Όλα καλά κι όλα ωραία με την θεωρεία, μετά την Ιθάκη ακολουθεί μάλλον ο ανασχηματισμός της τελευταίας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. που πρέπει να μετουσιώσει τις διακηρύξεις σε πράξεις.
Μπορεί ν’ ακούγεται αρκούντως τοπικιστικό έως σοβινιστικό όμως είναι άκρως ρεαλιστικό. Η κυβέρνηση (πρέπει) να εκφράζει τον λαό , και φυσικά και τα γεωγραφικά διαμερίσματα της Ελλάδας, με τις ιδιαιτερότητες και τα προβλήματα που το καθένα παρουσιάζει. Ελλάδα δεν είναι μόνο η «Αθήνα» …..
Σε διαδοχικές κυβερνήσεις της σημερινής πλειοψηφίας της βουλής από το 2015 η Δυτική Μακεδονία δεν έτυχε της προσοχής του πρωθυπουργού, να αξιοποιήσει έναν πολιτικό ή και απλό άξιο πολίτη (διαφωνώ ριζικά με τις επιλογές τεχνοκρατών) σε κυβερνητική θέση. Αν δεν κάνω λάθος ούτε Γραμματέα Υπουργείου είχαμε κάποιον-α από τη Δυτική Μακεδονία. Που να σ’ αφήσουν τα κοράκια …..
Μπαίνουμε στην τελευταία χρονιά των εθνικών εκλογών και αφού ο κ Τσίπρας δεν βρήκε άξιο για τις 50 υπουργικές καρέκλες , ίσως να σκέφτεται να κάνει ολοκληρωτική αλλαγή στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ πράξει που φαντάζει εντελώς ορθή και ακόλουθη των επιλογών του. Εκτός αν θέλει το πολιτικό προσωπικό της περιφέρειάς μας εσαεί νεροκουβαλητές. Σε διαφορετική περίπτωση θα πρέπει να ρίξει μια ματιά στον χάρτη της πατρίδας μας και ίσως διαπιστώσει ότι περιλαμβάνεται και η Δυτική Μακεδονία του περιφερειάρχη Θόδωρου Καρυπίδη ….
Για τον έτερο εταίρο της κυβέρνησης που δεν έχει βουλευτή στην περιφέρεια, οι ευθύνες είναι ίδιες.
Η δυτική Μακεδονία είναι η περιφέρεια με την μεγαλύτερη ανεργία. Το διαδοχικό κλείσιμο μονάδων της ΔΕΗ η πώληση ΑΗΣ και Ορυχείων της Φλώρινας και η ανασφάλεια που δημιουργεί στους κατοίκους η ανύπαρκτη προετοιμασία για την μετάβαση στην μεταλιγνιτική περίοδο, καθώς και πολλά άλλα βασανιστικά προβλήματα, στην Υγεία, στην Παιδεία, στον Γεωργοκτηνοτροφικό τομέα, στην κατά 50 με 60% μείωση του εισοδήματος από τις περικοπές μισθών & συντάξεων κ.α. χρήζουν πρώτης ματιάς και άμεσης αντιμετώπισης.
Η ανάγκη για αξιοποίηση στελεχών της περιφέρειας, με άμεση γνώση των προβλημάτων, καθώς και της αντιμετώπισή τους είναι αδήριτη.
Ο χρόνος τελειώνει, τα λόγια εξανεμίζονται στον ορίζοντα και οι ανάγκες παραμένουν μπροστά μας, διαχρονικές & πιεστικές όσο ποτέ, ικετεύοντας λύσεις. Αναμένουμε τα αυτονόητα ……