«Αιτία ελομένου Θεός αναίτιος (Πλάτων)… Ο Θεός δεν έχει ευθύνη για τις πράξεις αυτών που έχουν ελευθερία επιλογής
Πολλές φορές, πολλοί άνθρωποι κάνουν απλές λογικές ερωτήσεις για μείζονα ή ήσσονος σημασίας θέματα, της πολιτικής φερ’ ειπείν, γιατί φτάσαμε στα μνημόνια, για το ατελέσφορο της υπερφορολόγησης ή για εθνικά θέματα.
Οι ερωτήσεις αυτές καταντούν ρητορικές, διότι συνήθως μένουν αναπάντητες από τους ερωτώμενους πολιτικούς. Και μένουν αναπάντητες, διότι όταν η λογική απευθύνεται στον παραλογισμό, ου αν λάβοι απάντησιν παρά του διαθέτοντος λογική.
Απομένει λοιπόν, οι απορούντες να προσπαθούν να καταλάβουν. Οι έχοντες την εξουσία, χαζοί είναι ή ανίκανοι; Φυσικά και δεν είναι χαζοί οι πολιτικοί μας, αλλά όσο για την ανικανότητά τους, αυτό είναι συζητήσιμο. Τι να περιμένεις από πολιτικούς που τους έχουν τυλίξει σε μια κόλλα χαρτί, που στην ούγια γράφει Siemens και Novartis; Όταν εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία, πότε της Γερμανίας και πότε των ΗΠΑ;
Υπάρχει αδιέξοδο και το πρόβλημα παίρνει περίεργες διαστάσεις, όταν ο λαός ξεχνά ποιοι και γιατί τον κυβερνάνε. Ο Χριστός Ανέστη, αλλά ο Έλληνας παραμένει στο σταυρό. Ακόμα ψηφίζει τους ίδιους Σαδδουκαίους και Φαρισαίους! Γιατί είναι «πανέξυπνος», «μαζοχιστής» και «παρτάκιας»! Αυτή την «εξυπνάδα» του, την εκμεταλλεύονται οι εγχώριοι νονοί και οι πειρατές της ευρωπαϊκής σπείρας!
Οι «πειρατές της ευρωπαϊκής σπείρας»
Το ίδιο βιολί από τους σωτήρες μας που δεν χορταίνουν να θέλουν να μας σώσουν. Σταθερή απαίτηση να συνεχίσουμε τις μεταρρυθμίσεις, που σημαίνει περαιτέρω μείωση μισθών-συντάξεων και άλλα «σωτήρια» μέτρα αφαίμαξης μέρους της ζωής μας!
Αφού με όσα κάνουν η αγορά στεγνώνει από ρευστό και πώς θα κινηθεί, πώς θα καλυφθούν οι ήδη ανειλημμένες υποχρεώσεις των νοικοκυριών, πώς θα αυξηθεί η φορολογητέα ύλη, πώς θα εξυγιανθούν οι εξ αυτού του λόγου προβληματικές τράπεζες και πώς θα ελκυσθούν επενδύσεις σε μια χώρα που θα προβάλλεται η μιζέρια, μοιάζει με… Ιησουητική αλγεβρική εξίσωση όταν συλλαμβάνει το άπειρο και το συνεχές!
Όλα καλοσχεδιασμένα από μια ευρωπαϊκή σπείρα, που λειτουργεί με τη μέθοδο των πειρατών. Πώς λειτουργούσαν οι πειρατές; Έκαναν έφοδο εκεί που υπήρχε πλούτος και αφού λήστευαν το στόχο τους, μετά έφευγαν. Πίσω τους άφηναν ρημαδιό. Αυτό κάνει και το ευρωπαϊκό διευθυντήριο, η ευρωπαϊκή σπείρα. Ό,τι έκαναν και οι πειρατές.
Αφού γονάτισαν την Ελλάδα με την υπερχρέωση, σε συνεργασία με τους εγχώριους πειρατές, της ντόπιας δηλαδή σπείρας, την ληστεύουν με τα «μέτρα σωτηρίας». Θα τα πάρουν όλα και ο κύριος στόχος είναι το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο. Αφού τα πάρουν, θα κάνουν ό,τι και οι πειρατές. Θα φύγουν καθώς δεν θα έχει άλλο τίποτε να πάρουν.
Είναι επιλογή μας αυτό που κάνουμε και προσωπική ευθύνη που θα σημαδέψει το μέλλον μας για πάντα!
Το Βυζάντιο ήταν ένα ισχυρό κράτος που έμεινε όρθιο για πάνω από 1000 χρόνια. Στηρίχθηκε στις δικές του δυνατότητες και με τον τρόπο αυτό δίνει το απόλυτο μάθημα σε κάθε οικονομολόγο.
