Άμεση ανάγκη σοβαρού κομματικού σχήματος με κοινωνικούς και εθνικούς-πατριωτικούς στόχους
Μελετώντας τα γεγονότα που συνέβησαν από την επανάσταση του 1821, δηλαδή πριν περίπου 200 χρόνια, αντιλαμβανόμαστε πως ο χρόνος στην πατρίδα μας σταμάτησε σ’ εκείνη την εποχή!
Οι ίδιες συμπεριφορές αρχόντων και υπηκόων, συνέχεια της τουρκοκρατίας με άλλο περιτύλιγμα και της αντίστοιχης κουλτούρας. Συνεχίζουν τα ίδια να κυριαρχούν στην πολιτική, κοινωνική και οικονομική πορεία του κράτους, σαν τη γάτα που κυνηγάει την ουρά της!
Για να έρθουμε και στα γεγονότα των τελευταίων χρόνων, όπου τα διαγγέλματα πάνε κι έρχονται. Τότε (2010), από το Καστελλόριζο και τώρα (2018), από την Ιθάκη. Με την κοινωνία να δεινοπαθεί με τα όσα μεσολάβησαν, δεν μπορούμε να μιλάμε για θρίαμβο. Από το Καστελλόριζο ως την Ιθάκη η διαδρομή μιλάει για συνθηκολόγηση και η δημοκρατία πρέπει να αισθάνεται ντροπή και όχι περηφάνια.
Δεν είναι στρατηγικό κατόρθωμα η έξοδος από τα μνημόνια τον Αύγουστο του 2018, όταν οι μνημονιακές υποχρεώσεις θα συνεχίσουν να ταλαιπωρούν τα λαϊκά στρώματα και να ξευτελίζουν τη δημοκρατία. Μια δημοκρατία ευνουχισμένη, όταν ο πρόεδρος της Δημοκρατίας υπάρχει μόνο ως διακοσμητικό και όχι ως λειτουργικός θεσμός, εγγυητής του πολιτεύματος.
Το πολιτικό σύστημα απόλυτα ελεγχόμενο από συμφέροντα, εγχώρια και εξωγενή, μοιάζει με ένα κουτί σοκολατάκια. Διαφέρουν μόνο στο περιτύλιγμα, αλλά το περιεχόμενο και η γεύση είναι ίδια
Σοκολατάκια με γεύση πικρή, θανατηφόρα! Υπάρχει εναλλακτική λύση; Η αξιωματική αντιπολίτευση μιλάει για όλα με γενικότητες και χωρίς επεξεργασμένο σχέδιο μεταρρυθμίσεων. Τι αλλαγές θα φέρει και με ποιους θα κάνει τις αλλαγές; Δεν έχει αξιόπιστο ανθρώπινο δυναμικό, ανακυκλώνει όλη τη σκουριά του παρελθόντος και όταν δείχνει αδυναμία αντιμετώπισης του προβλήματος, το πρόβλημα είναι οξύ. Όσο για το πρώην ΠΑΣΟΚ – σήμερα ΚΙΝΑΛ – , εδώ δεν υπάρχουν πολιτικές ελπίδες. Φάντασμα του εαυτού του και η όποια ελπίδα σ’ αυτό, θα ήταν η άρνηση κάθε λογικής. Ένας παραλογισμός με συνταγή… ΚΙΝΑΛ!
Για τον ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να πήρε τη θέση της κυβέρνησης εκφράζοντας την ελπίδα για κάτι καλύτερο, αλλά έδειξε στην κυβερνητική του θητεία πως πειθάρχησε απόλυτα στις αγορές των τραπεζιτών. Οι τοκογλύφοι φαίνεται πως έχουν τον μαγικό τρόπο, να μην επιτρέπουν τα σοκολατάκια στο κουτί να έχουν αλλάξει γεύση. Η μόνη επιτρεπτή διαφορά, να βρίσκεται μόνο στο περιτύλιγμα.
Έτσι, η ριζοσπαστική αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ πριν την κυβερνητική του θητεία, τώρα έπαψε να είναι αριστερά και δη, ριζοσπαστική. Έκοψε τις ρίζες με το παρελθόν και έγινε υπάκουη του συστήματος. Η μόνη αριστερά δύναμη φαίνεται πλέον να κατοχυρώνεται στον Περισσό και το ΚΚΕ να κρατάει μονοπωλιακά και το σφυρί και το δρεπάνι. Εμείς θα του λέγαμε καλό θερισμό, αν αυτό έχει κοινωνικό όραμα και δικαίωση των επιθυμιών της λαϊκής πλειοψηφίας.
Η Ελλάδα χρειάζεται κάτι καινούργιο, με κοινωνικό όραμα και εθνικό στόχο. Σε μια Ελλάδα που όχι μόνο διαλύεται οικονομικά, κοινωνικά και δημογραφικά, αλλά έχει παραδώσει και τα κλειδιά της εθνικής της υπόστασης.
Η χώρα χρειάζεται άμεσα έναν σοβαρό κομματικό σχηματισμό με κοινωνικούς στόχους. Τα υπάρχοντα κομματικά σχήματα έχουν αποτύχει και το αποτέλεσμα δείχνει πως δεν είχαν ποτέ κοινωνικό όραμα. Χρειάζεται ένα κόμμα καταλύτης, που θα αναδιοργανώσει τον πολιτικό βίο και θα τα αλλάξει όλα.
Δεν γνωρίζουμε αν υπάρχουν πλέον χαρισματικοί ηγέτες, αλλά ένα πραγματικά καινούργιο κόμμα θα γεννηθεί αναγκαστικά από την πίεση των αναγκών… συνειδητοποιημένων αναγκών με χρώματα κοινωνικά-οικονομικά-πατριωτικά. Το έχει άμεση ανάγκη η κοινωνία για να πάρει ανάσες. Το χρειάζεται η δημοκρατία για να αναστηθεί.
Ή αυτό ή τα κεφάλια μέσα και σκασμός μέχρι την τελική ασφυξία!
“ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΔΙΟΓΕΝΗ”