Η Μικρασιατική καταστροφή και η κατάρα του Διχασμού
Μικρασιατική καταστροφή. Μια καταστροφή από τις πολλές που έχει υποστεί η Ελλάδα, αλλά είναι αυτή που άφησε το σημάδι της, μετά από τον Εθνικό Διχασμό.
Η καταστροφή της Σμύρνης, τότε που χάθηκε η Ελληνικότατη Ιωνία, δεν έχει την ημερομηνία 13 Αυγούστου 1922 στο Αφιόν Καραχισάρ. Η αρχή του τέλους αρχίζει πολλά χρόνια πριν.
Ήταν Σεπτέμβριος του 1916, όταν ο λαός έχει διχασθεί από τους ηγήτορες και χωρίσθηκε σε Βασιλικούς, με αρχηγό του «του αετού τον γιο» και σε Βενιζελικούς με ηγέτη τον «γιο του Ψηλορείτη».
Οι μεν ήθελαν την πάσει θυσία ουδετερότητα και οι δε την Ελλάδα εμπόλεμη στο πλευρό της «Entente». Τότε η Ελλάδα χωρίστηκε στα δύο. Το κράτος των Αθηνών με τον Κωνσταντίνο Α και το κράτος της Θεσσαλονίκης με τον Βενιζέλο!
Σημάδι διχασμού αποτελεί το «ανάθεμα» στον Βενιζέλο στο Πεδίο του Άρεως, όταν ο μητροπολίτης Αθηνών Θεόκλητος καλεί τους πιστούς γι’ αυτό το σκοπό.
Σημάδι διχασμού είναι όταν τον Ιούνιο του 1917 το γαλλικό πλοίο «Δικαιοσύνη» θα φέρει στον Πειραιά τον γερουσιαστή Ζονάρ, ως ύπατο αρμοστή των «συμμάχων», να απαιτήσει την απομάκρυνση του Κωνσταντίνου.
Ευτυχισμένα τα έθνη που δεν έχουν προστάτες, αλλά οι «σύμμαχοι-προστάτες» της Entente εισέβαλαν στην Ελλάδα, παραβιάζοντας το πολίτευμα και επέβαλαν το «θέλω» τους, με εξουσιοδότηση της μιας πλευράς.
21 Φεβρουαρίου 1913 απελευθερώνονται τα Ιωάννινα από τους Τούρκους, από την «Στρατιά της Ηπείρου» και στις 21 Φεβρ. 1915 αρχίζει ο διχασμός. Η διαμάχη των δύο κορυφαίων της Πολιτείας (Κωνσταντίνος και Βενιζέλος) μεταφέρεται στο πεζοδρόμιο, τα πάθη γίνονται μίσος και τα πλήθη φανατίζονται. Οι δυο Ελλάδες είναι γεγονός.
Μετά την επικράτηση του Βενιζέλου και την εκδίωξη του Κωνσταντίνου, αρχίζει η Μικρασιατική εκστρατεία στις 2 Μαΐου 1919.
Η Ι Μεραρχία Ζωγράφου αποβιβάζεται στη Σμύρνη και όλη η Ελλάδα πανηγυρίζει. Όλη; Όχι. Η μισή Ελλάδα, η Βενιζελική.
Στη Μικρά Ασία παλεύει η μισή Ελλάδα με όλη την Τουρκία και η άλλη μισή Ελλάδα παλεύει με την άλλη μισή! Ο διχασμός ως μεταδοτική ασθένεια έχει δηλητηριάσει τη χώρα και ο δρόμος της αυτοκαταστροφής είναι ορατός.
Η Ελλάδα έμπλεξε άσχημα με την εκστρατεία στη Μικρά Ασία και δικαιώθηκε το ρηθέν του λοχαγού Ιω. Μεταξά στον Ελ. Βενιζέλο… και να μας την χαρίζουν τη Μ. Ασία, δεν πρέπει να πάμε εκεί. Πώς θα κρατούσαμε έναν απέραντο τόπο, με ποια οικονομικά μέσα και ποια στρατιωτική δύναμη; Με την εγγύηση ποιων «συμμάχων»; Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία, Ρωσία, Αυστρία, ηκάθε μια είχε τα δικά της συμφέροντα και η Ελλάδα χρησιμοποιήθηκε πολύ άγρια. Ο Εθνικός Διχασμός «σταύρωσε» το τελικό αποτέλεσμα!
Πολλά έγιναν πριν την καταστροφή. Έχουμε την ατυχή συμμετοχή στην εκστρατεία της Ουκρανίας, τις αόριστες και προφορικές υποσχέσεις για τη Σμύρνη από τον Άγγλο πρωθυπουργό Λόυδ Τζωρτζ και τη στοχοποίηση της Ελλάδας ως πολιορκητικό κριό της βρετανικής πολιτικής στην περιοχή. Έτσι, Γαλλία, Ιταλία και Ρωσία γίνονται εχθροί της Ελλάδας.
Στις 10 Αυγούστου 1920 υπογράφεται η «Συνθήκη των Σεβρών», αλλά είναι άνευ αντικειμένου πρακτικά, διότι ο πραγματικός κυρίαρχος του παιχνιδιού, ο Κεμάλ, την απορρίπτει.
Στη 1 Νοεμβρίου 1920 διεξάγονται οι μοιραίες εκλογές, μετά το θάνατο του βασιλιά Αλεξάνδρου, ο Βενιζέλος ηττάται και φεύγει στο εξωτερικό. Με το δημοψήφισμα στις 6 Δεκεμβρίου επιστρέφει ο Κωνσταντίνος και οι «σύμμαχοι» με αυτό ως πρόσχημα, κηρύσσουν εχθρό τους την Ελλάδα και συναγωνίζονται ποιος θα είναι φιλικότερος με τον Κεμάλ!
Το παιχνίδι είναι ανίερο και παίζεται στις πετρελαιοφόρες περιοχές της Μοσούλης. Θα το κερδίσουν οι αγγλοαμερικανικές εταιρείες πετρελαίων. Η Τουρκία θα υποχωρήσει, η Μοσούλη θα περιέλθει στο Ιράκ, που συμπτωματικά τυχαίνει να είναι βρετανική αποικία. Όμως η Τουρκία δεν χάνει. Η Αρμενία θα πληρώσει κι αυτή το τίμημα από τις αναθυμιάσεις του πετρελαίου.
Το κεμαλικό καθεστώς είναι πλέον κυρίαρχο, με την «επιδότηση» πρώτα των Σοβιετικών και μετά των Ιταλών, των Γάλλων και τέλος των Άγγλων.
Αλλά καλά οι ξένοι «σύμμαχοι». Αυτοί επιδίωξαν να κερδίσουν για την πατρίδα τους. Ο Εθνικός Διχασμός των Ελλήνων όμως είναι αυτός που έφερε την ήττα. Να θυμίσουμε πως αεροπλάνα του Κεμάλ σκόρπιζαν στις Ελληνικές γραμμές του μετώπου αντίγραφα εφημερίδας των Αθηνών, που «έκραζε» τον αγώνα στην Ιωνία, σαν ιμπεριαλιστική εκστρατεία της «αστικοτσιφλικάδικης Ελλάδας»!
Να θυμίσουμε ακόμη πως ο Κεμάλ, για να σπάσει το ηθικό των Ελλήνων φαντάρων του μετώπου, έριχνε με τα αεροπλάνα του προκηρύξεις γραμμένες από χέρια Ελλήνων στην Κωνσταντινούπολη. Είναι οι «Αμυνίτες» αξιωματικοί που θεωρούν τώρα, μετά την επιστροφή του Κωνσταντίνου, τον αγώνα της Μ. Ασίας υπόθεση του Κωνσταντίνου, του Γούναρη, του Θεοτόκη και του Στράτου. Αρχηγός αυτής της ενέργειας ο Κονδύλης και πνευματικός καθοδηγητής ο οικουμενικός Πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης.
Για να υπονομεύσουν την εκστρατεία δεν διστάζουν να γράψουν στις προκηρύξεις για λιποταξία. «Το αίμα που χύνεται και αι θυσίαι εις τας οποίας υποβάλεσθε είναι μάταιαι… πετάξτε τα όπλα σας και αναχωρήσατε δια τας εστίας σας. Μόνον ο Βενιζέλος δύναται να νικήση και να σώση την Ελλάδα…».