Οι Βυζαντινοί ανέπτυξαν την επιστήμη της οικονομίας στην πράξη έχοντας ένα κράτος με αυτάρκεια σε τρόφιμα και ό,τι άλλο τους χρειαζόταν, αλλά κυρίως είχαν δικό τους ισχυρό νόμισμα. Η αίγλη του Βυζαντινού νομίσματος ήταν παγκόσμια (χρυσός σόλιδος) και θεωρείται το δολάριο της εποχής. Με το νόμισμα αυτό γινόταν οι συναλλαγές σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο.
Έχοντας αυτάρκεια σε προϊόντα και δικό τους νόμισμα, δεν είχαν ανάγκη από κανέναν. Έτσι είχαν ισχυρή εξωτερική πολιτική, ισχυρό εσωτερικό εμπόριο, κρατούσαν τις τιμές χαμηλά προς όφελος των καταναλωτών, τα χωράφια καλλιεργούνταν από μικροκαλλιεργητές και αποφεύγονταν οι φεουδάρχες. Ευνοούνταν οι μικροκαλλιεργητές και όχι οι φεουδάρχες, που έχοντας οικονομική δύναμη θα επέβαλαν την πολιτική τους στο κράτος. Η φορολογία ήταν χαμηλή για τα μικρά εισοδήματα και οι φτωχοί απαλλάσσονταν της φορολογίας, την οποία υποχρεούνταν να πληρώνουν οι έχοντες!
Πάνω απ’ όλα όμως δεν υπήρχαν ιδιωτικές τράπεζες να ρημάζουν τα πάντα προς όφελος των λίγων. Θεωρίες τραπεζιτών ήταν ξένες με το δίκαιο το δικό τους, θεωρίες που υπάρχουν σήμερα και που έφεραν όλα τα κράτη να χρωστούν πάνω από 200 τρις δολάρια σε μόνον 20 υπερτραπεζίτες!
Η οικονομία τους εξασφάλιζε ένα λογικό κέρδος για τους εμπόρους, χωρίς να τους επιτρέπει ποτέ να κάνουν μεγάλη περιουσία και το Βυζάντιο ήταν ισχυρό, έχοντας τη δύναμή του στους ελεύθερους γεωργούς, οι οποίοι αποτελούσαν το μεγαλύτερο μέρος του στρατού του. Έτσι η γη ανήκε στους μικροϊδιοκτήτες, σε αντίθεση με τους φεουδάρχες στη Δύση και οι γεωργοί υπερασπιζόμενοι τη γη τους, υπεράσπιζαν και το Βυζάντιο ως στρατιώτες, όταν υπήρχε πολεμική ανάγκη.
Η φεουδαρχία που άρχισε πριν το τέλος του 1200 περίπου και το νόμισμα που πιο νωρίς άρχισε να χάνει την αξία του έφεραν το τέλος της κυριαρχίας του Βυζαντίου.
Το νόμισμα λοιπόν που πήρε τη φθίνουσα πορεία, το εμπόριο με τον εμπορικό στόλο που άρχισε να χάνεται, όπως και η αυτάρκεια σε τρόφιμα, έφεραν την κατάρρευση!
Άρα, δυνατό κράτος χωρίς αυτάρκεια σε είδη πρώτης ανάγκης (γεωργία – κτηνοτροφία – εμπόριο – τρόφιμα κλπ.) και χωρίς δικό του ισχυρό νόμισμα, δεν υπάρχει περίπτωση να έχει καλή τύχη. Ας μη ξεχνάμε πως μια ισχυρή οικονομία μπορεί να συντηρήσει αξιόμαχο στρατό, απαραίτητο για ένα ισχυρό έθνος.
Χώρα όπως η Ελλάδα, που δεν παράγει και μόνον εισάγει, δεν έχει δικό της νόμισμα, δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια της. Ανάπτυξη κάτω από τέτοιες συνθήκες δεν μπορεί να υπάρξει, πόσο μάλλον όταν τα μνημόνια της απαγορεύουν ουσιαστικά με τους όρους που της επιβάλλουν, κάθε αναπτυξιακό μέτρο. Με διαλυμένη οικονομία, φυσικό είναι να μην υπάρχει και αξιόμαχος στρατός, αφού λείπουν οι δαπάνες για την άμυνα.
Ο αείμνηστος φιλόσοφος Κονδύλης είχε πει: «Οι μετριότητες και ανθυπομετριότητες, που απαρτίζουν τον ελληνικό πολιτικό και παραπολιτικό κόσμο, δεν έχουν το ανάστημα να θέσουν και να λύσουν ιστορικά προβλήματα τέτοιας έκτασης και τέτοιου βάθους – ίσως να καταρρεύσουν ακόμα και στην περίπτωση όπου θα βρεθούν μπροστά στη μεγάλη απόφαση να διεξαγάγουν έναν πόλεμο.
