Τη ΜΕΓΑΛΗ Τρίτη 15 Απριλίου 1941 κατελήφθη η Κοζάνη από τους Ναζί, ερχόμενοι μέσω Σερβίας, μη μπορώντας να διασπάσουν τα οχυρά του Ρούπελ.
Η Κοζάνη ήταν σχεδόν έρημη από κατοίκους, οι συμπολίτες μας είχαν φύγει μετά το βομβαρδισμό την 10-Απριλίου- ημέρα Πέμπτη και ώρα 5 απογευματινή, προ της Κυριακής των Βαϊων, διασκορπισμένοι στα γύρω χωριά της περιοχής, φοβούμενοι μήπως την επομένη επανέλθουν και την ξανά-βομβαρδίσουν. Είχαμε πάει κι εμείς οικογενειακός στο χωριό Ροδιανή, ο δρόμος στη διαδρομή ήταν γεμάτος από κόσμο, και με ένα μπουχτσιά στο χέρι , άλλοι επάνω σε κάρα , άλλοι με γαϊδουράκια και άλλοι με τα πόδια ,μία εικόνα Βιβλικής εξόδου , η εικόνα έχει τυπωθεί στο μυαλό μου , ενός μικρού παιδιού, και δεν φεύγει ποτέ, φοβερή η ανάμνηση. Αυτό γινόταν και στο δρόμο προς τα άλλα χωριά που πηγαίνανε οι Κοζανίτες το βράδυ εκείνο.
Την Μεγάλη Τρίτη εμφανίστηκαν στο χωριό 2 ναζί στρατιώτες οπλισμένοι σαν αστακοί σε τρίκυκλο μοτοσυκλέτα με καλάθι. Ζήτησαν να μαζευτούν όλοι οι κάτοικοι του χωριού στην πλατεία και συνέστησαν να μην ενοχλήσουν τα γερμανικά στρατεύματα, γιατί θα δεχθούν σκληρά αντίποινα. Και για εκφοβισμό πυροβόλησαν και σκότωσαν τρεις κότες, που κυκλοφορούσαν αδέσποτες , της πήραν μαζί τους , ζήτησαν και αυγά, γέμισαν το καλάθι της μοτοσυκλέτας και αποχώρησαν και συνέχισαν προς τα άλλα χωριά και στην Αιανή. (Είναι προσωπικές οι εντυπώσεις αυτές που περιγράφω). Αυτό γινότανε με ομάδες μοτοσικλετιστών οι οποίοι επισκέπτονταν όλα τα γύρω χωριά της Κοζάνης, δηλαδή στις διαδρομές Κοζάνη- Αιανή-Ξηρολίμη-Πυλύμηλο-Βαθύλακο-Κρόκο και άλλα. Και εφιστούσαν την προσοχή να μην αντισταθούν τα γερμανικά στρατεύματα. Και έπαιρναν διάφορα τρόφιμα.
Από τη Μεγάλη Πέμπτη άρχισε η επιστροφή των Κοζανιτών στα σπίτια τους , πολλοί τα βρήκαν λεηλατημένα. Ευτυχώς το σπίτι μας το φύλαγε ο παππούς. Επιστρέψαμε κι εμείς τη Μεγάλη Πέμπτη, ανεβασμένα τα παιδιά σε κάρο και οι μεγάλοι με τα πόδια, ήταν περίπου 10 χιλιόμετρα η απόσταση. Και από κείνη την ημέρα άρχισε το δράμα της κατοχής με όλα τα επακόλουθα , πείνα, δυστυχία, φυλακίσεις, δολοφονίες, φοβερή εκμετάλλευση από τους μαυραγορίτες και τόσα άλλα που υπέστη ο λαός μας από τη μαύρη σκλαβιά τριών κατακτητών. Γερμανών , Ιταλών και Βουλγάρων, αλλά ακόμη και από τους συνεργάτες των Ιταλών, Αλβανών και άλλων.
Η Μεγάλη εβδομάδα των παθών του Κυρίου, ξεκίνησε με τα πάθη της κατοχής . Οι εκκλησίες λειτουργούσαν και ήσαν γεμάτες από τους Θρησκευόμενους Κοζανίτες. Τις ελπίδες τους είχαν εναποθέσει πλέον στην Ανάσταση του Κυρίου, να βοηθήσει να απελευθερωθεί και η Χώρα μας, η οποία απελευθέρωση δυστυχώς ήρθε μετά από τέσσερα (4) χρόνια. 28 Οκτωβρλιου-1944. Έχουμε περιγράψει την απελευθέρωση και πως τη ζήσαμε εμείς τα μικρά παιδιά .
Γιάννης Κορκάς
