Το χρονικό της συνοδοιπορίας Κράτους και Εκκλησίας από το 1833

1833     Με πρωτοβουλία του Μάουρερ, ενός από τους τρεις Βαυαρούς της Αντι –
βασιλείας, εκδόθηκε το Β.Δ, με το οποίο η Εκκλησία της Ελλάδας ανακη-
ρύχθηκε αυτοκέφαλη και ουσιαστικά υποτάχθηκε στο κράτος, στα πλαί-
σια του γενικού απολυταρχικού πνεύματος που επικρατούσε την περίοδο
αυτή. Τα μοναστήρια που είχαν κάτω από έξι μοναχούς διαλύθηκαν και
τη διαχείριση των κτημάτων τους ανέλαβε η κυβέρνηση.
1834     Με καινούργιο Β.Δ τα κτήματα των ιδιωτικών μοναστηριών και των
ναών διατέθηκαν στο εκκλησιαστικό ταμείο, στο οποίο έπρεπε να κα-
τατεθούν και τα χρήματα από την εκποίηση των κτημάτων των μονα-
στηριών. Αυτά τα χρήματα προβλεπόταν να διατεθούν για εκκλησιασ-
τικούς και εκπαιδευτικούς σκοπούς. Τελικά το ταμείο πέρασε στο υ –
πουργείο οικονομικών και τα έσοδά του συγχωνεύτηκαν με τα κρατικά.
Για τη μισθοδοσία δε των κληρικών η Σύνοδος και το υπουργείο όρισαν
να παίρνουν τα «τυχηρά» μέχρι να οριστεί γι αυτούς μισθός.
1835     Στις 31 Δεκεμβρίου 1834 ο βασιλιάς και η κυβέρνηση εγκαταστάθηκαν
στη νέα πρωτεύουσα, την Αθήνα και στις 25 Μαρτίου 1835 ο Όθων
ανακηρύχθηκε ενήλικος και σε διάγγελμά του επαναλαμβάνει την
υπόσχεσή του να είναι «το ιερόν στήριγμα» της αγίας Εκκλησίας
των υπηκόων του.
1843     Με την επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 ο Όθων αναγκάστηκε να
παραχωρήσει στη χώρα Σύνταγμα. Η Σύνοδος ζήτησε με  υπόμνημα
νέο νόμο και βασικές αλλαγές στο νόμο του 1833, ώστε να προβλέπεται
ότι η Εκκλησία είναι ανεξάρτητη, ότι διοικείται σύμφωνα με τους
κανόνες και ότι είναι δογματικά και κανονικά συνδεμένη  με το
Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως.
1850     Το 1850 η ελληνική κυβέρνηση τίμησε τον οικουμενικό Πατριάρχη
Άνθιμο Δ΄με παράσημο και τελικά στις 29 Ιουνίου υπογράφτηκε ο
σχετικός «Συνοδικός Τόμος», με τον οποίο η Εκκλησία της Ελλάδας
ανακηρύσσεται αυτοκέφαλη από την ημερομηνία εκδόσεώς του και
όχι από το 1833.
1852     Με τον «Τόμο» το Πατριαρχείο προσπάθησε να στηρίξει την
Εκκλησία και να την απαλλάξει από την επιβολή της κοσμικής
εξουσίας. Για τη διοίκησή της προβλέπεται Σύνοδος με πρόεδρο το μητ-
ροπολίτη Αθηνών, η οποία θα διοικεί τη Εκκλησία σύμφωνα με τους ιε-
ρούς κανόνες, ελέυθερη από κυβερνητικές επεμβάσεις. Η κυβέρνηση
όμως δεν είχε διάθεση να απομακρυνθεί από το καθεστώς τπου 1833.
Έτσι, το 1852, όταν ψηφίστηκε ο νόμος ΣΑ΄ δηλαδή ο «Νόμος Καταστα-
τικός της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος» και ο νόμος Σ΄σχε-
τικά με τους επισκόπους και τις επισκοπές, οι υπουργοί ισχυρίζονταν πως
είναι σύμφωνα με τους κανόνες, αλλά με μια αντιπαραβολή φαινόταν πως
ήταν προσκολλημένοι στο πνεύμα του 1833. Κράτησαν το νόημα και  άλ-
λαξαν τη διατύπωση σε ορισμένα άρθρα, κι έτσι ο Τόμος του Πατριαρ-
χείου δεν επέδρασε καθόλου.
