Οι μετακινήσεις βουλευτών και πόσο επικίνδυνο είναι αυτό, όταν έχει σχέση με τα εθνικά θέματα
Τι γίνεται στη Βουλή των Ελλήνων; Τι παράδειγμα δίνουν οι εθνοπατέρες μετακινούμενοι από κόμμα σε κόμμα; Ειδικά λίγο πριν την ψηφοφορία για το «Σκοπιανό» με τη συμφωνία της Λίμνης, τα πράγματα έχουν ξεφύγει κάθε λογικής. Βλέπουν οι ψηφοφόροι το χάλι αυτό και δεν ξέρουν αν πρέπει να κλάψουν ή να γελάσουν. Ποταμός τα λασπόνερα και σε κάθε στροφή δεν ξέρεις που θα χτυπήσει η μπόχα!
Στη Βουλή ένας κινούμενος συρφετός από ανθρωπάκια που παριστάνουν τους εκπροσώπους του λαού. Λες και μπαίνουν στο τρόλεϊ και στην επόμενη στάση κάποιος θα κατέβει. Οι εθνοπατέρες μάλλον δεν έχουν αντιληφθεί, πως με τον τρόπο που συμπεριφέρονται μεγαλώνουν ακόμη περισσότερο την απόσταση που χωρίζει το πολιτικό σύστημα από την κοινωνία.
Τι πραγματικά συμβαίνει όμως στη Βουλή της δήθεν δημοκρατίας; Δεν μπορεί όσα συμβαίνουν να είναι φυσιολογικά. Στα χρόνια των μνημονίων δημιουργήθηκαν κόμματα που λειτούργησαν ως αμορτισέρ του «συστήματος». Στόχος ήταν να μην καταρρεύσει και χαθεί ο κοινοβουλευτικός έλεγχος και τώρα που δεν χρειάζονται άλλο, διαλύονται (ΠΟΤΑΜΙ-ΔΗΜΑΡ-ΑΝΕΛ-ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ). Κόμματα που δημιουργήθηκαν για να απορροφήσουν την κοινωνική διαμαρτυρία και να παίξουν ρόλο στη συγκεκριμένη περίοδο (π.χ. ΑΝΕΛ). Τα περισσότερα πλέον διαλύονται και το ερώτημα είναι, αν κάποιο από αυτά αντέξει. Σχεδόν όλα όμως χωράνε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Αυτό όμως που έχει πάθει «ηφαιστειακό σύνδρομο», είναι το ΚΙΝΑΛ, το άλλοτε κραταιό ΠΑΣΟΚ και είναι κρίμα. Παπανδρέου το ανέδειξε (Ανδρέας), Παπανδρέου (Γιωργάκης) το γκρέμισε. Ο ένας ήταν ηγέτης και ο άλλος το παιδί για τα θελήματα. Για να επιβεβαιώσει το ρηθέν με την ίδια του τη δήλωση ο ΓΑΠ «αν έλεγα όχι στο 1ο μνημόνιο, θα μου έπαιρναν το κεφάλι».
Αν και λέει ανακρίβειες, γιατί πριν το πρώτο μνημόνιο το χρέος το είχαν οι ιδιωτικές τράπεζες (Deutsche, BNP κλπ) και θα μπορούσε να δοθεί άλλη λύση και που βέβαια μέσω του μνημονίου απηλλάγησαν και το ανέλαβαν οι χώρες της Ευρωζώνης. Γνωστές οι συνέπειες ποδηγέτησης της Ελλάδας. Αυτός (ΓΑΠ) δεν κατάλαβε ακόμα πως με τους χειρισμούς που έκανε του «πήραν το κεφάλι», την πρωθυπουργία και το κόμμα. Τον διέσυραν στα πέρατα της οικουμένης.
Για να μη χάσει το δικό του κεφάλι, αποκεφάλισε έναν ολόκληρο λαό. Διέλυσε και το ΠΑΣΟΚ, για να παριστάνει το γυρολόγο πρόεδρο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Για να έρθει ο ανεμοστρόβιλος της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Η τράπουλα σημαδεμένη από την αρχή του παιχνιδιού, όπως και η κόντρα μεταξύ των κομμάτων που δήθεν κάνουν αντίσταση. Θα μπορούσαν να μπλοκάρουν τη Συμφωνία, αλλά δεν το έκαναν. Και ο Πρόεδρος Προκόπης το ίδιο έπραξε. Γι αυτό λέμε «δήθεν».
