Κόμματα συντεχνίες συμφερόντων με ανίκανους ηγέτες
Πριν από χρόνια, στην αρχή των μνημονίων, οι «αγανακτισμένοι» που θύμιζαν λαοθάλασσα, πλημμύριζαν την πλατεία Συντάγματος και το σύνθημα που κυριαρχούσε ήταν «κλέφτες, ψεύτες, άτιμοι πολιτικοί». Με τις παλάμες ανοιγμένες έστελναν τη φωνή τους στη Βουλή. Στους πολιτικούς νάνους που είχαν την ευθύνη για τον εξευτελισμό της δημοκρατίας και τον διασυρμό των ίδιων τους των κομμάτων!
Μετά από τόσες κυβερνήσεις που πέρασαν στα «πέτρινα» αυτά χρόνια, η Ελλάδα μοιάζει με ναυαγό χωρίς σωσίβιο και ο επόμενος «σωτήρας» να μη διαφέρει από τον προηγούμενο. Παραμύθια κι αυτός για να ρίξει το ανάθεμα στον προηγούμενο, να υπόσχεται πάλι ανάπτυξη, χωρίς όμως σοβαρό πρόγραμμα.
Τον χαρακτηρισμό των σημερινών κομμάτων δίνει ο συγγραφέας Μιλτ. Γ. Βιτάλης: «Τα κόμματα εν πολλοίς θυμίζουν συντεχνίες συμφερόντων, όπου ενίοτε βρίσκουν στέγη κομματικές μαφίες»!
Ένας πόλεμος συμφερόντων στην κομματική αρένα, όπου οι «μαφίες» μοιράζονται τα λάφυρα. Μοιραία όμως το τέλος όλων είναι ίδιο. Το σύστημα εξουσίας αφού τους χρησιμοποιεί, οδηγεί όλους στα αζήτητα (π.χ. Κ. Σημίτης, Κ. Καραμανλής, Γ.Α. Παπανδρέου, Ευ. Βενιζέλος και τώρα σε αναμονή ο Αλέξης).
Αφού το σύστημα πάρει αυτά που θέλει, στη συνέχεια οδηγεί τον «ηγέτη» στη θύρα εξόδου. Ετοιμάζουν τον επόμενο με νέες υποσχέσεις, για να βρίσκεται το «ποίμνιο» σε κατάσταση καταστολής και η συνέχεια γνωστή. Στο μαντρί κατοικοεδρεύουν οι ραγιάδες που θα εκτελούν ό,τι η Βουλή εντέλλεται. Άλλωστε η Βουλή της δημοκρατίας αυτής της κοπής παράγει άφθονο σανό και η ιστορία της μεταπολίτευσης δείχνει πως αυτή είναι η αγαπημένη τροφή του ποιμνίου. Αν υπάρχει πουθενά φως για ξαστεριά; Ούτε με κιάλια δεν μπορεί να δει φως αυτή η Βουλή, διότι οι ηγήτορες είναι κότες και λείπουν οι αετοί!
Μια χώρα στο ναδίρ, που το πολιτικό σύστημα εξευτελίζει τους πολίτες και τη δημοκρατία. Λείπει ένας ηγέτης με χαρακτηριστικά Πούτιν ή αν προτιμάτε Ερντογάν. Ένας ηγέτης με (κατά τον Μιλτ. Γ. Βιτάλη) «ενεργούς γεννητικούς αδένες, δυναμισμό και όραμα».
Με αρπακολατζήδες από τη μια πλευρά και νεοφιλελεύθερους αεριτζήδες από την άλλη χωρίς πρόγραμμα, υποσχέσεις για ανάπτυξη με αέρα κοπανιστό, το πρόβλημα όχι μόνον δεν λύνεται, αλλά θυμίζει τη συνουσία με το διάβολο!
Το ακούσαμε από φίλο και το καταθέτουμε. Όλοι αυτοί που κυβέρνησαν την Ελλάδα και την οδήγησαν στην καταστροφή, είναι λάθος να τους αποκαλούμε προδότες. Οποιοσδήποτε άλλος χαρακτηρισμός μπορεί να τους αποδοθεί, εκτός από αυτόν του προδότη. Και η προδοσία χρειάζεται ικανότητα. «Άχρηστοι του κερατά» είναι, ανίκανοι με γράμματα κεφαλαία.
ΑΝΙΚΑΝΟΙ λοιπόν με γράμματα κεφαλαία, αυτοί που μας κυβέρνησαν στην εποχή της μεταπολίτευσης. Αφού υπονόμευσαν κάθε παραγωγική διαδικασία, κλείνοντας κάθε παραγωγική μονάδα, μας οδήγησαν στα δανεικά και στα μνημόνια!
Εδώ να κλείσουμε με τη φωνή των «αγανακτισμένων» της πλατείας Συντάγματος «κλέφτες-ψεύτες-άτιμοι» και να προσθέσουμε και τη λέξη του φίλου μας Νίκου «ανίκανοι»!
Με νομοθετήματα και «προοδευτικές» εισηγήσεις-αποφάσεις δεν εμβολίζεται η πίστη στην Ορθοδοξία
Με ερώτησή τους 29 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ζητούν την απαγόρευση του θρησκεύματος στους απολυτήριους τίτλους σπουδών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Ζητούν από τον υπουργό Παιδείας κ. Γαβρόγλου την άμεση τροποποίηση «προκειμένου να μην αναγράφεται, ούτε να επιτρέπεται η αναγραφή του θρησκεύματος στους απολυτήριους τίτλους σπουδών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης»!
Με την Ελλάδα σε μια κρίσιμη καμπή και πολλά εθνικά θέματα ανοιχτά, με την εμμονή της κυβέρνησης να ανοίξει και άλλο θέμα με τον διαχωρισμό κράτους-εκκλησίας, πόσο αυτή η κόντρα με την εκκλησία βοηθάει στην εθνική ομοψυχία που τόσο χρειάζεται, ειδικά αυτή την περίοδο; Οι εμμονές αυτές να κηρύσσουν «ανένδοτο» στην Ορθοδοξία, πόσο ωφελούν;
Φυσικά και είναι δικαίωμα του καθενός να πιστεύει αυτό που νομίζει ή να είναι και χωρίς πίστη σε θεό. Αυτό όμως που κανείς δεν έχει δικαίωμα είναι, με δεδομένο πως ο Ελληνικός λαός είναι στην πλειοψηφία του Χριστιανός Ορθόδοξος, να προσπαθεί να επιβάλλει κάθε τι που είναι αντίθετο με την Ορθοδοξία!
Για αιώνες οι σχέσεις Πολιτείας – Εκκλησίας λειτουργούν ως σιαμαίες αδελφές, σε ρόλους διακριτούς μεταξύ τους. Με δεδομένο πως οι κυβερνήσεις έρχονται και παρέρχονται, η Εκκλησία όμως μένει, ως παράγοντας βεβαίως προβολής πνευματικών αξιών, για να υπερασπιστεί τις παραδόσεις και να αντισταθεί σε ξενικές επιρροές πολυπολιτισμικού ιμπεριαλισμού, που στόχο έχουν την αποδόμηση της κοινωνίας.
Ο Ευρωπαϊκός διαφωτισμός πρέσβευε μια υλιστική-αθεϊστική κοσμοθεωρία, την οποία προσπάθησαν να επιβάλλουν με νομοθετήματα, ντύνοντας όλα αυτά με επιστημονικό μανδύα.
Όλα όσα κινούνται γύρω από αυτό το κοσμοθεώρημα έχουν ιδεολογικό πυρήνα και πυροκροτητές και φυσικά τους ιδιόμορφους «ιερείς-ινστρούχτορες». Ιδεολογήματα που θέλουν να απαξιώσουν ειδικά την Ορθοδοξία, στοχοποιώντας ενέργειες «λειτουργών», ενώ ο βαθύτατος στόχος είναι το οικοδόμημα που λέγεται «εκκλησία».
Υπήρξαν καθεστώτα που μιλούσαν για «τελειωμένη εκκλησία», αλλά όταν αυτά τα καθεστώτα έπεσαν, φάνηκε πως ο λαός κρατούσε ζωντανό το φως της πίστης. Αυτό που τελικά είχε τελειώσει δεν ήταν η Εκκλησία, αλλά το καθεστώς που μιλούσε για «τελειωμένη εκκλησία».
Οι χριστιανομάχοι διαχρονικά μοιάζουν με αυτούς που κλωτσάνε μυτερά καρφιά με γυμνά πόδια και το μόνο που καταφέρνουν είναι να ματώνουν τα πόδια τους.
