Στο ίδιο έργο θεατές, στις ίδιες φανφάρες και μεγαλοστομίες, για πολλοστή φορά, ακροατές οι ψηφοφόροι και δυστυχώς όχι πολίτες!
Πρόσφατες είναι οι αυτοδιοικητικές εκλογές και ευρωεκλογές και τι δεν ακούσαμε από τους υποψηφίους καρεκλοκένταυρος… υποσχέσεις, οι πραγματώσεις των οποίων ξεπερνούν και την πλέον καλπάζουσα φαντασία! Και μετά… ξανά στην ίδια ζοφερή, μα και τραγική πραγματικότητα! Να βλέπεις τους εκλεγμένους και να μην τους αναγνωρίζεις!! «Μα αυτοί είναι!!!…» να λες και να παραμιλάς και να μην ακούς ούτε και τον εαυτό σου!
Και σήμερα, λίγες μέρες πριν τις εθνικές εκλογές, ν’ ακούς τους υποψηφίους «δρομείς» προς το κοινοβούλιο, να λένε και να λένε… ώσπου να σιχαθεί ακόμη και τον εαυτό του (και μόνο που τους ακούει) ένας διαθέτων στοιχειωδώς και μόνο υγιή σκέψη και γνώση πολίτης!
Μα τι πρέπει να κάνει ο πολίτης-ψηφοφόρος μέσα σ’ αυτόν τον κυκεώνα των όσων ακούει και βλέπει;! Απλά και γνωμικά… να διαλέξει το λιγότερο κακό, το «μη χείρον, βέλτιστον» όπως έλεγαν οι αρχαίοι σοφοί μας. Να επιλέξει αυτούς που είναι περισσότερο προσγειωμένοι στην πραγματικότητα, αυτούς που είναι μετριοπαθείς, που μιλάνε για θέματα και πολιτικές, πάντα μέσα στα πλαίσια του εφικτού και όχι της ακατάσχετης, στείρας υποσχεσιολογίας και αρρωστημένης φαντασίας… προς άγραν ψήφων!
Ζούμε στον τόπο μας εδώ και τόσα χρόνια, διαβιούμε αρμονικά, Κοζανίτες, Πόντιοι, Βλάχοι, Ντόπιοι, χωρικοί… και «Νεοδημοκράτες, Πασόκοι, Συριζαίοι, Κομμουνιστές, εθνικιστές, αναρχικοί, τρομοκράτες… καλοί, κακοί και παλικάρια γίναμε μαλλιά κουβάρια…» και αυτό δεν μας λέει τίποτε ακόμη;! Ποιοι πάλι προσπαθούν να μας διασπάσουν, όταν έχουμε τις ίδιες αγωνίες, τα ίδια προβλήματα, τις ίδιες προσδοκίες… που όλα αυτά μας ενώνουν και δεν μας χωρίζουν!
… Και «όταν οι λαοί ξυπνούν οι τύραννοι πεθαίνουν», όπως είπε ο Αλέκος Παναγούλης πριν τόσα χρόνια!
Τι θα πει «είναι Πόντιος, είναι Κοζανίτης, είναι ντόπιος, είναι Βλάχος, είναι Αρβανίτης, είναι… » και «ποιος είναι ενώ δεν είναι ή δεν είναι ενώ είναι;»!