Γιατί αν ο πόλεμος είναι συνέχεια της πολιτικής, ποιος πόλεμος θα συνεχίσει μια σπασμωδική πολιτική»;
Αν κάποτε το διαβολικό «ευρωπαϊκό διευθυντήριο» επιδοτούσε το ξερίζωμα των αμπελιών για να εισάγουμε το γαλλικό κρασί, επέβαλλε πλαφόν στο γάλα για να εισάγουμε «μικρή Ολλανδέζα», τώρα επιδοτεί να παροπλίσουμε τα καΐκια τα ψαράδικα και να παραδώσουμε τις άδειες αλιείας, για να εισάγουμε και τα ψάρια από πολυεθνικές, που θα ψαρεύουν όμως στις ελληνικές θάλασσες!
Οικονομικός στραγγαλισμός, που σε συνεργασία με το ξένο ευρωνόμισμα σημαίνει αυτοκτονία!
Αν είμαστε ακόμη διατεθειμένοι να ακολουθήσουμε αυτή την πολιτική, τότε μην πούμε «γιατί όλα αυτά»! Θα είναι επιλογή μας!
Όλα εξαρτώνται από όσο θα εξαρτώμεθα
Έχοντας σαν βάση το προηγούμενο κεφάλαιο που μας δίνει μαθήματα λειτουργίας ενός ισχυρού κράτους, έρχεται για άλλη μια φορά η ομολογία του ΔΝΤ να μας δείξει τον «κακό δρόμο» που ακολουθούμε όλα αυτά τα χρόνια.
«Διαλύσαμε τις εργασιακές σχέσεις. – Εκτινάξαμε τα ποσοστά ανεργίας…». Άλλη μια ομολογία διάλυσης ενός κυρίαρχου κράτους. Εφόσον δεν είμαστε πλέον κυρίαρχο κράτος και όλα εξαρτώνται από τους δανειστές… απλά εξαρτώμεθα. Απλά εκτελούμε εντολές, για να διαπιστώνουν μετά οι εντολείς πως μας οδήγησαν σε διάλυση!
Με αυτή την τακτική υπάρχει μέλλον σ’ αυτό τον τόπο; Αυτό που υπάρχει είναι ένας έντεχνος εφησυχασμός από τα κόμματα του «δημοκρατικού τόξου» και είναι όλοι αυτοί που οδήγησαν την Ελλάδα στη διάλυση. Όλα αυτά φυσικά συνεπικουρούμενα από τα ΜΜΕ, με την πλύση εγκεφάλου, ότι όλα είναι μονόδρομος και το ευρω-νόμισμα η μοναδική σωτηρία!
Η πολιτική είναι σαν την ιατρική. Θέλει διάγνωση και θεραπεία. Ποιος όμως να προτείνει τη θεραπεία; Ας το πούμε με απλά λόγια… Πίσω από το αυγό που όλοι γνωρίζουμε, βρίσκεται μια κότα. Το πουλερικό αυτό είναι ωφέλιμο για τον άνθρωπο, διότι προσφέρει στον άνθρωπο με την θρεπτική αξία του αυγού, αλλά και του ιδίου όταν καταναλωθεί. Άρα η παρουσία του είναι ωφέλιμη για την υγεία.
Υπάρχουν όμως και οι κότες της Βουλής. Ένα μεγάλο κοτέτσι η Βουλή με πολλές κότες, που ούτε αυγά κάνουν, ούτε ωφέλιμο έργο επιτελούν. Η λειτουργία αυτού του κοτετσιού είναι τοξική και άκρως επικίνδυνη για τη δημόσια υγεία και την εθνική ασφάλεια!
Οι κότες της Βουλής είναι πολύ επικίνδυνες και τα αυγά τους, οι νόμοι που παράγουν κατά την εντολή των «θεσμών», είναι καταστρεπτικοί. Οι κότες αυτές λόγω της τοξικότητας δεν τρώγονται και ό,τι ακουμπάν το μολύνουν!
Αν κάνουμε μια σύγκριση με τις κότες της γιαγιάς, θα διαπιστώσουμε πως αυτές είναι ωφέλιμες, ενώ οι κότες στο νεοκλασικό της Πλατείας Συντάγματος εκπέμπουν τοξική ακτινοβολία!
Όπως ομολογούν οι περισσότεροι πλέον, μελαγχολούμε για τα χάλια μας. Φτάνει όμως απλά να μελαγχολούμε; Μήπως πρέπει να αλλάξουμε τους ενοίκους του νεοκλασικού; Αν εννοήσουμε πως οι κότες της γιαγιάς είναι οι μόνες ωφέλιμες, στο νεοκλασικό της Πλατείας Συντάγματος, πρέπει να επιλέξουμε άλλου είδους ζωάκια, που να αγαπάνε τον τόπο που τους θρέφει και το λαό που κατοικεί σε αυτά τα χώματα.
“ΦΙΛΟΙ ΔΙΟΓΕΝΗ”
