Χωρίς να ντρέπονται και περιφρονώντας τις θεσμικές ιδιότητες που εκπροσωπούν, θεάθηκαν μέρα μεσημέρι στη Φλώρινα, να πίνουν το καφεδάκι τους, ο βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Ν. Φλώρινας κ. Σέλτσας, ο υπάλληλος ΔΕΗ – εποχιακός Δ/νων Σύμβουλος της υπό πώληση Μελίτη Α.Ε. κ. Μάγγος και ο εργολάβος προμηθευτής λιγνίτη, ιδιοκτήτης της Αχλάδας Α.Ε. κ. Παυλίδης.
Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι:
– Ποιο το αντικείμενο της συνάντησης;
– Ήτο το θέμα υπηρεσιακό; Εάν ναι, γιατί δε συναντήθηκαν στα γραφεία του εργοστάσιου Μελίτη;
– Αν είναι έτσι, τι δουλειά έχει ο βουλευτής κ. Σέλτσας σε υπηρεσιακή συνάντηση της ΔΕΗ με εργολάβο;
– Εάν δεν ήταν υπηρεσιακό θέμα, τι δουλειά είχε ο κ. Μάγγος στη συνάντηση
– Εάν επρόκειτο για ενημέρωση προς τον βουλευτή, τι δουλειά είχε ο κ.Παυλίδης στην συνάντηση;
Για την ιστορία οι κ. κ. :
– Μάγγος: Δ/νων της Μελίτης Α.Ε., πρώην υποψήφιος συνδικαλιστής της ΔΑΚΕ, ο οποίος μετανοήσας από αυτήν, περιήλθε στον ΣΥΡΙΖΑ με τα προφανή ανταλλάγματα.
Σήμερα ως κλασικός γενίτσαρος υπερβαίνει τον ρόλο του και καλεί ακόμη και τα ΜΑΤ ώστε να καταστείλουν διαμαρτυρίες των εργαζομένων.
– Σέλτσας: Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ, που στήριξε και ψήφισε το ξεπούλημα της ΔΕΗ με πολιτικά ανταλλάγματα.
Αμέσως μετά ξεπούλησε και τη Μακεδονία, ενώ υπερβαίνοντας τον γνωστό ρόλο του απλού Βουλευτή μαριονέτα, ξεπέρασε και το Υπουργείο Εξωτερικών κάνοντας τις γνωστές δηλώσεις περί Μακεδονικής μειονότητας και γλώσσας !!!
– Παυλίδης: Για χρόνια ο βασικός ιδιώτης προμηθευτής λιγνίτη της ΔΕΗ στη Μελίτη, με τεράστια προβλήματα αξιοπιστίας ως προς την επαρκή τροφοδοσία, την έγκαιρη και αξιόπιστη παράδοση των ποσοτήτων και υπερχρεωμένος στη ΔΕΗ, η οποία δάνειζε την Αχλάδα Α.Ε. με εκατομμύρια ευρώ για να μπορεί να καλύπτει έστω στο ελάχιστο τις υποχρεώσεις τροφοδοσίας.
Μεγάλο ερώτημα για την Αχλάδα Α.Ε. παραμένει εάν θα μπορέσει με ιδιώτη πλέον ιδιοκτήτη, να καλύπτει τις ανάγκες του Σταθμού, ιδιαίτερα στο άμεσο μέλλον, όταν είναι αμφίβολο το εναπομείναν κοίτασμα, για το οποίο δεν έχει παραδώσει ακόμα καμία σχετική αξιόπιστη μελέτη.
Αλήθεια, ο νέος ιδιοκτήτης θα δέχεται τους ίδιους όρους συνεργασίας που παθητικά και αναγκαστικά δεχόταν η ΔΕΗ;
Ίσως αυτά τα προβλήματα να ήταν το αντικείμενο της συνάντησης σε καφετέρια και όχι σε γραφεία ΔΕΗ.
Να υποθέσουμε, περαιτέρω, ότι απώτερος στόχος της συνάντησης ήτο η προσπάθεια εξεύρεσης λύσεων ώστε να ξεπεραστούν τα προβλήματα και ότι στην περίπτωση που «δούνε τα σκούρα» να γυρίσουν τα φλιτζάνια, αναζητώντας τις λύσεις «διαβάζοντας τον καφέ»;
Όπως και να έχουν τα πράγματα, τα ερωτήματα παραμένουν: πώς συναντώνται οι θεσμικές ιδιότητες σε καφετέρια, ποιο ακριβώς ήταν το αντικείμενο της συνάντησης και βέβαια, ποιος είναι αυτός που… πληρώνει τον καφέ !
