«Το φανάρι του Διογένη» ………….. (σχολιασμοί και επισημάνσεις)…

Γνώθι σ’ αυτόν

Αν μας ρώταγαν ποιες είναι οι κύριες δυσκολίες στην επίλυση των πιο πολύπλοκων προβλημάτων, τι θα απαντούσαμε; Υπάρχει μια απάντηση ή πολλές;

Θα λέγαμε πως ο προβληματισμός, σε πρώτο στάδιο, είναι η κατακερματισμένη και διάσπαρτη γνώση και σε δεύτερο, το γεγονός πως είναι πολύ δύσκολο να αντιληφθούμε πως ο καθένας μας αγγίζει μόνο μια άκρη του προβλήματος.

Αυτό είναι το περίφημο σύνδρομο ή σύμπλεγμα που διακατέχει την πλειοψηφία των Ελλήνων, χωρίς να εξαιρούμε τον εαυτό μας απ’ αυτό, με απόρροια τους διαπληκτισμούς και εντέλει την ίδια τη διχόνοια.

Όπως έλεγε ένας εκ των επτά σοφών, ο Χείλων Δαμαγήτου ο Λακεδαίμων «γνώθι σ’ αυτόν».

Η δεύτερη παραδοχή που αναφέραμε παραπάνω, το γεγονός δηλαδή πως είναι τις περισσότερες φορές δύσκολο να αντιληφθούμε ότι ο καθένας μας προσεγγίζει συνήθως μόνο ένα μέρος του προβλήματος, αυτή η παραδοχή είναι και η πιο δύσκολη. Αυτό, γιατί μας φέρνει σε σύγκρουση με το εγώ μας και την ίδια την αλαζονεία μας. Αν αυτό το συνειδητοποιήσουμε και το αντιμετωπίσουμε, ίσως είναι και το πρώτο βήμα στην αντιμετώπιση πολύπλοκων προβλημάτων, όπως είναι τα εθνικά. Αναφερόμαστε πρώτα στο εθνικό διότι είναι το κυρίαρχο πρόβλημα αυτή την εποχή, αλλά έχοντας υπόψη μας αυτό που είπε ο Χείλων ο Λακεδαίμων «γνώθι σ’ αυτό», θα κατανοήσουμε πως το κυρίως πρόβλημα της Ελλάδας είναι πολιτικό και για να δοθεί λύση σε αυτό, πρέπει να αλλάξουμε εμείς.

Λείπει ένας Οδυσσέας, γι αυτό και οι σφαλιάρες πέφτουν σαν το χαλάζι

Περιέργεια και απορία προκαλεί η βιασύνη και επιμονή πολιτικών μας να λύσουν άρον-άρον τα εθνικά μας θέματα. Ο Οδυσσέας περίμενε υπομονετικά και υπέμενε τις προσβολές των μνηστήρων, μέχρι να έρθει η κατάλληλη ώρα να πάρει την εκδίκησή του.

Επινοητικότητα, οξύνοια, εφευρετικότητα, διπλωματία, θάρρος, ισχυρή θέληση, επιμονή στο σκοπό, μέχρι να έρθει η κατάλληλη στιγμή. Τότε πήρε εκδίκηση για όλα, πετυχαίνοντας το στόχο. Όχι απλά να διώξει, αλλά να τιμωρήσει και να εξοντώσει με θάνατο τους μνηστήρες. Να ξαναγίνει κυρίαρχος στον τόπο του.

Οι πολιτικοί μας γιατί βιάζονται να παραδώσουν «γη και ύδωρ»; Τα συστημικά ΜΜΕ γιατί περνούν το μήνυμα της υποταγής, παπαγαλίζοντας μονότονα… πως δεν γίνεται διαφορετικά;

Να συνειδητοποιήσουμε πως μόνο αν αλλάξουμε εμείς, μόνο τότε θα μπορέσουμε να αντισταθούμε απέναντι σε όλους αυτούς που μας συμπεριφέρονται σαν καθυστερημένα και πρωτόγονα όντα!

Για να κερδίσουμε το μέλλον, την εθνική μας επιβίωση, πρέπει να αποκηρύξουμε το κακό μας παρελθόν. Να αλλάξουμε εμείς. Μόνο τότε θα επιζήσει και η ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον. Γιατί έναν λαό όταν δεν μπορείς να τον αφανίσεις με το λεπίδι, τότε τον χτυπάς με τη «μέθοδο Κίσινγκερ», αλλοιώνοντας τη γλώσσα του, την ιστορία του, φέρνοντας το διχασμό. Είναι τα εμβόλια της λήθης που τα περνάνε μέσα από τα σχολικά εγχειρίδια και τα ΜΜΕ. Για την ισοπέδωση στον κοινωνικό τομέα υπάρχει το κεφάλαιο «συνδικαλισμός», μια άλλη πληγή της μεταπολίτευσης!

Η «χαμένη μνήμη», αν αυτό περάσει, τότε να ξεχάσουμε την Ελλάδα που ξέρουμε. Γι αυτό χτυπάνε στη γλώσσα, στη θρησκεία, στην ιστορία, στον πολιτισμό και την παράδοση. Γι αυτό προωθούν μέσα από τα σχολικά εγχειρίδια και τα ΜΜΕ τη λήθη. Γι αυτό ό,τι σκοτώνει τη μνήμη το περνάνε οι εθνομηδενιστές μέσα από τη Βουλή με νόμους. Εκεί έχουν διαμορφώσει πλειοψηφίες, αντίθετες όμως με τις πραγματικές πλειοψηφίες που υπάρχουν στην κοινωνία των πολιτών. Γι αυτό και δεν τολμούν να κάνουν δημοψήφισμα για κανένα σοβαρό ζήτημα, όπως το ευρωπαϊκό Σύνταγμα και πρόσφατα για το «Μακεδονικό».

