Στις άνυδρες τούτες μέρες
τα χείλη των ανθρώπων ξεράθηκαν
από τα πολλά στενάγματα
και να χαμογελάσουν αδυνατούν πλέον!
Η κοινωνία πιο άγρια κι από τη ζούγκλα
με την απανθρωπιά κυρίαρχη
και τις καρδιές πετρωμένες!
Αναλγησία παντού, δίχως αξίες η ζωή!
Οι λέξεις που τις εκφράζουν
κρεμασμένες όλες ανάστροφα
στο νήμα της ασπλαχνίας
στράγγισαν από το περιεχόμενό τους!
Στους διαδρόμους του πόνου
μέσα στα δημόσια νοσοκομεία
στοιβάζονται άνθρωποι που υποφέρουν!
Εγκαταλειμμένες υπάρξεις,
απαρηγόρητες όλες από τον πόνο!
Την ίδια ώρα, κάποιες φιγούρες
με λευκές μπλούζες και μαυρισμένες ψυχές
ορκισμένες όλες στον Ιπποκράτη
ψυχρά πηγαινοέρχονται
ως στυγνοί επαγγελματίες
κι αδιαφορούν γι αυτά που βλέπουν
μέχρι να βολιδοσκοπήσουν πρώτα
των συνοδών τις τσέπες!
Θεέ μου πού καταντήσαμε!
Ακόμα και η υγεία μας
στη μαύρη αγορά βγήκε κι αυτή!
Σε ικετεύουμε, μην επιτρέψεις τα χειρότερα..
Εδώ στο απροχώρητο που φτάσαμε
μόνον Εσύ μπορείς να φωτίσεις
τα σκοτάδια της ψυχής τους
και να ελευθερώσεις τη συνείδησή τους
από τα δεσμά του Μαμμωνά
Κάνε Θεέ μου το θαύμα σου!
Ηλία Κ. Μάρκου