την αριστερή ιδεολογία. Αυτό μάλιστα φοβούνται οι εθνικιστές στα Σκόπια! Το έγραψαν και σε κείμενό τους 200 προσωπικότητες των Σκοπίων (υπάρχει στο διαδίκτυο). Επίσης, η συμφωνία δεν εξαλείφει αλυτρωτικές και επεκτατικές βλέψεις. Αφού υπάρχει «Β. Μακεδονία» με «Μακεδόνες», υπάρχει και «Ν. Μακεδονία». Αν διαβάσει κανείς το κείμενο, καταλαβαίνει. Το είπε ξεκάθαρα και ο πλέον έμπειρος έλληνας διπλωμάτης, πρέσβης επί τιμή Χρ. Ζαχαράκης.
Ο κίνδυνος διχασμού: Οι Έλληνες έχουμε μακρά παράδοση στους διχασμούς. Δεν πρόλαβαν να αρχίσουν την Επανάσταση το 1821 και έκαναν Εμφύλιο. Υπάρχει εξήγηση γι’ αυτό (άλλη φορά). Ο διχασμός όμως είναι τεχνητός, προς κατευνασμό των λαϊκών κινητοποιήσεων, ενώ αυτός που διχάζει είναι η απόφαση δύο πρωθυπουργών και δύο ΥπΕξ «να τελειώσουν τη δουλειά», ερήμην των λαών. Προς τον σκοπό αυτό επιστρατεύτηκαν οι παράγοντες της εξουσίας, αλλά και ακροδεξιοί και δήθεν αναρχικοί. Όταν σε έναν λαό υπάρχει διχογνωμία, κάνεις δημοψήφισμα. Απλά πράγματα. Δημοκρατία δεν έχουμε; Οι δημοσκοπήσεις έδειξαν συντριπτικά στοιχεία κατά της συμφωνίας. Πάνω από 80%. Αυτό φοβούνται. Και μη φανεί περίεργο. Σέβομαι το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού, αλλά δεν υπογράφω την κλοπή κλέψουν της ταυτότητας και της ιστορίας μου. Σέβομαι σε κάποιον το δικαίωμα να ζει στο ψέμα του (καθένας μπορεί να δηλώνει Μέγας Ναπολέων), αλλά δεν θα απαρνηθώ την αλήθεια μου. Και βέβαια, η προπαγάνδα της κυβέρνησης ότι άλλο η «ιθαγένεια» και άλλο η «εθνότητα» είναι ακριβώς προπαγάνδα και νομικίστικες ανοησίες.
Να μη κοροϊδευόμαστε. Η συμφωνία της «γραβάτας» δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή. Είναι τραγελαφική και βιασμός της λογικής, πέραν της ιστορίας. Και προφανώς έγινε για να εξυπηρετήσει ξένα συμφέροντα (όλοι το ξέρουν), του ΝΑΤΟ, των αγωγών και της επέκτασης της Γερμανίας. Μόνον το ΚΚΕ έχει την τόλμη να το φωνάζει, όπως και η Ένωση Κεντρώων. Ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης μάλλον «σύρθηκε» να αναλάβει τον ρόλο του αμύντορα της Μακεδονίας. Καθένας μπορεί και οφείλει να έχει τη γνώμη του, αλλά κανένας δεν επιτρέπεται να βιαιοπραγεί ή να προγκίζει όσους έχουν αντίθετη γνώμη. Δεν καταλαβαίνω όμως γιατί ενοχλούνται οι κυβερνητικοί από ένα λαϊκό δημοκρατικό συλλαλητήριο μαμάδων και συλλόγων, όταν στην Αθήνα κάθε «τρεις και λίγο» κλείνει το κέντρο από μια χούφτα ανθρώπων, ακόμη και για την απελευθέρωση ενός άραβα, κούρδου, ιρανού, κλπ. επαναστάτη.
Τα συλλαλητήρια, και δη περί εθνικών θεμάτων, όπως τώρα για τη Μακεδονία μας, δεν είναι κιμάς στη μηχανή των κομμάτων, ούτε προσφέρονται για προβοκάτσιες, ούτε βέβαια και για πατριδοκαπηλίες. Τα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία είναι γιορτή του λαού! Το έζησα στην Αθήνα με άλλους 500.000 Έλληνες, και αυτό θα γίνει, είμαι βέβαιος. και στην Κοζάνη, παρά τις προβοκάτσιες προς εκφοβισμό, που έχουν γίνει πλέον γραφικές, και παρά τις αντιδημοκρατικές ύβρεις και λοιδορίες. «Ο μόνος φόβος είναι ο φόβος», έλεγε ένα προεκλογικό σύνθημα του κυβερνητικού κόμματος. Τους το υπενθυμίζω.
Η ιστορία θα είναι ο τελικός κριτής για όλους, αλλά την ιστορία σήμερα τη γράφουμε κάθε μέρα εμείς ως υποκείμενα της ιστορίας. Μετά την υπογραφή και την έγκριση, «τρέχα-γύρευε» με τα θολά σημεία. Ακόμη και οι οπαδοί του ΠΑΟΚ θα τρέχουνε στη Χάγη, για να έχουν την άδεια να τραγουδάνε το «Μακεδονία ξακουστή…». Σοβαρολογώ. Οι μαμάδες, οι σύλλογοι, οι απλοί πολίτες, που έχουν άποψη για τον τόπο (την οποία δεν τους επιτρέπει μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση να εκφράσουν διά της ψήφου), γράφουν τοπική ιστορία με το συλλαλητήριο. Υπάρχουν ακόμη δημοκράτες πατριώτες, ανεξαρτήτως κόμματος. Εύγε στις μαμάδες και τους συλλόγους.