Η κατάσταση που βιώνει η Ελλάδα θυμίζει ένα θολό περιβάλλον. Με δεδομένο πως η Τουρκία είναι ένας δύσκολος και περιπετειώδης γείτονας, η Ελλάδα πρέπει να αναζητήσει συμμαχίες θετικές και για την ίδια και νέους μοχλούς πίεσης για να βγει από τα δύσκολα. Χρειάζεται ένας ηγέτης με την πονηριά του Οδυσσέα και με πατριωτικά αντανακλαστικά, όπως ο Ιωάννης Καποδίστριας και ο Ίων Δραγούμης.

Ορατότης μηδέν σε έναν «ενεργειακό δρόμο» βαμμένο με αίμα

Μια κοινωνία στο βούρκο και στην ανέχεια και το κυριότερο, χωρίς ελπίδα.

Έλλειψη μέτρου, αφού δεν υπάρχει πρόταση σωτηρίας. Στην καλύτερη περίπτωση να προτείνονται οι μέτριοι. Ποιος λογικός άνθρωπος μπορεί να χαρεί βλέποντας την Ελλάδα στα νύχια της γερμανοκρατίας και γύρω οι εθνομηδενιστές και οι μέτριοι;. Ποιος να χαρεί βλέποντας τη «σπίθα» της χώρας, το δυναμικό της κομμάτι, τους νέους και μορφωμένους να αναχωρούν σε ξένους τόπους; Ποιος να χαρεί με την Ελλάδα να υποθηκεύει την εθνική της αξιοπρέπεια και να παραδίδει σε αλλότριες δυνάμεις ακόμη και τη διαχείριση εθνικών εδαφών και του πλούτου που διαθέτει;

Η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας ήταν η αρχή της κατάστασης που βιώνουν τα Βαλκάνια και ο Ευρωπαϊκός Νότος και τώρα με όπλο την οικονομία γίνεται η έφοδος να καταστούν οι λαοί υποτελείς, όχι απλά στους Γερμανούς, αλλά στο τραπεζικό κεφάλαιο.

Η Ελλάδα έχει σπουδαία γεωστρατηγική θέση και απεριόριστα αποθέματα υδρογονανθράκων. Τα περισσότερα βεβαιωμένα. Σαν μικρή χώρα, για να μπορέσει να σταθεί χρειάζεται γεωπολιτικό σχεδιασμό με οδηγό το Διεθνές Δίκαιο και τη δημιουργία συμμαχιών.

Το βεβαιωμένο είναι πως οι σύμμαχοι των τελευταίων 40 χρόνων δεν ήταν οι καλύτεροι (ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ) και το κυρίως ζητούμενο είναι, αν το υπάρχον πολιτικό σύστημα και η πνευματική ηγεσία μπορούν να χειριστούν ζητήματα αυτού του μεγέθους και της σοβαρότητας. Το ερώτημα είναι, πώς ενώ όλοι συμφωνούν για την «λάθος συνταγή» (το αναγνωρίζουν οι ίδιοι οι δανειστές), αυτή η πολιτική συνεχίζεται, αυξάνοντας το δημόσιο χρέος και το πολιτικό προσωπικό συνεχίζει να εκτελεί τις επιταγές των δανειστών στα τυφλά. Μια συνταγή κατά τις επιθυμίες των δανειστών, κόντρα στο εθνικό συμφέρον!

Η γεωστρατηγική ισχύς της Ελλάδας θεωρητικά είναι μέγιστη, αλλά πρέπει κάποιοι να της δώσουν την κατάλληλη θέση εκεί που πρέπει, με ευρύτερες συμμαχίες, αληθινούς συμμάχους και πολιτικούς που να αγαπούν την Ελλάδα και να μπορούν να διαχειριστούν αυτά τα ζητούμενα.

Τρόποι υπάρχουν, θέληση και πολιτικό σύστημα για αλλαγή πορείας υπάρχει; Λαός που να αντιλαμβάνεται το πρόβλημα και να «βάλει πλάτη» για το διαφορετικό και εθνικά ωφέλιμο;

Η γεωστρατηγική αναβάθμιση και η οικονομική ανάταση έρχονται αποκλειστικά μέσα από την επιλογή συμμάχων, την ανακήρυξη της ΑΟΖ και την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου.

Πρέπει όλοι να καταλάβουν πως η Ελλάδα αποτελεί λύση στο ενεργειακό πρόβλημα της ΕΕ και πως όλοι οι δήθεν «σύμμαχοι» πρέπει να σταματήσουν το βρόμικο παιχνίδι εναντίον του «τεμπέλη» Έλληνα και να σεβαστούν τα κυριαρχικά δικαιώματά του και το Διεθνές Δίκαιο. Αλλά το πρόβλημα δεν βρίσκεται μόνο στον εξωτερικό παράγοντα, αλλά κυρίως στον εσωτερικό και αυτός ίσως είναι ο πιο επικίνδυνος!!!

“ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΔΙΟΓΕΝΗ”