ΟΙ ΔΙΩΓΜΟΙ ΤΟ 1914 ΣΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΝΕΑ ΦΩΚΑΙΑ ΠΟΙΕΣ ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΙΤΙΕΣ -ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ. Σταύρου Π.Καπλάνογλου

ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Στην προηγούμενη δημοσίευση αναφερθήκαμε στην θαυμαστή και απίστευτη ιστορία των κατοίκων της Φώκαιας που κράτησε τουλάχιστον 3000 χρόνια .
Αποκορύφωμα αυτής της ιστορίας ταν η δημιουργία δεκάδων αποικιών σε όλη την Μεσόγειο και τον Εύξεινο πόντο και όπως θρυλείται και στον Ατλαντικό Ωκεανό .
Έμελλε δύστυχος οι αρχές του προηγούμενου αιώνα να είναι το τέλος αυτής της ιστορίας και οι κάτοικοι της να σκορπίσουν στους 4 ορίζοντες .
Γράφαμε τελειώνοντας το προηγούμενο άρθρο:
”Επειδή η Φώκαια αποτελεί ξεχωριστή περίπτωση ως προς την αντιμετώπιση της από την άποψη των διώξεων όπως και πολλές άλλες πόλεις στα παράλια του Αιγαίου της Μ. Ασίας μια και άρχισαν βιαιότητες με μεγάλη σφοδρότητα νωρίς από το 1914 θα υπάρξει δεύτερη ανάρτηση που θα συμπεριλαμβάνει τις διώξεις του 1914 και τις επόμενες έως το 1923 καθώς και την εγκατάσταση των προσφύγων στην Ελλάδα ”
Τι ακριβώς έγινε ;
Ήταν ένα τυχαίο και μεμονωμένο γεγονός ή ένα γεγονός προάγγελος την μεγάλης Μικρασιατικής καταστροφής του 1922-23 .
Για να κατανοήσουμε την σημασία εκείνης της ενέργειας ας δούμε στην αρχή τα γεγονότα ,να δώσουμε την εικόνα τους με τους ανθρώπους που τα έζησαν και αμέσως μετά να δούμε και την κατάσταση που επικρατούσε στην Οθωμανική αυτοκρατορία και ποιους και τι μπορεί να εξυπηρετούσαν.

ΤΙ ΣΥΝΕΒΗ ΣΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΚΑΙ ΝΕΑ ΦΩΚΑΙΑ
Το τι συνέβη περιγράφει ένας Γάλλος αρχαιολόγος ο Σαρτίω και το μέλος της ομάδος του Mansier, που εργαζόταν στην πόλη με πολυμελές συνεργείο κι έκαναν την εποχή κείνη αρχαιολογικές ανασκαφές.
Στο βιβλίο του Σαρτίω η “Η Λεηλασία Της Φώκαιας & Η Εκδίωξη Των Οθωμανών Ελλήνων Της Μ. Ασίας” κι ο Mansier στη περιγραφή του, «Αι Τελευταίαι Ημέραι Της Φώκαιας” διεκτραγωδούν τη σφαγή και δίωξη των κατοίκων της.
ΓΡΑΦΟΥΝ
”Εμφανίζονται στους επάνω στους λόφους της Φώκαιας πού βρίσκονται πίσω από την παραθαλάσσια πόλη, ομάδες οπλισμένων συμμοριών πού πυροβολούσαν για να ενσπείρουν τον πανικό.
Η συνέχεια με την είσοδο τους στην πόλη είχε όλα τα χαρακτηριστικά της λεηλασίας μιας πόλεως, την κλοπή, τη λαφυραγωγία, τον εμπρησμό, τους σκοτωμούς και τους βιασμούς.”
” Ένας Έλληνας στεκόταν μπροστά στην πόρτα του σπιτιού του, μέσα στο όποιο ήταν η γυναίκα του και η κόρη του και οπού ήθελαν να μπουν οι ληστές.
Άπλωσε τα χέρια του για να τους εμποδίσει να μπουν. Η χειρονομία αυτή του στοίχισε τη ζωή γιατί τον πυροβόλησαν στο στομάχι. Ενώ έτρεχε τρικλίζοντας προς τη θάλασσα, τον πυροβόλησαν ξανά από πίσω και το πτώμα του κειτόταν εκεί επί δύο μέρες.”
«Βρήκαμε μια γριά πού κειτόταν στο δρόμο, και πού ήταν σχεδόν παράλυτη από τα κτυπήματα. Είχε δυο μεγάλες πληγές στο κεφάλι πού είχαν γίνει από κτυπήματα υποκόπανου τουφεκιού τα χέρια της ήταν κομμένα, το πρόσωπο της πρησμένο. ”
«Όσο περνούσε η μέρα πού ακολούθησε, απ’ όλες τις διευθύνσεις έφθαναν οικογένειες πού είχαν κρυφτεί στα βουνά. Όλοι είχαν υποστεί βιαιοπραγίες. Ανάμεσα σ’ αυτούς ήταν μια γυναίκα πού είχε ιδεί να σκοτώνουν μπροστά στα μάτια της τον άντρα της, τον αδερφό της και τα τρία παιδιά της.”
«Εκείνη τη στιγμή μάθαμε μια φρικτή λεπτομέρεια. Είχε δολοφονηθεί ένας γέρος παραλυτικός πού κειτόταν αβοήθητος επάνω στο κρεβάτι του, όταν μπήκαν στο σπίτι οι ληστές.”
” Είδαμε πόρτες να σπάζονται και άλογα και γαϊδούρια να φορτώνονται με λάφυρα. Αυτό συνεχίστηκε όλη τη μέρα. Κατά το βράδυ ανέβηκα σ’ ένα μικρό λόφο και είδα καμιά εκατοστή καμήλες φορτωμένες με τα λάφυρα της πόλεως.”
Οι ληστές άρπαζαν με τη βία από γριές δέματα και κλινοσκεπάσματα. ”
”Μας έφεραν μια γυναίκα πού πέθανε· την είχαν βιάσει δεκαεπτά Τούρκοι.”
«Στη διάρκεια της νύχτας οι οργανωμένες συμμορίες εξακολούθησαν τη λεηλασία της πόλεως. Κατά την αυγή εξακολουθούσαν να ρίχνονται πολύ δυνατοί πυροβολισμοί μπροστά στα σπίτια. Η ορδή πού είχε μπει στην πόλη ήταν οπλισμένοι με Γκράδες και τουφέκια του ιππικού. Ένα σπίτι ήταν μέσα στις φλόγες”
”Απ’ όλες τις διευθύνσεις οι Χριστιανοί έτρεχαν προς την παραλία προσπαθώντας να βρουν βάρκες για να φύγουν μ’ αυτές, αλλά απ’ την νύχτα κιόλας δεν είχε μείνει καμιά. Άκουγε κανείς κραυγές τρόμου ανακατεμένες με τους κρότους των πυροβολισμών. Ο πανικός ήταν τέτοιος, ώστε μια γυναίκα με το παιδί της πνίγηκαν σε νερό βάθους εξήντα εκατοστομέτρων.
”. Όσο για τους Χριστιανούς της παλιάς Φώκαιας, δεν προσπάθησαν ούτε για μια στιγμή να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Έτσι αυτό πού έγινε ήταν καθαρή σφαγή.”
Η λεηλασία ήταν πλήρης· πόρτες είχαν γκρεμιστεί και κείνες πού δεν μπορούσαν να τις βγάλουν τις κατέστρεψαν. .”
«Ήταν ολοφάνερο ότι όλα αυτά αποτελούσαν μια οργανωμένη επίθεση με την πρόθεση της εκδιώξεως των ραγιάδων δηλαδή των Χριστιανών Οθωμανών υπηκόων απ’ τα παράλια.”
Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΓΑΛΛΩΝ & Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΟΥ ΕΠΙΣΗΜΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Στο βιβλίο περιγράφουν πως ζήτησαν προστασία από τις τοπικές Οθωμανικής αρχές , από τις οποίες είχαν πάρει και την άδεια και έκαναν την αρχαιολογική ερεύνα ,που τους δόθηκε και για τις 4 κατοικίες που έμειναν όπου ανάρτησαν και στις 4 την Γαλλική σημαία.
Συγχρόνως ζήτησαν από τις αρχές να καλέσουν από την ανώτερη διοίκηση της περιοχής που είχε έδρα στην Σμύρνη να ζητήσει ενισχύσεις για να προστατέψει τον κόσμο από την επίθεση ατάκτων ομάδων που καμιά σχέση δεν φαινόταν να έχουν με στρατό η αστυνομία των Οθωμανών.
«Η Σμύρνη μας έστειλε στρατιώτες για ν’ αποκαταστήσουν την τάξη. Καθώς κυκλοφορούσαν οι στρατιώτες αυτοί μέσα στους δρόμους, πήραμε μια ιδέα για το τι είδους τάξη θ’ αντικαθιστούσαν: εξακολούθησαν και αυτοί τη λεηλασία της πόλεως.
Βλέποντας ότι δεν υπήρχε ελπίδα για τους Φωκαιανούς άνοιξαν τις πόρτες των σπιτιών τους και δεχόταν όλους όσους πανικόβλητοι επιζητούσαν την φιλοξενία τους για να προστατευθούν ,με την ενέργεια αυτή πάνω από 800 άτομα, γυναίκες άνδρες κι μικρά παιδιά μπήκαν στα σπίτια και σώθηκαν , μια και υ δεν τόλμησαν να τους πειράξουν οι συμμορίτες, φοβούμενοι την αντίδραση της επίσημης Γαλλίας.

” ΠΕΤΥΧΙΜΕΝΗ” Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΤΩΝ ΕΓΛΗΜΑΤΙΩΝ

Σύμφωνα με τις αναφορές, όλα τα καταστήματα λεηλατήθηκαν και απολύθηκαν, και όλα τα σπίτια λήστεψαν και απογυμνώθηκαν. Οι σκληρές πράξεις που διαπράχθηκαν συμπεριλάμβαναν τη σφαγή και τη δολοφονία «σαν αρνί» ανδρών, γυναικών και παιδιών, την αποκοπή των γυναικείων μαστών πριν τους σκοτώσουν, τον πνιγμό μέχρι το θάνατο των παιδιών, τη θανάτωση των θυμάτων στα πηγάδια, τις απαγωγές, και τους βιασμούς. Πολλοί έφυγαν στους γύρω λόφους για να ξεφύγουν από τη σφαγή.
Οι Χριστιανοί της Νέας Φώκαιας υπέφεραν την ίδια μοίρα με τους Παλιά Φώκαια.
AΛΛΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ
ΣΤΟΥΡΜΕΡ
Επιπλέον, ο Γερμανός δημοσιογράφος Harry Stuermer, ο οποίος ήταν ο ανταποκριτής της εφημερίδας Kölnische Zeitung και ήταν συνήθως ήταν συμπαθής με τις τουρκικές αρχές, είδε αργότερα τα «ερείπια καπνίσματος» της πόλης. Υπήρχαν επίσης περιπτώσεις σε γειτονικά μουσουλμανικά καταστήματα κρεοπωλείων, όπου τα διαμελισμένα σώματα των θυμάτων εμφανίζονταν με την ετικέτα “χριστιανικό κρέας”.
ΑΛΛΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ
ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΣΥΝΤΟΠΙΤΕΣ
Μουσουλμάνοι συμπατριώτες Φωκαιανοί μίλησαν μετά από χρόνια και την ανταλλαγή των πληθυσμών σε δημοσιογράφους για εκείνα τα γεγονότα
. Ο Μεχμέτ Peker αναφέρει ότι παρακολούθησε τα γεγονότα του 1914 από το σπίτι του, που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης. και θύματα τους Τσέτες που είχαν έλθει από άλλα μέρη και τους καταριόταν αποκαλώντας “ποντίκια” που “λεηλάτησαν, έκλεψαν και έκαψαν την Ελληνική ιδιοκτησία”.
Ο Μεχμέτ Πεκέρ αναφέρει επίσης ότι μόλις οι Έλληνες γείτονές του έφυγαν, τα σπίτια τους καταλήφθηκαν από Μουσουλμάνους που ήλθαν από άλλα μέρη .
Ο Μ.Πεκερ και ένας άλλος μουσουλμάνος που παρευρέθηκε στην συζήτηση ανέφεραν ότι περνούσαν καλλίτερα με τους ελληνορθόδοξους από ότι με τους νεοαφιχθέντες ομόδοξους τους
Ο Μεχμέτ Ταχσίν Kalkan, θυμόταν τις ημέρες της λεηλασία και της βίας σε μεγάλη ντροπή και κατάθλιψη, δηλώνει ότι μόλις οι Έλληνες έφυγαν από τα σπίτια τους για να γλυτώσουν λεηλατήθηκαν και δεν έμειναν στα σπίτια ούτε χάλια ούτε έπιπλα ούτε τα φαγητά τους που εγκατέλειψαν φεύγοντας ]
Μουσουλμάνος από την Νέα Φώκαια ανέφερε ότι μια ντόπια μουσουλμάνα μητέρα προσπάθησε να υπερασπιστεί την δολοφονία ενός Έλληνα γείτονά της την ημέρα των γεγονότα ρισκάροντας την ζωή της φιλονικώντας με τους Τσέτες
Αποτελέσματα της επίθεσης με ακρότητες και σφαγές κατά του άμαχου πληθυσμού είχε σαν αποτέλεσμα
ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΠΟΥ ΥΛΟΠΟΙΗΣΑΝ ΟΙ ΝΕΟΤΟΥΡΚΟΙ
Όπως αποδείχθηκε στην συνέχεια το γεγονός της Φώκαιας δεν ήταν καθόλου τυχαίο ,ήταν απολύτως προσχεδιασμένο που έχει ένα ξεχωριστό στόχο την κατατρομοκράτηση του Ελληνικού πληθυσμού προκειμένου να φύγει από την πατρίδα που έζησε χιλιάδες χρόνια, να εγκαταλείψει τα υπάρχοντα του και να καταφύγει στην Ελλάδα αφήνοντας στο έλεος των Τούρκων και των συμμάχων τους που είχαν όνομα ( λεγόταν Γερμανικό κράτος) για να αρπάξουν την περιουσία του
Είχε προηγηθεί η επίθεση στην Ανατολική Θράκη στο χωρίο Οικονομείο 35 χλμ από την πόλη στις 25/1/1913 όπου ομάδα Τούρκων συγκέντρωσε στο σχολείο όλους τους άρρενες κατοίκους άνω των δεκαπέντε ετών, στο σχολείο του χωριού, τους οδήγησε κατά ομάδες στην παραλία όπου τους έσφαξαν 96 άτομα και έκαψαν το χωρίο
ΠΩΣ ΑΡΧΙΣΕ ΚΑΙ ΓΙΓΑΝΤΩΘΗΚΕ Η ΓΕΡΜΑΝΟ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΦΙΛΙΑ
Η σχέση του Γερμανικού κράτους και του Οθωμανικού κράτους με τον Σουλτάνο Αβδούλ Χαμίτ ,αρχικά και τους Νεότουρκους στην συνέχεια δεν ήταν κάτι καινούργιο και άρχισαν το 1867 όταν ο τότε Κάιζερ Γουλιέλμος ο Β ήρθε σε επαφή με το Αιμοδιψή αποκαλούμενο Σουλτάνο και είχε αποφασισθεί η διείσδυση στην αχανή και υποανάπτυκτη τότε Τουρκία η οικονομική διείσδυση για το έλεγχο της αλλά και αυτόν της μέση Ανατολής που τότε πρώτο λόγο είχαν οι Άγλοι και οι Γάλλοι από την Ευρώπη και Έλληνες οι Αρμένιοι και Ασσύριοι από τους ντόπιους κατοίκους της Μ. Ασίας
Καταστρώθηκε ένα πολυετές σχέδιο από την Γερμανική κυβέρνηση ήδη από το 1867, που χρηματοδοτήθηκε αδρά από την κυβέρνηση και το Γερμανικό κεφάλαιο και περιλάμβανε:
1.Επίθεση Φιλίας στις αρχές του Οθωμανικού κράτους που την περίοδο εκείνη είχαν χάσει την έξωθεν καλή μαρτυριά, λόγω της βάναυσης συμπεριφοράς τους.
Ο Γερμανός Κάιζερ δέχεται τον Σουλτάνο του Αβδούλ Χαμίτ σαν φίλο και τον σκλαβώνει με την συμπεριφορά του
Επισκέπτεται την Κων/πολη και μοιράζει στους προύχοντες εκατοντάδες παράσημα σε μια εποχή που η άλλη Ευρώπη αηδιασμένη από τις βαναυσότητες τους αποστρέφει το πρόσωπο
2. Επαφή του Γερμανικού λαού με τον Τουρκικού μέσω της γλώσσας και της επισκέψεις χιλιάδων Γερμανών στην Τουρκία
Ιδρύεται στην Τουρκία σχολή διδασκαλίας της γερμανικής γλώσσας.
Δημοσιεύουν σε εφημερίδες ύμνους για Τούρκικο κράτος
Χρηματοδοτούνται οι επισκέψεις με ατμοπλοΐα και τραίνα σε διάφορα μέρη της Τουρκιάς
3.Ενίσχυση του Τουρκικού στρατεύματος με Γερμανούς στρατιωτικούς, εκπαίδευση αξιωματικών , και παραχώρηση στρατιωτικού υλικού
Η Γερμανική ακαδημία αναλαμβάνει την εκπαίδευση των αξιωματικών των Οθωμανών
Ο Κάιζερ προμηθευθεί με πολεμικά πλοία το ναυτικό των Τούρκων τα Θωρηκτά που πήραν τα ονόματα
Barbarossa Hayredin & Turgut Reis
Προμηθεύει τον στρατό με άφθονα πολυβόλα ,όπλα Μάαουζερ και τηλεβόλα
Αρχικά στέλνουν τον στρατηγό Κόλμαρ Φράιχερ φον ντερ Γκολτς (Γκολτς Πασάς )που μεταξύ των άλλων ήταν ο οργανωτής του Οθωμανικού στρατού στον Ελληνοτουρκικό πολέμο του 1897 όπου τον διεύθυνε την εναντίον της Ελλάδος την εκστρατεία, ως μεσίρης (στρατάρχης),
Αργότερα θα σταλεί ο στρατηγός,Ο Όθων Λίμαν φον Σάντερς, που είχε αναλάβει στρατιωτικός σύμβουλος και ανώτατος στρατιωτικός διοικητής του στρατού της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και ήταν ο ιθύνων νους της εφαρμογής της εξόντωσης των Ελλήνων και των άλλων ενοχλητικών μειονοτήτων με την μέθοδο του ”Λευκού θανάτου ” Που συμπεριλάμβανε εξορίες, επιστράτευση των Ελλήνων σε τάγματα εργασίας (Αμελε Ταμπουρου ), δολοφονίες, αρπαγή περιουσιών ,εκδίωξη πληθυσμού στην Ελλάδα
4 Εγκατάσταση Γερμανών επιχειρηματιών σε κάθε τομέα της οικονομικής ζωής της Τουρκιάς και σταδιακή εξαφάνιση όλων των ανταγωνιστών της..
Μεγάλο μέρος του εμπορίου και της βιομηχανίας είχε συγκεντρωθεί στα χέρια των Ελλήνων, γεγονός που αποτελούσε εμπόδιο στην επιδίωξη των Γερμανών να ολοκληρώσουν την οικονομική διείσδυση στην υπανάπτυκτη Οθωμανική Αυτοκρατορία. Προς αυτό το σκοπό, προπαγανδιστικά φυλλάδια της Γερμανικής Τράπεζας Παλαιστίνης, το 1915, προέτρεπαν τους Τούρκους να μην έχουν καμία οικονομική σχέση με Έλληνες και Αρμένιους και με την τρομοκράτηση του 1913-18 υποβαθμίζουν την αξία των επιχειρήσεων , και εξαγοράζουν τα καταστήματα στην Πόλη, την Σμύρνη και άλλου
. Υπονομεύουν την εταιρία υδραυλικών έργων στην Μεσοποταμία και στην Κωνσταντινούπολη
πραξικοπηματικά Τούρκοι και Γερμανοί αρπάζουν από τους Άγγλους την τηλεφωνική εταιρία της ,και
την εταιρία του Τραμ από τους Βέλγους .
5 Ιδιαίτερο βάρος δόθηκε στην κατάληψη των σιδηροδρόμων.
Οι σιδηροδρομικές Γραμμές Χαυδαρ Πασά -Νίκαιας και Μερσίνας – Αδανων περνούν στα χέρια τους ,την σιδηροδρομική γραμμή Σμύρνης- Αϊδινίου που δυσκολεύονται να την υφαρπάξουν και την υπονομεύουν με απεργίες . Στόχος των Γερμανών ήταν η επέκταση προς την Ανατολή μέσω της δημιουργίας της σιδηροδρομικής γραμμής από το Βερολίνο ως τη Βαγδάτη για τη διευκόλυνση του οικονομικού ελέγχου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας
6 Στην συγκέντρωση στις τράπεζες που ελεγχόταν από αυτούς των μεγαλύτερου μέρους των κεφαλαίων και η ίδρυση της Deutsche Bank
Οι Γερμανοί δεν σταμάτησαν στους σιδηρόδρομους. Θέλοντας να «μπουν» στο τραπεζοπιστωτικό σύστημα της περιοχής κάνουν τις απαραίτητες κινήσεις. Το 1904 φτάνει στην Ελλάδα εκπρόσωπος της Εθνικής Τράπεζας της Γερμανίας και πείθει τον τότε διευθυντή της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος Στέφανο Στρέιτ να ιδρύσουν από κοινού, την Τράπεζα της Ανατολής. Βασικός όρος της συμφωνίας, η πλειοψηφία στο Συμβούλιο θα ήταν ελληνική. Η συμφωνία υλοποιήθηκε και η πρωτοφανής ανάπτυξη της τράπεζας , αφού το ελληνικό εμπόριο άκμαζε, οδηγεί σε αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου.
Υπονομεύουν την Τράπεζα της Ανατολής αφού έχουν κατορθώσει προηγουμένως να υφαρπάξουν τις πελάτες της, και να ελέγχουν το παιχνίδι στην περιοχή και ελέγχοντας και το τραπεζικό σύστημα της Αιγύπτου και όλης της Τουρκίας. Ιδρύοντας την Deutsche Bank, με τα αρχικά ελληνικά κεφάλαια, η οποία ανοίγει μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα 200 υποκαταστήματα και αρχίζει να προσφέρει άφθονο χρήμα για επενδύσεις στην Τουρκία. Παράλληλα σε όλη την Τουρκία γίνεται μποϊκοτάζ στα ελληνικά προϊόντα και το ελληνικό εμπόριο που γνώριζε άνθιση διώκεται.
7 Την σταδιακή φυσική εξόντωση όλων όσων πίστευαν ότι θα έμπαινε εμπόδιο στον δρόμο τους με οποιοδήποτε τρόπο .Σε αυτό το προγραμματισμό βοήθησαν αφάνταστα οι Νεότουρκοι που η οργάνωση τους αποδείχθηκε ο λύκος που φορούσε προβιά προβάτου
Εξάλλου η ίδια Πανισλαμική πολιτική των Νεότουρκων ήταν τέκνο της Παγερμανικής πολιτικής Το 1908 οι Νεότουρκοι έδιωξαν τον Αβδούλ Χαμίτ με την υποστήριξη των πολλών και διαφόρων εθνοτήτων, που ζούσαν στην Αυτοκρατορία, υποσχέθηκαν ισονομία και ισοπολιτεία σε όλους τους υπηκόους, ανεξαρτήτως θρησκεύματος. Το κυρίαρχο σύνθημα της επανάστασης ήταν «Δικαιοσύνη, Ελευθερία, Ισότητα» Έτσι, όλοι τότε πίστεψαν πως η Τουρκία μπήκε στην πορεία του εκδημοκρατισμού, πως οι καταπιέσεις των Χριστιανών θα πάψουν και πως όλοι αδελφωμένοι, Μουσουλμάνοι, Χριστιανοί κι Εβραίοι, θα ζήσουν ειρηνικά και ισότιμα στην κοινή τους πατρίδα. Όλα αυτά απέβησαν πολύ σύντομα φρούδες ελπίδες και οι Νεότουρκοι έδειξαν το αληθινό τους πρόσωπο, αυτό που εν πολλοίς ισχύει μέχρι σήμερα. Στόχος τους δεν ήταν η ευημερία των πολιτών μέσα σε ένα πολυεθνικό και πολυπολιτισμικό κράτος δικαίου, αλλά η πολιτική αφομοίωσης ή εξόντωσης όσων δεν υποστήριζαν τις αρχές του Τουρκισμού. Οι Νεότουρκοι αναρριχήθηκαν στην εξουσία με μηχανορραφίες, δολοφονίες και τεράστιας έκτασης τρομοκρατία.ς.
Τον Ιούλιο του 1913 εγκαθιδρύθηκε δικτατορία από το νεοτουρκικό κομιτάτο. Η έναρξη γενικευμένων διωγμών ξεκίνησε κατά τα τέλη του 1913, με το τέλος των Βαλκανικών Πολέμων, ενώ αρχικός στόχος ήταν οι Ελληνικοί πληθυσμοί της Ανατολικής Θράκης.
Με την καθοδήγηση όμως Γερμανών συμβούλων της Οθωμανικής Αυτοκρατορία, από τον Μαϊού του 1914, οι διώξεις επεκτάθηκαν επίσης και στη Δυτική Μικρά Ασία
Μέσα στον τελευταίο σχεδιασμό συμπεριλαμβανόταν και η σφαγή της Φώκαιας που ήταν από της πρώτες πράξεις βίας σε βάρος των Ελληνορθόδοξων κατοίκων της
Ο εκτοπισμός των Ελλήνων κατοίκων από αυτές τις περιοχές έγινε με το πρόσχημα της ασφάλειας των συνόρων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με την Ελλάδα, με την παράλληλη υποστήριξη Γερμανών. Όμως το ελληνικό κράτος, εκείνη την εποχή, ήταν ουδέτερο στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ ο βασιλιάς Κωνσταντίνος ήταν γερμανόφιλος. Παρ’ όλα αυτά οι ελληνικές κοινότητες, ανεξαιρέτως, θεωρούνταν ύποπτες στις τουρκικές αρχές
Για τους εκτοπισμούς φαίνεται ότι χρησιμοποιήθηκαν μέθοδοι εμπνευσμένες από Γερμανούς συμβούλους. Ήδη από το τέλος του 1913 τη στρατιωτική διοίκηση της Τουρκίας είχε αναλάβει ο Γερμανός στρατηγός Λίμαν φον Σάντερς. Ο τελευταίος θεώρησε ως επιτακτική ανάγκη την απομάκρυνση από τις περιοχές που γειτνιάζουν με την Ελλάδα, δηλαδή τα δυτικά μικρασιατικά παράλια, των ελληνικών πληθυσμών. Η ζώνη που έπρεπε να εκκενωθεί από τους Έλληνες ξεκινούσε από την περιοχή του Αδραμύττιου, βόρεια, ως και απέναντι από τη Σάμο, ενώ συμπεριελάμβανε και μερικές δεκάδες χιλιόμετρα προς την ενδοχώρα
Ο συνολικός αριθμός των εκτοπισμένων από τη δυτική Μικρά Ασία (πριν εισέλθει η Οθωμανική Αυτοκρατορία στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο), σύμφωνα με στατιστική του Οικουμενικού Πατριαρχείου ήταν 153.890 Έλληνες, σε αυτή τη φάση των διωγμών.Από άλλες πηγές δίνεται διπλάσιος αριθμό Ελλήνων που απομακρύνθηκαν από τα Μικρασιατικά παράλια με τους διωγμούς του 1914. Το Ελληνικό στοιχείο εκδιώχθηκε τότε κυρίως από τη περιοχή της Ερυθραίας, το Αδραμύττιο, το Δικελί, την Πέργαμο και τη Φώκαια.
Η ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ
Η πολιτική αυτή που εφαρμόστηκε από την συνεργασία Γερμανίας και Τουρκίας, κατέληξε σε μια εθνική τραγωδία,. Η βοήθεια της Γερμανίας στους νεότουρκους ήταν σε όλα τα επίπεδα, όπως αποκαλύπτουν οι πηγές της εποχής.