Στους επιζήσαντες της φονικής πυρκαγιάς, στο Μάτι

Στους επιζήσαντες της φονικής πυρκαγιάς, στο Μάτι:
Μπορείς συνέχεια να κλαις, που έφυγε απ’ τη ζωή σου, μπορείς, όμως, και να γελάς, που έζησε μαζί σου.
Μπορείς τα μάτια σου να κλείσεις και να εύχεσαι να ξαναρθεί κοντά σου, μπορείς, όμως, και να τα κρατάς ορθάνοιχτα, προσηλωμένα σ’ αυτό που έζησες μαζί του.
Μπορείς να νιώθεις άδεια την καρδιά σου, που δεν τον βλέπεις πια, μπορείς, όμως, και να την κρατάς γεμάτη απ’ την αγάπη, που μοιράστηκες μαζί του.
Μπορείς την πλάτη σου στο Αύριο να στρέψεις και συνεχώς στο Χθες να ζήσεις, μπορείς, όμως, και να ευχαριστείς το Αύριο για όσα έζησες στο Χθες.
Μπορείς να σκέφτεσαι για πάντα πως χάθηκε οριστικά και δεν είναι πια μαζί σου, μπορείς, όμως, ζωντανή την ανάμνησή του να κρατάς και να συνεχίσεις τη ζωή σου.
Μπορείς να κλαις, κλειστή και άδεια την καρδιά σου να κρατήσεις, μπορείς, όμως, και να κάνεις αυτό που θέλει και ο ίδιος: ανοιχτά τα μάτια να κρατάς, αισιόδοξα το μέλλον να κοιτάς, να μην πάψεις στιγμή να αγαπάς και με κέφι να συνεχίσεις τη ζωή σου…