Γι αυτούς που με νομοθετήματα προσπαθούν να δημιουργήσουν προβλήματα στην Ορθόδοξη πίστη, που θα ήταν καλό να μελετήσουν τι έλεγαν πάνω σ’ αυτό οι «ορθόδοξοι του αθεϊσμού». Προς ενημέρωση αυτών, θα παραθέσουμε τι έλεγε ο συνεργάτης του Μαρξ, ο Ένγκελς, ως κήρυκας του αθεϊσμού… «Ο αθεϊσμός είναι σχεδόν αυτονόητος. Τα σημερινά ευρωπαϊκά κόμματα των εργατικών τάξεων καθαρά και απλά τελείωσαν με το θεό».
Σ’ αυτή την παράγραφο δίνει το στίγμα του ως «άθεος». Αυτός ο θεωρητικός του αθεϊσμού όμως θα ασκήσει οξύτατη κριτική στους εκπροσώπους της «κομμούνας» των Παρισίων, που το 1871 κατήργησαν τη θρησκεία με διάταγμα της κομμούνας»: «Δεν υπάρχει θέση για ιερείς. Κάθε θρησκευτική εκδήλωση, κάθε θρησκευτική οργάνωση πρέπει να απαγορευτεί».
Με σαρκαστική κριτική όμως ο Φ. Ένγκελς τους έλεγε «με το διάταγμα αυτό θα πρέπει οι άνθρωποι να μεταβληθούν σε άθεους με διαταγή του μουφτή… πάρα πολλά πράγματα μπορούν να διαταχτούν στο χαρτί, χωρίς αναγκαστικά να πραγματοποιηθούν. Η δίωξη είναι το καλύτερο μέσο για να προωθηθούν ανεπιθύμητες πεποιθήσεις. Αυτό είναι πάρα πολύ βέβαιο». (Κ. Μαρξ: «Κριτική της φιλοσοφίας του δικαίου του Χέγκελ», εκδ. Αναγνωστίδη, Αθήνα, 1967, σελ. 150).
Οι ανιστόρητοι «προοδευτικοί» ας μελετήσουν λίγο Ένγκελς και θα καταλάβουν πως κάποια πράγματα δεν επιβάλλονται με νομοθετήματα.
Υ.Γ.: Είχε πει ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος: «Πρέπει να αγωνιστούμε για να ξαναβρούμε ό,τι έχουμε χάσει ως Έλληνες και για να υπερασπιστούμε ό,τι κινδυνεύει».
Για τις ερχόμενες εκλογές και τους πολιτικούς
Αποφθέγματα για τις εκλογές που έρχονται και αφορούν όλους. Αυτούς που ψηφίζουν κι αυτούς που ζητάν την ψήφο σου. Μην τα λησμονείς όταν θα ψηφίζεις. Και να θυμάσαι πως οι κακοί πολιτικοί εκλέγονται από τους καλούς πολίτες που δεν πηγαίνουν να ψηφίσουν.
Είπαν λοιπόν για τις εκλογές…
· «Τα μεγαλύτερα ψέματα λέγονται ύστερα από το κυνήγι, κατά τη διάρκεια του πολέμου και πριν από τις εκλογές» (Bismarck).
· «Αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν την πραγματικότητα, θα ήταν παράνομες» (Emma Goldman)
· «Πολιτική είναι η ευγενής τέχνη του να παίρνεις τις ψήφους των φτωχών και να κάνεις προεκλογικές εκστρατείες με τα λεφτά των πλουσίων, υποσχόμενος στους μεν ότι θα τους προστατέψεις από τους δε» (Oscar Ameringer)
· Αν ένας πολιτικός ανακάλυπτε ότι στην περιοχή του ψηφίζουν κανίβαλοι, δεν θα είχε κανένα ενδοιασμό να τους υποσχεθεί ιεραποστόλους για δείπνο» (Henry Menken)
· «Όποιος εξαπατά έναν άνθρωπο λέγεται απατεώνας, όποιος εξαπατά ένα λαό λέγεται πολιτικός» (Ανώνυμος)
· «Όταν ένας πολιτικός φεύγει από άλλο κόμμα και έρχεται στο δικό μας, έχουμε διεύρυνση. Όταν ένας πολιτικός φεύγει από το δικό μας κόμμα και πάει σε άλλο, έχουμε προδοσία, αποστασία κλπ. (μικρό κομματικό λεξικό)
· «Μην πεις ποτέ «μαλάκα» κάποιο πρόσωπο της εξουσίας. Κινδυνεύεις να καταδικαστείς για τρία αδικήματα… 1) Για προσβολή προσωπικότητας, 2) Για περιύβριση αρχής και 3) Για αποκάλυψη κρατικού μυστικού (Ανώνυμος)
· «Όλοι θα θέλαμε να ψηφίσουμε τον καλύτερο, αλλά δυστυχώς δεν είναι ποτέ υποψήφιος» (Frank Mc Kinney)
· «Οι εκλογές γίνονται για να δούμε αν είναι σωστές οι δημοσκοπήσεις» (Robert Oren)
· «Η Ελλάδα μοιάζει με βιβλιοθήκη. Στα πιο ψηλά ράφια βάζουμε τα πιο άχρηστα βιβλία» (Αθανάσιος Κανελλόπουλος)
· (Για διατελέσαντα υπουργό) «Γνωρίζει δώδεκα τρόπους να προσπορίζεται χρήματα, εκ των οποίων ο τιμιότερος είναι η κλοπή» (Εμμ. Ροΐδης)
· Η εξουσία διαφθείρει. Αυτό είναι το τίμημα της εξουσίας. Φαίνεται όμως, πως τα οφέλη από την άσκηση της εξουσίας είναι τόσο πολλά, που κανένας δεν υπολογίζει το τίμημα».
Παρόλα τα παραπάνω, πρέπει να ψηφίζουμε, γιατί οι κακοί πολιτικοί εκλέγονται από τους καλούς πολίτες που δεν πηγαίνουν να ψηφίσουν.
Ο Πλούταρχος για τους πολιτικούς και ο Αριστοτέλης για τη μεσαία τάξη
Ο Πλούταρχος για το πώς πρέπει να είναι ο πολιτικός που είναι και ο αντιπρόσωπος του πολιτεύματος, είχε γράψει: «Ένας μονάρχης που βάζει τον εαυτό του κάτω από το κοινό καλό, είναι πολύ καλύτερος από έναν δημοκράτη διεφθαρμένο, που το μόνο που τον νοιάζει είναι το δικό του συμφέρον».
Μήπως ο Πλούταρχος είχε προβλέψει την κατάντια της δημοκρατίας στην Ελλάδα 2.500 χρόνια μετά; Μπορεί κάποιος να εξηγήσει γιατί όλοι σχεδόν οι φιλόσοφοι στην Αρχαία Ελλάδα ήταν εχθροί του δημοκρατικού πολιτεύματος;
Στους «Βίους παράλληλους μεγάλων ανδρών» ο Πλούταρχος, για να δείξει πώς πρέπει να είναι ένας ηγέτης που αγαπάει τον λαό του, γράφει μεταξύ άλλων «ο ηγέτης είναι η βάση ενός καθεστώτος και όχι το ίδιο το καθεστώς».
Ο Αριστοτέλης, συνεχιστής των ιδεών του Πλούταρχου, κατέληξε πως σε ένα πολίτευμα, μόνο η μεσαία τάξη εξασφαλίζει την ισορροπία ανάμεσα στους φτωχούς και τους πλουσίους. Αυτή είναι που κρατά το κέντρο βάρους στη μέση στις μεταξύ τους συγκρούσεις και αν αυτή εκλείψει, δεν μπορεί να υπάρξει σταθερότητα σε κανένα πολίτευμα.
Πόσο σοφά μιλάει ο Αριστοτέλης για τη μεσαία τάξη και το ρόλο της στην κοινωνία και τι κάνει σήμερα η δημοκρατία της μεταπολίτευσης, που διαλύει αυτή την τάξη με τη μεγάλη φορολογία και ό,τι άλλο βοηθάει προς αυτό το σκοπό!
«… Εάν αυτή εκλείψει, δεν μπορεί να υπάρξει σταθερότητα σε κανένα πολίτευμα». Μήπως αυτός είναι ο σκοπός της «νέας τάξης» πραγμάτων; Διαλύοντας το πολίτευμα και τους κανόνες λειτουργίας του να μπορέσουν να εφαρμόσουν τον δικό τους τρόπο διακυβέρνησης, επιβάλλοντας τους δικούς τους κανόνες; Μήπως οι κανόνες αυτοί, με τη διάλυση της μεσαίας τάξης, έχουν ως απώτερο στόχο την κατάλυση της δημοκρατίας και το νέο τρόπο διακυβέρνησης;
“ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΔΙΟΓΕΝΗ”
