Όταν ο σκοπός του σκοπού (Επισκόπου) αλλάζει, διαφοροποιείται. ΤΟ ΕΝ ΣΩΜΑ

Αγαπητοί,
Οι υιοί των ανθρώπων του 21ου αιώνα με όλη την καλή θέληση που τους διακρίνει κρίνουν πως πρέπει να εργαστούν από κοινού με σκοπό την ειρήνη και την ασφάλεια του κόσμου. Σοβαρό θέμα – παλαιό αλλά και νέο – είναι η ειρήνη του κόσμου, η συμφιλίωση, η αγάπη, οι λυμένες διαφορές και η κοινή πορεία! Ένα βασικό σύνθημα των ειρηνοποιών του καιρού μας είναι ο σεβασμός στις διαφορές και στη διαφορετικότητα!
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΔΗΛΑΔΗ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ, ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΛΟΓΙΑ; ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΕΒΑΣΤΕΣ ΓΝΩΜΕΣ π.χ. ΟΤΙ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝ ΑΥΤΩ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ “ΣΩΜΑ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ”; Ή ΠΑΛΙ ΟΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΙ ΣΥΝ ΤΟΙΣ ΛΟΙΠΟΙΣ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ “ΣΩΜΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΚΟ”; Ας είδωμεν…
ΟΙ ΥΙΟΙ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
Οι άνθρωποι που ζουν στο σήμερα αγνοώντας το “σήμερα” της Εκκλησίας του Χριστού και τα περί του άρχοντα της Ειρήνης, δηλ. του αναστάντος Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, αναζητούν τρόπους ασφαλείς και έξυπνους προς την επίτευξη του ΣΚΟΠΟΥ. Όλων η προσοχή είναι στραμμένη προς τα εκεί, ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (και την επίλυση των διαφορών που μας χωρίζουν). Ο σκοπός αυτός ελκύει βέβαια πολλούς ευφυείς ανθρώπους από όλο τον επιστημονικό κόσμο που έχουν σπουδάσει τον άνθρωπο, τον κόσμο και τον Θεό. Οι επιστήμονες της ψυχο-ανθρωπολογίας, της κοσμολογίας και της θεολογίας μέσα από κοπιώδεις διαλόγους και μυστικά δείπνα παρουσιάζουν τα θετικά συμπεράσματα των φανταχτερών συνεδρίων τους, φωτίζοντας τον ορθό και ασφαλή δρόμο της ανεκτικότητας, της αλληλοκατανόησης, του σεβασμού των διαφορών σε επίπεδο (εκλεκτών) λαών ή θρησκειών και μαζί την οδό της δήθεν ορθής κατανόησης του πρώτου, του εκλεκτού, ή αλλιώς του διαφορετικού ανθρώπου! Η αναζήτηση όμως αυτή του κόσμου για την ειρήνη του κόσμου δεν είναι άλλη από την αναζήτηση της αλήθειας, της μόνης αλήθειας που είναι ο Θεός των Ορθοδόξων Χριστιανών, ο Θεός της Ειρήνης, και η αναζήτηση αυτή από τη μεριά τους δεν αποτελεί ανησυχητικό αλλά μάλλον ένα θεάρεστο έργο! Τι λοιπόν μας χωρίζει; Ποια είναι η θρησκευτική διαφορά μεταξύ των υιών του Θεού και των υιών των ανθρώπων;…
ΟΙ ΥΙΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Αδελφοί, τι κι αν η ειρήνη του κόσμου αποτελεί και σήμερα την Νο 1 αναζήτηση του κόσμου! Η μέριμνα αυτή που είναι καθαρά κοσμική αποσκοπεί σε μία αδιατάρακτη ζωή, σε μία άλλου είδους ζωή και βασιλεία επί της γης διαφορετικής, αλλά και αδιάφορης για την απλή και ταπεινή Ζωή της Μίας Σταυρώσιμης Εκκλησίας μας. Στο τραπέζι αυτό των διαπραγματεύσεων έχουν θέση όλοι οι επιστήμονες, ακόμη και αυτοί των θρησκειών, χριστιανικών και μη, αλλ’ όχι οι Ορθόδοξοι, οι υιοί του Θεού! Γιατί; Διότι ο σκοπός των ΣΚΟΠΩΝ μας είναι πολύ διαφορετικός από τον ΣΚΟΠΟ του κόσμου που αναζητάει μία ταραχώδη αμαρτωλή επικίνδυνη ζωή και ταυτόχρονα έναν ειρηνικό ήσυχο θάνατο σε βαθύ γήρας! Τι λοιπόν; Δεν θα συζητήσουμε με τον κόσμο;…