Όλοι αυτοί οι «αντιστασιακοί» έδωσαν τα διαπιστευτήριά τους σε ΗΠΑ και Γερμανία. Οι αντιδράσεις, αφού το «σύστημα» περνά ακριβώς αυτά που επιθυμεί, είναι για το θεαθήναι!
Αν πράγματι ήθελαν να μπλοκάρουν τη Συμφωνία, υπήρχαν τρόποι. Η συλλογική λαϊκή αντίδραση δεν τους ενδιέφερε, διότι έλεγχαν τους βουλευτές. Πρόθυμοι υπήρχαν να συμπληρώσουν τα κενά.
Τα μικρά κόμματα διαλύονται (δεν χρειάζονται άλλο) και το πολιτικό παιχνίδι ξανά αναδιατάσσεται από την αρχή. Θα διασωθούν ενδεχομένως οι αρχηγοί κομμάτων και οι πρόθυμοι.
Ίσως ήρθε η ώρα για νέα κόμματα, αφού τα υπάρχοντα πλέον δεν πείθουν. Για να γίνουν όμως τα νέα κόμματα χρειάζεται χρόνος και υπομονή. Επειδή χρειάζεται να συνηθίσουν οι ψηφοφόροι το «νέο μαντρί», θα πούμε την ιστορία που μας διηγήθηκε ο φίλος μας ο Θόδωρος. Κάπως έτσι σκέφτεται το «σύστημα» στη δημιουργία νέων κομμάτων. Μας είπε λοιπόν ο Θόδωρος, πως ο παππούς του όταν έφτιαξε καινούριο στάβλο για τα βόδια του, αυτά δεν έμπαιναν μέσα. Πήγαιναν από συνήθεια στον παλιό στάβλο. Έπρεπε να περάσει καιρός, να το συνηθίσουν και μετά άρχισαν να μπαίνουν στον καινούριο στάβλο. Έτσι είναι και οι ψηφοφόροι. Να συνηθίσουν στην ιδέα με τη βοήθεια των ΜΜΕ, πως τα καινούρια κόμματα θα τους σώσουν και ο δρόμος πλέον ανοιχτός.
Στην απορία κάποιου πως στην πρώτη περίπτωση πρόκειται για στάβλο με βόδια, αυτό ας το θεωρήσουμε λεπτομέρεια. Η μόνη διαφορά ίσως είναι πως τα μεν έχουν τέσσερα πόδια, τα δε δύο!
Το παιχνίδι είναι καλά στημένο, είναι σε γνώση όλων και έχει τη συνδρομή και την ανοχή τους. Φώφη, Σταύρος, Πάνος, όλοι στο κόλπο. Ο Αλέξης και ο Κυριάκος ως οι βασικοί παίχτες, θα μοιραστούν την τράπουλα. Θα κερδίσει όμως αυτός που θα έχει την εύνοια του κρουπιέρη. Γι αυτό δίνουν εξετάσεις καθημερινά και βαθμολογούνται.
Η όποια αντίδραση είναι για εσωτερική κατανάλωση και δεν δημιουργεί πρόβλημα στην εξέλιξη του παιχνιδιού. Η Συμφωνία της Λίμνης συμφωνήθηκε να περάσει και πέρασε. Κάποιος πρέπει να λειτουργήσει ως αμορτισέρ για αποφυγή ανεξέλεγκτων καταστάσεων και έτσι έγινε. Σειρά έχει το Κυπριακό και το Αιγαίο. Ο ξένος παράγοντας βλέποντας αδυναμία και ενδοτικότητα, τα θέλει όλα και τα θέλει τώρα.
ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΟΛΟΙ ΚΑΛΑ. ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΠΡΟΒΑ ΜΗ ΤΥΧΟΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΤΙ ΚΑΛΑ. ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΕΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ, ΚΑΙΓΕΤΑΙ ΣΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΤΑΣΗ…ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΕΙ Ο ΕΠΟΜΕΝΟΣ ΠΡΟΘΥΜΟΣ!
Διαμαντής Θ. Βαχτσιαβάνος