1863    Στις 7 Ιουλίου 1863 δημοσιεύτηκε ο «Συνοδικός Τόμος» του οικουμενικού
Πατριαρχείου για την ένωση της Εκκλησίας των Επτανήσων με την
Εκκλησία της Ελλάδας.
1882    Το 1882 η Σύνοδος του οικουμενικού Πατριαρχείου ενέκρινε την προσάρ-
τηση των μητροπόλεων της Θεσσαλίας, που είχαν ελευθερωθεί, στην Εκ-
κλησία της Ελλάδας.
1909    Με το νόμο ΓΥΙΔ΄του 1909 ιδρύθηκε το «Γενικό Εκκλησιαστικό
Ταμείο», το οποίο αν λειτουργούσε σωστά θα εξασφάλιζε την οικονομική
Ανεξαρτησία της Εκκλησίας.
1910    Ένα χρόνο αργότερα, το 1910 ψηφίστηκε νέος νόμος «Περί Ενοριακών
Ναών και της περιουσίας αυτών, περί προσόντων εφημερίων και της
μισθοδοσίας αυτών».

1914    Μετά τους βαλκανικούς πολέμους, όταν απελευθερώθηκαν και οι «Νέες
Χώρες» προσαρτήθηκαν κι αυτές στην Εκκλησία της Ελλάδας. Το 1914
περισσότεροι από τους μισούς ιεράρχες, πήραν την πρωτοβουλία να
ενεργήσουν για την αναθεώρηση της εκκλησιαστικής νομοθεσίας. Ο Βενι-
ζέλος ονόμασε την πρωτοβουλία αυτή «επαναστατικό κίνημα». Το Μάρ-
τιο του 1914 συστήθηκε με νόμο «Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή προς
αναθεώρησιν και σύνταξιν της εκκλησιαστικής νομοθεσίας». Οι εργασίες
της κράτησαν ένα χρόνο και ετοίμασε τα νομοσχέδια που θα αντικατασ-
τούσαν τους νόμους Σ΄και ΣΑ΄, τα οποία έδιναν περισσότερη ανεξαρτησία
στην Εκκλησία, αλλά εξαιτίας των γεγονότων που ακολούθησαν, παραμε-
ρίστηκαν και λησμονήθηκαν.
1916    Ακολούθησαν τα τραγικά γεγονότα του εθνικού διχασμού μεταξύ του βα-
σιλιά Κωνσταντίνου και του Βενιζέλου, οπότε το 1916 ο δεύτερος έφυγε
στη Θεσσαλονίκη, όπου σχημάτισε άλλη κυβέρνηση (Σεπτέμβριο), αλλά
στις 18 Νοεμβρίου η Σύνοδος κυκλοφόρησε εγκύκλιο που συνιστούσε πί-
στη και αφοσίωση στο βασιλιά. Οι ιεράρχες, όμως, της βόρειας Ελλάδας
ύστερα από διαταγή της κυβέρνησης Βενιζέλου έπαψαν να μνημονεύουν
το βασιλιά.
1917    Στις 29 Μαΐου 1917 παραιτήθηκε ο Κωνσταντίνος και ορκίστηκε βασι –
λιάς ο γιος του Αλέξανδρος, ενώ τον Ιούνιο ήρθε και ο Βενιζέλος από τη
Θεσσαλονίκη και σχημάτισε κυβέρνηση. Για να δικαστούν αρχιερείς, τρο-
ποποιήθηκε ο Ν. ΣΑ΄/1852, ώστε να μπορεί η κυβέρνηση να σχηματίσει
δική της Σύνοδο, και συγκροτήθηκε δικαστήριο με τη συμμετοχή επισ-
κόπων και από τις «Νέες Χώρες». Με τέτοια διατάγματα, που θέσπισε μό-
νη της η κυβέρνηση, συγκροτήθηκε «Ανώτατο Συνοδικό Δικαστήριο», το
οποίο εργάστηκε σε δύο περιόδους (1917 και 19119).
1920    Στις 10 Δεκεμβρίου 1920 συγκλήθηκε με Β.Δ η ιεραρχία και πήρε την
απόφαση ότι τα εκκλησιαστικά δικαστήρια του 1917 και 1919 ήταν αντι-
κανονικά και όσοι καταδικάστηκαν από αυτά επανέρχονται. Έτσι, με την
πολιτική επέμβαση, δημιουργείται νέα αναστάτωση στην Εκκλησία. Την
ίδια χρονιά, το 1920, η κυβέρνηση Βενιζέλου ψήφισε νόμο για την απαλ-
λοτρίωση μοναστηριακών κτημάτων και άρχισε να εφαρμόζεται, οπότε
γίνονται παράλληλα και προσπάθειες για την τακτοποίηση της μισθοδο –
σίας των εφημερίων. Η Σύνοδος της ιεραρχίας ζήτησε από τη νέα κυβέρ-
νηση να αναστείλει το νόμο, αλλά το αίτημα δεν έγινε δεκτό.