Για να γράψει η κεμαλική εφημερίδα Heri, με την φωτογραφία του Κονδύλη: «Ο συνταγματάρχης Κονδύλης σύμμαχος του Κεμάλ». Αυτοί που έγραψαν αυτές τις προκηρύξεις δίκασαν και καταδίκασαν σε θάνατο του «έξι», κατηγορώντας τους για προδοσία!!!
Η πιο αντικειμενική μαρτυρία όμως είναι αυτή του Κεμάλ, ο οποίος στη Μεγάλη Τουρκική Εθνοσυνέλευση, το 1927, θα δηλώσει: «Ας μη λησμονούμεν ότι δεν ενικήσαμεν εμείς τους Έλληνες. Τους ενίκησεν η διχόνοιά των»!
Όταν λοιπόν αναφερόμαστε στη Μικρασιατική καταστροφή, στην καταστροφή της Ιωνίας, να λέμε: Μικρασιατική καταστροφή = Εθνικός Διχασμός!
Η Ελλάδα με εθνική ομοψυχία κάνει θαύματα. Και αυτό θα το δούμε στα βουνά της Β. Ηπείρου, στα Οχυρά, στη μάχη της Κρήτης, στην Εθνική Αντίσταση. Όπως θα δούμε πως μετά την Κατοχή όλα θα γίνουν κόλαση, με τον αιματηρό εμφύλιο 1946-1949. Κατορθώσαμε να μετατρέψουμε την Εθνική Αντίσταση σε αιματηρή αλληλοεξόντωση και πάλι με εντολές ξένων συμφερόντων!
Τα παθήματα όμως, πόσο έγιναν μαθήματα; Κατορθώσαμε να μονοιάσουμε; Η κατάντια της μνημονιακής Ελλάδας δείχνει πως κάτι τέτοιο δεν έγινε.
Όπως έλεγε ο Ιω. Λ. Μπακούρος (υποστράτηγος ε.α.), η πατρίδα μας έχει ολόγυρά της εχθρούς. Κινδυνεύει λιγότερο από αυτούς και περισσότερο από τη διχόνοια. Μόνον αν σκοτώσουμε αυτή τη φαρμακερή οχιά, τη διχόνοια, μόνον τότε θα υπάρξει μέλλον!
Υ.Γ: Όταν οι Αχαιοί, με τη συνδρομή όλων των Ελλήνων κυριεύουν την Τροία, φεύγουν αφήνοντας πίσω τους στάχτη και πτώματα. Στην παραλία οδύρεται η Εκάβη. Η δύστυχη βασίλισσα, αφού είδε νεκρά όλα της τα αγόρια, βλέπει τα πλοία να φορτώνουν τις θυγατέρες και τις νύφες της, επαναστατεί όταν οι Αχαιοί σκοτώνουν και τον Αστυάνακτα, τον γιο του Έκτορα και της Ανδρομάχης. Τότε, με απελπισία, οργή και αγανάκτηση, σηκώνει τα χέρια της στον ουρανό και ξεσπάει σε φοβερές κατάρες… «καταραμένοι να είναι οι Αχαιοί. Να σφάζονται αναμεταξύ τους. Σύντροφός τους παντοτινός η έχθρα ανάμεσά τους. Σε πολέμους αδελφοκτόνους να χύνουν το αίμα τους. Το φαρμάκι της διχόνοιας να φωλιάζει στις φλέβες τους. Μονιασμένους ποτέ να μην τους βλέπει ο ήλιος. Την μοίρα του Σίσυφου να έχουν. Να μοχθούν, να ανεβάζουν τον βράχο στην κορυφή κι αυτός, την ύστατη στιγμή να πέφτει. Να ανηφορίζουν ξανά και ξανά, να αγωνίζονται, να ματώνουν χωρίς τελειωμό και πάντοτε σιμά και άπιαστο να είναι το όνειρό τους. Μέχρι τον αιώνα τον άπαντα. Μέχρι τη συντέλεια του κόσμου».
Σενάριο επιστημονικής φαντασίας; Ίσως. Αλλά η κατάρα της Εκάβης για «παντοτινή έχθρα μεταξύ των Ελλήνων» είναι ένα γεγονός και ο διχασμός είναι ένα σαράκι που τρώει τον Έλληνα διαχρονικά!
Ο ρόλος της Γερμανίας στην καταστροφή της Μ. Ασίας, της Ελληνικής Ιωνίας
Η ιστορία διδάσκει πως η Ελλάδα μεγαλούργησε όταν ήταν ενωμένη και οι αγώνες ήταν κοινοί. Αγώνες που έδωσαν από κοινού οι Έλληνες εντός των συνόρων, αλλά και αυτοί του εξωτερικού με ένα μικρό αριθμό αγωνιστών, αλλά άφθονο χρήμα για τις ανάγκες του αγώνα.
Έτσι η μικρή Ελλάδα με τα σύνορα έως τον Όλυμπο, έγινε μεγάλη με τους Βαλκανικούς πολέμους και ολοκλήρωσε μετά το τέλος του Β’ΠΠ.
Η μετανάστευση ήταν ένα γεγονός που βοήθησε τη φτωχή Ελλάδα να προοδεύσει. Οι Έλληνες σκόρπισαν σε όλα τα μέρη της γης, από την Αίγυπτο, τη Ρουμανία, τη Ρωσία, την Αυστραλία, την Αμερική.
Στην Τουρκία πριν τον Α’ΠΠ υπήρχαν πολλοί Έλληνες, σε Ελληνικά εδάφη που ήταν κατακτημένα από τους Οθωμανούς. Ήταν η αρχαία Ιωνία και οι Έλληνες της Σμύρνης, όπως σε όλα τα παράλια, είχαν στα χέρια τους το εμπόριο και τις τράπεζες. Μεγαλοβιομήχανοι και μεγαλέμποροι να είναι κυρίως Έλληνες, που μαζί με τους Αρμένιους έλεγχαν μέχρι και των μικρών χωριών όλη την οικονομία, ακόμη και με μικροκαταστήματα και τραπεζικά υποπρακτορεία. Σε Ελληνικά χέρια βρισκόταν όλο το εμπόριο και ο εξωτερικός Ελληνισμός στήριζε το φτωχό – ελεύθερο Ελληνικό κράτος, που είχε τα σύνορα ως τον Όλυμπο.
Οι Τούρκοι δεν είχαν καμία ανάμειξη με το εμπόριο, ασχολούνταν μόνο με αγροκτηνοτροφικές εργασίες και οι δύο πληθυσμοί, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι ζούσαν ειρηνικά και χωρίς προβλήματα. Οι συνθήκες άλλαξαν μετά τον ατυχή πόλεμο του 1897 και κυρίως μετά το 1900, όταν στην περιοχή άρχισε να εποφθαλμιά η Γερμανία. Καθαρά εμπορικά ήταν τα συμφέροντα των Γερμανών και για να γίνουν κύριοι της κατάστασης, έπρεπε να χτυπηθούν οι Έλληνες και οι Αρμένιοι που είχαν το εμπόριο και τις τράπεζες στα χέρια τους. Έπρεπε επίσης να πετάξουν έξω την Αγγλία και Γαλλία που έλεγχαν τη θάλασσα και τον σιδηρόδρομο.
Ένα σχέδιο εξόντωσης χωρίς έλεος, σε συνεργασία του αυτοκράτορα της Γερμανίας και του σουλτάνου. Στην περιοχή όμως είχαν το πάνω χέρι οι Άγγλοι, θαλασσοκράτορες όπως ήταν, έλεγχαν τον εμπορικό δρόμο όλης της Ανατολής. Αυτό οι Γερμανοί έπρεπε να το αλλάξουν και εξαγοράζοντας τον Αβδούλ Χαμίτ, αρχίζουν πρώτα με την εκπαιδευτική προπαγάνδα (πριν το 1900). Ο ίδιος ο Κάιζερ πηγαίνει στην Κωνσταντινούπολη το 1889 και αρχίζει το αλισβερίσι.
Η στρατιωτική γερμανική ακαδημία του Βερολίνου εκπαιδεύει Τούρκους αξιωματικούς και ο Γερμανός στρατηγός Φον Γκολτς οργανώνει τον τουρκικό στρατό. Τα γερμανικά σχέδια δίνουν στον Τούρκο νου και όπλα!
Όπως αναφέραμε, το εμπόριο βρισκόταν σε Ελλήνων χέρια και επιχειρήσεις, βιομηχανία (π.χ. σιδηροδρομικές γραμμές) και σε αγγλικά χέρια. Η Αγγλία έπρεπε να εξοντωθεί, να φύγει γιατί αυτήν φοβούνταν κυρίως. Σε πρώτη φάση περιέρχεται στα χέρια των Γερμανών η γραμμή Μερσίνας-Αδάνων και μέσω των σιδηροδρομικών γραμμών, οι Γερμανοί έβαλαν πόδι στο εμπόριο με την Ανατολή.
Τελικός στόχος η αρπαγή αγγλικών και γαλλικών εταιρειών και να συντριβούν οι Έλληνες. Τα γερμανικά ατμόπλοια να κυριαρχήσουν στη Μεσόγειο και στην τουρκική θάλασσα. Αφού έβαλαν σε σειρά τα επιχειρησιακά και εμπορικά τους σχέδια, οι Γερμανοί χρηματιστές κατέστρωσαν σχέδιο για να καταστρέψουν τους Έλληνες με την ίδρυση της Τράπεζας της Ανατολής. Πρώτα η δήθεν τραπεζική συνεργασία και μετά η υπονόμευση και ο τραπεζικός στραγγαλισμός μέσω γερμανικών κεφαλαίων. Έπεισαν τον τότε διευθυντή της Εθνικής Τράπεζας Ελλάδας Στέφανο Στρέιτ για την ίδρυση της Τράπεζας της Ανατολής, με Ελληνική πλειοψηφία αρχικά στο συμβούλιό της. Έτσι, ιδρύθηκαν υποκαταστήματα σε Θεσσαλονίκη, Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη, Αλεξάνδρεια και Κάιρο.
Οι δολοπλοκίες των Γερμανών έβλαψαν μακροπρόθεσμα τα Ελληνικά συμφέροντα, ήταν η μαγιά για την ίδρυση της Ντόιτσε Μπανκ και κυρίαρχοι πλέον, ίδρυσαν ανώνυμες ή μη εταιρείες σε Συρία και Παλαιστίνη, εκδιώκοντας κάθε άλλης χώρας κεφάλαιο. Ελέγχουν πλέον τράπεζες, σιδηροδρόμους, θαλάσσιες γραμμές. Το σχέδιο προχωρεί.
Τον Ιούλιο του 1908 γίνεται πολιτική μεταβολή στην Τουρκία. Οι Νεότουρκοι είναι η νέα πολιτική κατάσταση και έχουν δύο σκοπούς, την εξόντωση του Αβδούλ Χαμίτ και του Ελληνισμού.
Απέβλεπαν οι Νεότουρκοι στον πανισλαμισμό, την αποτίναξη κάθε ξένης επιρροής, τον εκτουρκισμό των σχολείων και τον έλεγχο στο εμπόριο.
Ο διωγμός και η αρπαγή προγραμματίστηκε το 1908 και άρχισε το 1914. Εκατοντάδες Ελληνικών καταστημάτων σε Σμύρνη, Θεσσαλονίκη και Κωνσταντινούπολη διαλύονται. Μποϋκοτάζ σε κάθε τι Ελληνικό και αρμένικο. Ο όχλος φανατίζεται από τα μέλη της «Ενώσεως και Προόδου» και οι «αλλόθρησκοι» σύρονται στα μπουντρούμια.
Ο ρόλος των Γερμανών σε αυτό το πογκρόμ; Επ’ αυτού ο επίτροπος της Ελλάδας στην Κωνσταντινούπολη Μιχ. Ροδάς λέει: «Οι μυστικοί πράκτορες του βαρόνου Μαρσάλ, του οδοστρωτήρος αυτού της Μ. Ασίας, υπό των πρώτων ημερών του τουρκικού συντάγματος, ετέθησαν εις την διάθεσιν των Νεοτούρκων. Η πανισλαμική πολιτική είναι τέκνον και απαύγασμα της παγγερμανικής πολιτικής. Η Ντόιτσε Μπανκ παρέχει άφθονα κεφάλαια και άφθονα μέσα. Εις μίαν μόνον ημέρα, τον χειμώνα του 1908, άνοιξαν 200 γερμανικά καταστήματα και η τράπεζα αυτή δάνειζε πολύ χρήμα στους Τούρκους. Ο Νεοτουρκισμός έχει πλέον συνδεθεί με τον Γερμανισμόν και από κοινού εργάζονται δια το μεγαλείον της Τουρκίας. Πολιορκούνται διαρκώς και απειλούνται οι Άγγλοι, οι Γάλλοι, οι Έλληνες…».
Τα καταστήματα των γκιαούρηδων στο στόχαστρο, με την προτροπή των Γερμανών. Οι Έλληνες που κυριαρχούσαν εμπορικά και τραπεζικά σε Σμύρνη, Κωνσταντινούπολη, Αλεξάνδρεια, Κάιρο, Σουέζ κλπ. έπρεπε να χτυπηθούν. Η προγραφή του Ελληνισμού της Τουρκίας αποφασίσθηκε αμέσως μετά την ανακήρυξη του Συντάγματος το 1908.
Το λέει καθαρά ο Νεότουρκος Ναζίμ σε συνέντευξή του στη «Νέα Σμύρνη» και στην «Αθήνα» (φ. 2126), στις 8 Σεπτεμβρίου 1908. Μιλάει για τη νέα εθνική ισοπέδωση, για μια εθνική οθωμανική ιδέα, για μία θρησκεία, για μια γλώσσα. Θεωρεί τους Έλληνες υπεύθυνους για όλα τα κακά, τους καταγγέλλει ως σωβινιστές και ως εχθροί του νέου κράτους, θα χτυπηθούν ανελέητα.
Ό,τι συνέβη μετά το 1914, είναι όσα είπε στη συνέντευξή του ο Ναζίμ Βέης το 1908. Η Γερμανία συνεχίζει να είναι υπέρ των τουρκικών συμφερόντων και παίρνει θέση υπέρ των Τούρκων για τη μη παραχώρηση των νήσων στην Ελλάδα. Μαζί τους Αυστρία και Ιταλία, με εναντίον μας θέσεις για το ζήτημα της Β. Ηπείρου. Αν το ζήτημα των νησιών έληξε υπέρ της Ελλάδας, το οφείλει στη στήριξη των Άγγλων. Ο φιλοτουρκισμός της Γερμανίας δεν έχει όρια!
Οι Γερμανοί αποβλέπουν και στην πλήρη εκμετάλλευση του πλουτοφόρου τουρκικού εδάφους, γι’ αυτό θέλουν ισχυρό τουρκικό στρατό. Ένα γερμανικό προτεκτοράτο, γι’ αυτό αναλαμβάνει την εκπαίδευση του τουρκικού στρατού ο στρατηγός Λίμαν Φον Σάντερς!
Νεότουρκοι και Γερμανοί έχουν προγράψει τον Ελληνισμό στην Μικρασιατική παραλία, στο εσωτερικό, έως και τη Θράκη. Θεωρούν πως «η Τουρκία δεν έχει ουδεμία ασφάλεια, ούτε δύναται να οργανωθεί ελευθέρως εις το μέλλον, λόγω της παρουσίας εχθρικών στοιχείων, εμπνεομένων έξωθεν με επαναστατικάς ιδέας». Από τη στιγμή εκείνη ο Ελληνισμός δεν υπήρχε. Από τον Μάρτιο του 1914 έχουμε τα πρώτα κρούσματα διωγμών και δολοφονιών.
Οι Τούρκοι αρπάζουν τα πάντα και όσοι διαμαρτύρονται, δολοφονούνται ή εκτοπίζονται. Στις πυρπολημένες Φώκιες πτώματα στους δρόμους και σε δημόσια θέα κρεμασμένοι στα κρεοπωλεία. Διαμαρτυρίες όλων των προξένων Σμύρνης, εκτός των Γερμανών και Αυστριακών!
Χιλιάδες Έλληνες εκδιώκονται από τα παράλια, ενώ στο εσωτερικό εξισλαμίζονται βιαίως, γυναίκες μεταφέρονται στα χαρέμια, πωλούνται ως δούλοι, δολοφονούνται! Σιωπή των Γερμανών για τα εγκλήματα!
Οι Γερμανοί χρηματοδοτούν με την Ντόιτσε Μπανκ δικούς τους, για να αγοράσουν τα μεγάλα καταστήματα σε Κωνσταντινούπολη και Σμύρνη. Οι Νεότουρκοι έσφαζαν και οι Γερμανοί άρπαζαν τις περιουσίες, μεταβάλλοντας από το Καλοκαίρι του 1914 τον Ελληνισμό της Μ. Ασίας, του Πόντου και της Θράκης, σε νεκροταφείο!
Σε αυτό το χαλασμό έρχεται στη Μ. Ασία ο Γερμανός Λίμαν Φον Σάντερς και όταν πληροφορείται ότι στα μέρη αυτά έχουν παραμείνει ελάχιστοι Έλληνες, λέει (μαρτυρία Μιχ. Ροδά): «Ο πληθυσμός αυτός εις ενδεχόμενην εκστρατείαν της Ελλάδος δύναται εντός βραχυτάτου χρόνου να οπλισθεί και να χρησιμοποιηθεί ως στρατός μάχης, συνεπώς επιβάλλεται η συμπλήρωσις του έργου του διωγμού».
Ένα απέραντο νεκροταφείο Μ. Ασία και Θράκη και ο Γερμανός στρατηγός μιλάει για «συμπλήρωση του διωγμού»! Η Γερμανία έδρασε για να επικρατήσει και τα πτώματα ήταν Ελληνικά. Η αγριότητα των Νεότουρκων είχε την ενθάρρυνση και καθοδήγηση των Γερμανών και ο Γερμανός πρεσβευτής δεν επενέβη ούτε μία φορά να σταματήσει τις αγριότητες!
Όπως καταθέτει ο επίτροπος της Ελλάδος στην Κωνσταντινούπολη Μιχ. Ροδάς «μία φυλή ολόκληρος καταράται και αναθεματίζει Γερμανούς και Τούρκους. Μέσα εις την ψυχήν μας έχει ριζώσει το μίσος δια την Γερμανίαν, ο πόθος της εκδικήσεως πλημμυρίζει τα στήθη και τα παιδιά μας διδάσκονται ότι ένας υπήρξεν ο εχθρός των, περισσότερον του Τούρκου, ο Γερμανός».
Την επιβεβαίωση των γερμανικών επιδιώξεων πιστοποιεί από την Πάτρα (17 Απρ. 1916), ο πρώην υπ. Εσωτερικών Εμμανουήλ Ρέπουλης. Μιλάει για το ρόλο των Γερμανών στην τουρκική επιθετικότητα, τις σφαγές, την αρπαγή των περιουσιών των Ελλήνων, την Βόρεια Ήπειρο, τα νησιά του Αιγαίου. Για το τελευταίο, ο Γερμανός πρεσβευτής της Κωνσταντινούπολης είπε: «Αι νήσοι πρέπει να ανήκουν εις εκείνον, εις ον θα ανήκη και η απέναντι ακτή της Μ. Ασίας». Ο ίδιος πρεσβευτής είχε πει για τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου «η συνθήκη αυτή δέον να αναθεωρηθή ως άδικος, διότι την επέβαλεν η απληστία των συμμάχων Βαλκανικών κρατών εις βάρος της Βουλγαρίας». Πάντα φιλότουρκοι και φιλοβούλγαροι, γι’ αυτό και στους δύο μεγάλους πολέμους Τούρκοι και Βούλγαροι ήταν σύμμαχοί τους!
Κλείνουμε με τον αρχηγό της εν Τουρκία γερμανικής αποστολής, τον Λίμαν Φον Σάντερς, που μιλώντας για το Ελληνικό στοιχείο είπε «αυτούς εδώ τι τους φυλάττε;» και δείχνοντας τις εκκλησίες και τα Ελληνικά σχολεία, συμπλήρωσε «εν όσω αφήνετε αυτά εδώ, σεις θα είσθε οι είλωτες των Ελλήνων»!
Αυτοί είναι οι Γερμανοί και η πολιτική τους για τους Έλληνες. Μια πολιτική που ποτέ δεν άλλαξε. Από την καταστροφή του Ελληνισμού της Ιωνίας μέχρι την εποχή των μνημονίων.
Όλα αυτά είναι επισήμως βεβαιωμένα και τα καταθέτει ο Μιχ. Ροδάς στο βιβλίο του «Πώς η Γερμανία κατέστρεψε τον Ελληνισμόν της Τουρκίας».
“ΦΙΛΟΙ ΔΙΟΓΕΝΗ”
