Σε κάποια ζητήματα υπάρχει ένα ευρύτερο διακομματικό μπλοκ και ένα από αυτά είναι οι πολιτικές των ανοιχτών συνόρων. Μια πολιτική που εξυπηρετεί εν πολλοίς ξένα συμφέροντα, εκπορεύεται από εχθρικά κέντρα προς την Ελλάδα και φαίνεται πως ελέγχει οριζόντια το πολιτικό σύστημα και όχι ένα ή δύο κόμματα.
Στον Έβρο απλά κερδήθηκε η μάχη, όχι όμως ο πόλεμος. Απλά κερδίσαμε ένα ημίχρονο, αλλά θα υπάρξει συνέχεια. Οι εγκέφαλοι που θέλουν τη «νέα Ελλάδα» μπορεί να βρίσκονται στο εξωτερικό, αλλά τα εκτελεστικά όργανα βρίσκονται εντός των συνόρων. Η προσπάθεια δημιουργίας ενός «νέου» πολιτικού τοπίου έχει «άκρες» σε όλους τους πολιτικούς χώρους και το βλέπουμε αυτό στις υποχωρήσεις στα εθνικά ζητήματα (Ελληνοτουρκικά – Σκοπιανό – Θράκη κλπ.), στην περίεργη θέση της επιτροπής για τα «200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821», στο μεταναστευτικό, στο δημογραφικό, στο παραγωγικό μοντέλο που διέλυσε τον παραγωγικό ιστό…
Θα σταθούμε στο μεταναστευτικό, το οποίο είναι ένας γαλαξίας συμφερόντων, μια πανδημία εκμετάλλευσης. Εδώ υπάρχει ένας ιδιότυπος ρατσισμός, διότι όποιος αγγίξει αυτό το θέμα, στοχοποιείται! Είναι η άμυνα του «συστήματος». Πρόκειται για ανθρώπους που πέρασαν παράνομα στη χώρα μας, με τις γνωστές διαδικασίες και τις υποδείξεις των ΜΚΟ και ζητούν άσυλο. Το αίτημα ασύλου καθυστερεί 2 ή 3 χρόνια, το πρόβλημα μεγαλώνει και οι «ελληνοποιήσεις» έχουν πάρει μορφή πανδημίας.
Η απορία είναι εύλογη. Στις περιοχές των μεταναστών (Αφρική κυρίως) υποφέρουν εκατομμύρια άνθρωποι. Έχουν υποστεί την άγρια εκμετάλλευση της αποικιοκρατίας, αλλά και των συνήθως διεφθαρμένων κυβερνήσεών τους. Ενίοτε δε, σπαράσσονται κι από καταστροφικούς εμφυλίους, ενώ ειδικά η Σομαλία – οι περισσότεροι από τη χώρα αυτή ήρθαν πρόσφατα στην Αιανή – αποτελεί το μεγαλύτερο άντρο πειρατών στον κόσμο. Είναι υποχρέωση, επομένως, της διεθνούς κοινότητας και κατά κύριο λόγο των πρώην αποικιοκρατικών δυνάμεων, να στηρίξει τις χώρες αυτές αποκαθιστώντας, εν μέρει, την αδικία που έχουν υποστεί και όχι της Ελλάδας, που στο κάτω-κάτω δεν έχει σχέση με αυτές τις αποικίες. Επειδή μας υποχρέωσαν, χωρίς να μας ρωτήσουν, στη «φιλοξενία» Σομαλών στην Αιανή και άλλων μεταναστών από την Αφρική στα Γρεβενά, να τους πούμε πως ο Ελληνικός στόλος υποφέρει από τη δράση των Σομαλών πειρατών.
Οι περίεργοι «ανθρωπιστές», αν ήταν ειλικρινείς, θα αναλάμβαναν το έργο της στήριξης αυτών των ανθρώπων στις χώρες προέλευσής τους. Αν οι άνθρωποι αυτοί δικαιούνταν άσυλο, δεν θα ερχόταν παράνομα με τις οδηγίες Ερντογάν και την διευκόλυνση ΜΚΟ. Το ζητούμενο είναι, γιατί τα παράνομα αυτά δίκτυα προτιμούν την Ελλάδα; Μήπως γιατί στη χώρα μας, για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, είχε δοθεί το μήνυμα πως είμαστε χώρα υποδοχής και όλα είναι πληρωμένα; Γιατί η Τουρκία διευκολύνει τη μετάβασή τους, ειδικά στην Ελλάδα; Μήπως με τον τρόπο αυτό εκβιάζει την Ελλάδα και την ΕΕ;
Τι ρόλο σε όλα αυτά παίζει η αμαρτωλή Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ; Ποιος ο ρόλος του ελληνικού πολιτικού συστήματος, με την πολιτική της πολυπολιτισμικής κοινωνίας και των ανοιχτών συνόρων;
Για να έρθουμε και στην «φιλοξενία» στις ξενοδοχειακές μονάδες. Είναι στο πλαίσιο της εκμετάλλευσης ανθρώπων. Πρώτα βρίσκεται ο επιχειρηματίας που έκανε αίτηση να «φιλοξενήσει» τους αιτούντες άσυλο Αφρικανούς. Το κόστος της φροντίδας αναλαμβάνουν οι «ανθρωπιστικές» οργανώσεις,… αλλά επιβαρύνεται με τεράστια ποσά το κοινωνικό κράτος. Και φυσικά το κράτος δεν μπορεί να σηκώσει ούτε την ασφάλεια των περιοχών, ούτε την υγειονομική φροντίδα!
Και εκεί που δεν υπάρχει έλεγχος, ευδοκιμεί η αυθαιρεσία, η παρανομία και η εκμετάλλευση. Κυρίως η εκμετάλλευση παιδιών και γυναικών. Ένας απόλυτος εξευτελισμός του ανθρώπου, από ΜΚΟ, κυβερνήσεις και ΟΗΕ.
Η υποκρισία των «φιλανθρώπων» είναι επικίνδυνη και η «ευαισθησία» τους μεταφράζεται σε μια επικερδή δραστηριότητα. ΝΑ ΔΟΘΕΙ ΑΜΕΣΑ ΤΕΛΟΣ!
Διαμαντής Θ. Βαχτσιαβάνος