Προβλήματα γύρω μας πολλά. Κοινωνικά, οικονομικά, υγείας, ψυχολογίας, παιδείας, διαβίωσης και πάει λέγοντας. Δεν προλάβαμε να πούμε «φτου και βγαίνω» από τα μνημόνια και να τώρα ο περίεργος και επικίνδυνος «ιός». Για δέκα χρόνια μια πολύχρωμη κοινοβουλευτική πλειοψηφία να λέει ΝΑΙ σε όλα και πριν «αλέκτωρ λαλήσει», ήρθε και ο «ιός».
Αν μέχρι τώρα τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ στήριζαν την δανειοδοτούμενη οικονομική πολιτική που χρεοκόπησε την Ελλάδα, τώρα προπαγανδίζουν το «μένουμε σπίτι» και ας η χρεοκοπία πλέον θα είναι αμείλικτη και θα δώσει το τελειωτικό χτύπημα.
Από την «ισχυρή Ελλάδα» της εικονικής πραγματικότητας, βρισκόμαστε μπροστά στο φαινόμενο όχι μόνον της οικονομικής χρεοκοπίας, αλλά και της εθνικής κατάρρευσης. Είναι όμως αυτή η κατάσταση κάτι που ήρθε ξαφνικά; Όχι. Κάποιοι είχαν προβλέψει τα μελλούμενα από την δεκαετία του 1960. Όταν είχαν αρχίσει οι πρώτες συζητήσεις για την ένταξή μας στην ΕΟΚ, για να μας ρίξουν στο «λάκκο των λεόντων». Αυτό που στη συνέχεια ονόμασαν Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ).
Την αγωνία για τις συνέπειες της Ελλάδας μέσα σε αυτό το «λάκκο», την επισήμαναν πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες από όλο το πολιτικό φάσμα. Πρόβλεψαν τα δεινά που θα φέρει η ένταξη και επισήμαναν την αποβιομηχάνιση και την αποσύνθεση της αγρο-κτηνοτροφικής οικονομίας.
Από τα τότε πολιτικά κόμματα, ειδικά η ΕΔΑ με τον Ηλία Ηλιού, επισήμαναν το πρόβλημα και προσπάθησαν να αποτρέψουν το εθνικό έγκλημα. Ένα έγκλημα που ξεκίνησε στη 10ετία του 1960 και επισημοποιήθηκε με την υπογραφή ένταξης στη δεκαετία του 1970.
Είχε γράψει ο Ηλίας Ηλιού το 1961: «Η τυχόν πρόσδεση και ενσωμάτωση της χώρας εις την τροχιάν της δυτικοευρωπαϊκής αγοράς, αποτελεί τον μεγαλύτερον κίνδυνον δια τον Ελληνικόν λαόν και πρόκειται να αποβή, αν τελικά επραγματοποιείτο, γεγονός τόσον ολέθριον δια την Ελλάδα, όσον η Μικρασιατική καταστροφή ή η γερμανοϊταλική και βουλγαρική κατοχή».
Υπήρξαν βέβαια και οι φωνές αποτροπής μετά την μεταπολίτευση, όπως «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» των «σοσιαλιστών», της «Αλλαγής», αλλά ήταν απλά σύνθημα που το πήρε ο άνεμος. Αποκαλυπτικός ο Ανδρέας Παπανδρέου στην τελευταία του πρωθυπουργία (μέσα 1990), όταν κατήγγειλε το καταστροφικό διευθυντήριο της ΕΕ, αλλά η ζημιά πλέον είχε γίνει.
Έτσι χάθηκε η ελληνική βιομηχανία, η γεωργία, η κτηνοτροφία και κάθε παραγωγική μονάδα. Έτσι φτάσαμε στη χρεοκοπία, στα μνημόνια και τώρα με τον βιολογικό ιό, στην πλήρη αποσάθρωση όσων έμειναν ακόμα όρθια. Έτσι φτάσαμε να βουλιάξουν όλες οι επαγγελματικές τάξεις, να έρθει ο «θάνατος του εμποράκου», να φουντώσει η ανεργία και όλοι να ζητάνε οικονομική ενίσχυση! Πώς όμως και ποιος να τη δώσει; Ένα απέραντο φτωχοκομείο η Ελλάδα και να γίνεται παράκληση, για τον άρτο τον επιούσιο.
Το όνειρο της ευημερίας με το παραμύθι της «ΕΟΚ – ΕΕ» έγινε εφιάλτης. Ο κυρίαρχος λαός έγινε επαίτης και χάνεται η εθνική κυριαρχία. Ίσως βρεθεί η Ελλάδα και σε κίνδυνο ακρωτηριασμού!
Αφού όμως η Ελλάδα χάνει, ποιος κερδίζει; Σίγουρα αυτοί που σκέφτηκαν το παιχνίδι της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Ποιοι είναι αυτοί; Μα οι Γερμανοί και αυτό δεν είναι κάτι νέο. Η Γερμανία από την εποχή του Μπίσμαρκ σκεφτόταν αυτό το σενάριο. Οι δυο μεγάλοι πόλεμοι αυτό τον σκοπό είχαν. Το βιβλίο του Χίτλερ «My kampf» αυτό ακριβώς λέει, την οικονομική κατάκτηση των λαών, για να υπηρετούν το Ράιχ. Η Γερμανία δεν άλλαξε, όσα δεν κέρδισε με τους πολέμους, τα κατάφερε με ειρηνικά μέσα και τα ονόμασε ΕΟΚ και ΕΕ.
Επίκαιρος ο Ανδρέας Λασκαράτος (1811-1901): «Οι παλιάνθρωποι ενώνονται μεταξύ τους, όπως οι σάπιες σταφίδες». Και έχουμε στα πολλά χρόνια της κρίσης ένα πολιτικό σύστημα που εκχώρησε κάθε λογής κυριαρχικά δικαιώματα και προβαίνει σε εθνομειοδοτικές συμφωνίες. Παραχωρεί τη Μακεδονία στα Σκόπια, πουλάει αεροδρόμια, λιμάνια, θάλασσες! Η Ελλάδα εκποιείται, υποθηκεύεται, παραδίδεται για εποικισμό και ο Έλληνας κατάντησε επαίτης και ζει ως ικέτης! Μένει η παράδοση του Αιγαίου και η συνεκμετάλλευση των υδρογονανθράκων!
Θα υπάρξει σταματημός στον κατήφορο;!
Διαμαντής Θ. Βαχτσιαβάνος