1922    Το 1922 η κυβέρνηση κατέθεσε στην εθνοσυνέλευση νέο νόμο, περισσότε-
ρο δημευτικό από τον προηγούμενο. Με τη μικρασιατική καταστροφή α-
ναλαμβάνει η επαναστατική κυβέρνηση Πλαστήρα και το Δεκέμβριο με
καινούργιο Β.Δ ακυρώθηκαν οι διατάξεις του Β.Δ του 1920, ενώ σχηματί-
στηκε και νέα Σύνοδος.
1923     Τον Απρίλο του 1923 η ιεραρχία αποφάσισε, ο μητροπολίτης Αθηνών να
έχει στο εξής τον τίτλο « Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος»
όλοι οι άλλοι τον τίτλο του μητροπολίτη. Από τον οικουμενικό Πατριάρ-
χη Μελέτιο Μεταξάκη δόθηκε αφορμή να συζητηθεί το ζήτημα του η –
μερολογίου. Η κυβέρνηση έδωσε την έγκρισή της να συζητηθεί από την
ιεραρχλια καθώς και το θέμα του καταστατικού χάρτη με βάση τις προ-
σεις της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής του 1914. Η ιεραρχία με 28
αρχιερείς δέχτηκε ομόφωνα την αλλαφή του ημερολογίου, με την προσ-
θήκη 13 ημερών, και ο νέος καταστατικός χάρτης επικυρώθηκε στις 31
Δεκεμβρίου 1923.

1925     Τον Ιούνιο του 1925 ο Θ. Πάγκαλος ανέτρεψε την κυβέρνηση και επέβαλε
δικτατορικό καθεστώς στη χώρα.
1926     Νέα αυθαιρεσία έγινε και πάλι σε βάρος της Εκκλησίας με το Ν.Δ της 26
Σεπτεμβρίου 1926 διοικείται η Εκκλησία από επταμελή Σύνοδο με πρόε-
δρο τον Αρχιεπ. Αθηνών, ενώ η Σύνοδος της ιεραρχίας καταργήθηκε.
1928     Με το Ν.120/11-7-1928 οι μητροπόλεις των «Νέων Χωρών», που ανήκαν
μέχρι τότε στο οικουμενικό Πατριαρχείο, αναγνώρισαν ως διοικητική
αρχή τους τη Σύνοδο της «Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος», ενώ
το Πατριαρχείο κρατούσε τα κανονικά του δικαιώματα. Με την πατριαρ-
χική πράξη 2231/4-9-1928 παραχωρήθηκε επιτρωπικώς η διοίκηση, σύμ-
φωνα με το νόμο, και στη Σύνοδο προστέθηκαν οι αρχιερείς από τις «Νέ-
ες Χώρες». Η Κρήτη διατήρησε το μέχρι τότε αυτόνομο καθεστώς για τις
επισκοπές της.
1930     Η κυβέρνηση, το 1930, ψήφισε νόμους που περιείχαν διατάξεις με τις
οποίες δεν συμφωνούσαν η ιεραρχία και η Σύνοδος της Εκκλησίας. Με-
ταξύ των νομοθετημάτων ήταν και ο νόμος 4606/30-4-1930 «Περί συστά-
στάσεως ΤΑΚΕ», δηλ. Ταμείου Ασφαλίσεως Κλήρου Ελλάδος, και ο νό –
μος 4684/9-5-1930 «Περί διοικήσεως και διαχειρίσεως εκκλησιαστικής
περιουσίας και περί συγχωνεύσεως των μικρών μονών».
1931     Το 1931 ψηφίστηκε νέος καταστατικός χάρτης με το Ν.5187 και τη θεμε-
λιώδη αρχή «Εκκλησία αυτοδιοικουμένη υπό την εποπτείαν της πολιτεί-
ας». Σ΄αυτόν τον καταστατικό χάρτη έγιναν κάποιες τροποποιήσεις και
τελικά δημοσιεύτηκε κωδικοποιημένος με Π.Δ στο ΦΕΚ Α΄/17-8-1932.
1936     Το 1936 ο Μεταξάς διέλυσε τη Βουλή, ανέστειλε το Σύνταγμα και κήρυ-
ξε δικτατορία. Για να ελέγχει τις εκλογές των αρχιερέων, τροποοίησε το
σχετικό νόμο και τις ανέθεσε στη Διαρκή Σύνοδο, η οποία θα πρότεινε 3
υποψήφιους και ο βασιλιάς θα πρόκρινε έναν. Έτσι θα μπορούσαν να
ελέγχουν τις εκλογές των επισκόπων.
1940-44  Το 1939 κηρύχθηκε ο Β΄ παγκόσμιος πόλεμος και ακολούθησε ο ελληνο-
ιταλικός το 1940. Στην κατοχή αρχιεπίσκοπος ήταν ο Χρύσανθος, τον ο –
ποίο αντιπαθούσε η κυβέρνηση Τσολάκογλου, επειδή αρνήθηκε να την
ορκίσει. Κινήθηκε εναντίον του εκδίδοντας το Ν.Δ 188 με το οποίο κάλε-
σε στις 2-7-1943 Μείζονα Σύνοδο για την κανονική λύση του αρχιεπισκο-
πικού ζητήματος. Κι έτσι αρχίζουν πάλι οι ανωμαλίες με την αυθαιρεσία
του κράτους και την ασυνέπεια των αρχιερέων. Το 1943, με το Ν. 671 έ –
γινε νέος καταστατικός χάρτης που πρόβλεπε ότι ανώτατη εκκλησιαστι-
κή αρχή είναι η Σύνοδος της ιεραρχίας και αντιπρόσωπός της η Διαρκής
Ιερά Σύνοδος. Μετά την απελευθέρωση ο αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός έ-
να μικρό χρονικό διάσημα έγινε πρωθυπουργός και στις 30 Δεκεμβρίου
του 1944 ορκίστηκε αντιβασιλιάς.
1946     Τον Ιούλιο του 1946 συγκλήθηκε η ιεραρχία και διακήρυξε πάλι ότι δεν
υπάρχει αρχιεπισκοπικό θέμα. Ο αρχιεπίσκοπος δήλωσε ότι τακτοποιή-
θηκε το ζήτημα της μισθοδοσίας των κληρικών με έμμεση φορολογία
που πρόκειται να επιβληθεί. Με το δημοψήφισμα του Σεπτεμβρίου επέ-
στρεψε ο βασιλιάς Γεώργιος Β΄ και ο Δαμασκηνός περιορίστηκε στο εκ-
κλησιαστικό έργο του, μέχρι που πέθανε, το Μάιο του 1949.
1949     Τον Ιούνιο του 1949 συγκλήθηκε η ιεραρχία και, σύμφωνα με το Ν. 671
του 1943 εξέλεξε αρχιεπίσκοπο το μητροπολίτη Ιωαννίνων Σπυρίδωνα.
1952     Ο αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων, το 1952, σε έκθεσή του, μεταξύ άλλων έθεσε
και το ζήτημα μισθοδοσίας του κλήρου και την κοινωνική αποστολή της
Εκκλησίας. Σημαντικό θέμα δημιουργήθηκε για την απαλλοτρίωση των
4/5 των καλλιεργούμενων και καλλιεργήσιμων αγρών της Εκκλησίας,
που ζητούσε η κυβέρνηση Πλαστήρα με συμφωνημένο τίμημα και που θα
δίνονταν σε ακτήμονες χωρικούς. Στατιστική για την εκκλησιαστική πε –
ριουσία δεν υπήρχε και ήταν ανεκμετάλλευτη και παρατημένη. Η ιεραρ –
χία πρότεινε να πληρωθεί μετρητά το 25% της αξίας και το υπόλοιπο να
καλυφθεί με παραχώρηση δημόσιων αστικών κτημάτων στην τρέχουσα
αξία τους, που θα χαρακτηριστούν αναπαλλοτρίωτα. Τελικά η απαλλοτ –
ρίωση έγινε με τους όρους αυτούς.
1967-73    Το 1967 έγινε ένα ακόμη πραξικόπημα και όπως σε προηγούμενες δικ-
τατορίες, έτσι και τώρα με πρόσχημα την εξυγίανση της Εκκλησίας
υπήρξαν αυθαίρετες παρεμβάσεις. Οι δικτάτορες για να συμπληρώσουν
το «ανορθωτικό» έργο της Εκκλησίας σύνταξαν νέο καταστατικό χάρτη
με το Ν.Δ 126/1969, το οποίο παρέδωσαν στο δικό τους αρχιεπίσκοπο σε
επίσημη τελετή, στη Μητρόπολη Αθηνών. Το 1973 μια νέα δικτατορία
καταλαμβάνει την εξουσία και αποδείχθηκε χειρότερη της προηγούμενης
Με τη σειρά της θέλησε να τακτοποιήσει τα εκκλησιαστικά ζητήματα με
νέες αυθαιρεσίες.
1974     Τον Ιούλιο του 1974 κατέρρευσε και η δεύτερη δικτατορία, οπότε η χώρα
επανήλθε στον κοινοβουλευτισμό.
1975     Τον Ιούνιο του 1975 εγκρίθηκε το νέο σύστημα και στο άρθρο 3 κάνει λό-
γο για την Εκκλησία με την προσθήκη στοιχείων που δεν υπήρχαν στα
προηγούμενα: «Επικρατούσα θρησκεία εν Ελλάδι είναι η της Ανατολι –
κής Ορθοδόξου του Χριστού Εκκλησίας. Η Ορθόδοξος Εκκλησία της
Ελλάδος κεφαλήν γνωρίζουσα τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, υπάρ-
χει αναποσπάστως ηνωμένη δογματικώς μετά της εν Κωνσταντινουπό-
λει Μεγάλης και πάσης άλλης ομοδόξου του Χριστού Εκκλησίας, τηρού
σα απαρασαλεύτως, ως εκείναι, τους ιερούς αποστολικούς και συνοδι –
κούς  κανόνας και τας ιεράς παραδόσεις. Είναι αυτοκέφαλος και διοικεί-
ται υπό της Ιεράς Συνόδου, συγκροτουμένης ως ο καταστατικός χάρτης
της Εκκλησίας ορίζει, τηρουμένων των διατάξεων του Πατριαρχικού Το
μου της ΚΘ΄(29) Ιουνίου του έτους 1850 και της Συνοδικ΄λης Πράξεως
της 4 Σεπτεμβρίου 1928».
1976     Καταβάλλονται προσπάθειες από τον υπουργό παιδείας Γ. Ράλλη με την
κατάρτιση σχεδίου, για την εκκλησιαστική περιουσία, αλλά ναυαγούν.
Όπως ναυάγησαν και οι προσπάθειες του διαδόχου του Ι. Βαρβιτσιώτη.
1977     Από κληρικολαϊκή επιτροπή συντάχθηκε νέος καταστατικός χάρτης, ο
οποίος ψηφίστηκε ως κώδικας από τη Βουλή και δημοσιεύτηκε με το
Ν. 590/1977. Στις 27-8-1977 η Σύνοδος της ιεραρχίας αποφάσισε ομόφωνα
να αποκρούσει τη βούληση της πολιτείας για το θέμα του λεγόμενου αυτό-
ματου διαζυγίου, αλλά η κυβέρνηση προχώρησε στην ψήφιση του νόμου
«περί τροποποιήσεως των περι διαζυγίου διατάξεων του Αστικού Κώδι –
κος», χωρίς να λάβει υπόψη την απόφαση της ιεραρχίας.
1980    Εντάσσονται οι μητροπολίτες στο μισθολόγιο Δημοσίου..
1985    Ο υπουργός Α. Κακλαμάνης παρουσιάζει νομοσχέδιο για τη «Ρύθμιση θε-
μάτων μοναστηριακής περιουσίας».
1986    Ο υπουργός Α. Τρίτσης εμφανίζει σχέδιο συμφωνίας εκατό χρόνων για
την ανάπτυξη της εκκλησιαστικής περιουσίας, σε συνεργασία με τους
γεωργικούς συνεταιρισμούς.
1987    Επί υπουργίας Τρίτση καταβάλλεται προσπάθεια με νόμο για την επανα –
φορά εκλεγμένων λαικών στα εκκλησιαστικά και μητροπολιτικά συμβού-
λια, αλλά συναντά σφοδρή αντίδραση από την Εκκλησία και, με προσω-
πική παρέμβαση του πρωθυπουργού αποσύρεται στη γέννησή της. Η Σύ-
νοδος της Ιεραρχίας είχε επιβάλει «μικρό αφορισμό» σε ολόκληρο το Δ.Σ
του ΟΔΕΠ, που διορίστηκε από την κυβέρνηση με επικεφαλήε τον Γ. Ανω
μερίτη. Ο Ν. 1700/1987, που διόριζε μεταξύ άλλων το Δ.Σ του Οργανι –
σμού Διαχείρισης Εκκλησιαστικής Περιουσίας (ΟΔΕΠ), για τη διαχείρι –
ση και την αξιοποίηση της μοναστηριακής και εκκλησιαστικής περιου –
σίας κατέπεσε τελικά στα ευρωπαϊκά δικαστήρια το 1994.
1988    Επίσης το 1987 (3/11) υπογράφτηκε προσχέδιο συμφωνίας μεταξύ του
πρωθυπουργού και του αρχιεπισκόπου, πάνω στο οποίο βασίστηκε η με –
τέπειτα σύμβαση παραχώρησης της μοναστηριακής περιουσίας, που υπο-
γράφτηκε το 1988 από τον Γ. Πέτσο, υπουργό οικονομικών τότε, τον αρ –
χιεπίσκοπο και δύο μητροπολίτες (Αλεξανδρουπόλεως και Κοζάνης). Η
σύμβαση αυτή υπήρξε η βάση του Ν. 1811/1988, στον οποίο έχουν προ –
σχωρήσει για τη ρύθμιση των περιουσιακών τους στοιχείων 149 μονές.
Επί της ουσίας, όμως, ο νόμος κατέρρευσε εξαιτίας της σθεναρής αντί –
στασης του τότε μητροπολίτη Θηβών και Λειβαδίας Ιερώνυμο, του τότε
Δημητριάδος Χριστόδουλο και των Καλαβρύτων Αμβρόσιο. Οι δύο Μο –
νές (Οσίου Λουκά Μητ. Θηβών και Μεγάλου Σπηλαίου Καλαβρύτων)
τελικά κέρδισαν την υπόθεση στα ευρωπαϊκά δικαστήρια το 1990.
Το 1988 υπήρξε και  συμφωνία μεταξύ Εκκλησίας και Πολιτείας για την
κατάρτιση νέου Καταστατικού Χάρτη, που θα είχε λίγα άρθρα και θα κα-
θόριζε τη νομική προσωπικότητα της Εκκλησίας ως ΝΠΕΔ, Νομικό
Πρόσωπο  Εκκλησιαστικού Δικαίου (sui generis) και θα έδινε εξουσιοδο-
σεις, ώστε η Εκκλησία να αυτοδιοικείται, ελεύθερη, βάσει των ιερών κα-
νόνων. Μάλιστα μετά από 36 πολύωρες συνεδριάσεις καταρτίστηκε και
το σχετικό σχέδιο, αλλά δεν υλοποιήθηκε ποτέ.
2001     Οι οικονομικές Υπηρεσίες της Εκκλησίας, το 2001, με επικεφαλής το
δ/ντή αυτών, Κ. Πυλαρινό και τη συμμετοχή του βουλευτή ΠΑΣΟΚ Θ.
Κατσανέβα επεξεργάστηκαν σχέδιο για τη λειτουργία τριών ανωνύμων
εταιρειών. Μιας κατασκευαστικής για την ανέγερση κτιρίων με έσοδα
της Εκκλησίας, κυρίως στην Αττική, μιας δεύτερης με στόχο τις επενδύ-
σεις πάνω στον θρησκευτικό τουρισμό και μιας τρίτης που θα ασχολείτο
με την αξιοποίηση της κινητής περουσίας της Εκκλησίας, δηλαδή των
μετοχών που έχει στην κατοχή της.
2013     Το 2013 δημιουργήθηκε η ΕΑΕΑΠ, εταιρεία αξιοποίησης εκκλησιαστι-
κής ακίνητης περιουσίας Α.Ε, με τη συμμετοχή της Αρχιεπισκοπής Αθη-
νών κατά 50% και του Ελληνικού Δημοσίου επίσης κατά 50%.
2014    Από τον Απρίλιο του 2014 η επιτροπή είχε συσταθεί και ήταν το πρώτο
βήμα, αφού δε θα χειριζόταν το σύνολο της εκκλησιαστικής περιουσίας,
αλλά μόνον τα ακίνητα της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, αλλά δεν ενεργοποι-
ήθηκε, μέχρι που το 2015 ανέλαβε η κυβέρνηση Τσίπρα.
2018    Με την κυβέρνηση Τσίπρα οι σχέσεις Πολιτείας και Εκκλησίας
διαταράχθηκαν αρκετές φορές, μέχρι του σημείου να αντικατασταθεί και
ο αρμόδιος υπουργός, αλλά στις 6-11-2018, Αρχιεπίσκοπος και Πρωθυ –
ργός αιφνιδίασαν τους πάντες.