Αδελφοί, καλύτερα για λίγο να σιωπήσουμε! Κι ας αφουγκραστούμε τη φωνή των αγίων Πατέρων που μέσα στη Γραφή βρήκαν όλα τα φάρμακα εκτός της υποκρισίας! Την ώρα λοιπόν και τη στιγμή που οι ειδικοί των θρησκειών -κυρίως οι επίσκοποί μας – μαζί με τους θρησκειοψυχολόγους αναζητούν φόρμες ενωτικές και τρόπους υπέρβασης του εαυτού μας, της ταυτότητάς μας, εθνικής και θρησκευτικής αλλά και των διαφορών που μας χωρίζουν από τον κόσμο των θρησκειών…, εμείς ας αναρωτηθούμε και ας ερευνήσουμε τα σχετικά με τη θέση και του ρόλου του επισκόπου εν τη Εκκλησία εν σχέσει με αυτήν που έχουμε εμείς οι απλοί λαϊκοί! Αλήθεια! Εδώ πρώτα απ’ όλα θα πρέπει να αναζητήσουμε την ειρήνη του Χριστού και όχι του κόσμου, μιάς και τα πράγματα μέσα στην Εκκλησία μας βαίνουν προς τον Πάπα. Γι’ αυτό τον λόγο ας δούμε εν τέλει τι είναι αυτό μας ενώνει εν τη Εκκλησία, και τι πάλι είναι αυτό που μας χωρίζει κατά Θεόν από τέτοιους επισκόπους! Αλήθεια, ποια είναι η διαφορά μεταξύ κληρικών και λαϊκών, μεταξύ επισκόπου και ιερέων; Υπάρχει πρώτος και δεύτερος και τρίτος ή είμαστε ΙΣΟΤΙΜΟΙ όπως και τα Πρόσωπα της ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ;
Α’. Η ΘΕΣΙΣ ΤΟΥ ΚΛΗΡΟΥ ΕΝ ΤΗ ΕΚΛΗΣΙΑ
“… ο κλήρος και το ιερατείον δεν αποτελεί… ξεχωριστόν τι σώμα, έξω της εκκλησίας και οιονεί υπερκείμενον ταύτης ως άλλη τις εκκλησία υπέρ την εκκλησίαν των πιστών, αλλ’ είναι εντεταγμένος εις το εν σώμα της εκκλησίας και συνεπώς κλήρος και λαός συναποτελούν άπαντες ένα σώμα” [1]. Ο Π. Τρεμπέλας για το ότι οι λαϊκοί αποτελούν ασφάλεια και δύναμη υπέρ των επισκόπων γράφει: “Και ότι μεν η συνεργασία και του λαϊκού στοιχείου αποτελεί ασφάλειαν και δύναμιν πολλάκις ακαταγώνιστον διά τους εν τη Εκκλησία επισκόπους και κληρικούς, δεν φαίνεται μεν τόσον απτώς τώρα, οπότε όπισθεν των επισκόπων ίσταται το κράτος διά της υλικής αυτού δυνάμεως συντρέχον αυτούς και επιβάλλον εις το ποίμνιον ποιμένας πολλάκις αναξίους της αποστολής των”… Και σε περίπτωση που χωρισθεί το κράτος από την Εκκλησία ή που το κράτος πάρει εχθρική στάση απέναντί της. τότε λέγει ο Τρεμπέλας, “τότε θα καταφανή αναντιρρήτως, ότι δι’ έκαστον επίσκοπον και πρεσβύτερον ισχύς αυτού θα είναι η αγάπη του λαού του”[1].
Β’. Η ΕΝ ΤΩ ΣΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΙΣΟΤΙΜΙΑ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ
Η θέση του κλήρου και της ιεραρχίας καθορίζεται πλήρως και με σαφή τρόπο στην Α’ προς Κορινθίους επιστολή όπου ο απόστολος των εθνών μιλάει για τα ΔΙΑΦΟΡΑ χαρίσματα. “Κατά την υπό των εγκύρων και επισήμων ερμηνευτών της Ορθοδόξου Εκκλησίας ερμηνείαν των εν τω κεφαλαίω τούτω θεοπνεύστων λόγων του θείου Παύλου, υπάρχουν μεν ΔΙΑΦΟΡΑ εν τη Εκκλησία χαρίσματα, αλλ’ η ΔΙΑΦΟΡΑ αυτή ου μόνον δεν αποκλείει, αλλ’ όλως τουναντίον και συνιστά την ι σ ο τ ι μ ί α ν πάντων των μελών αυτής… Η ΔΙΑΦΟΡΑ δε, των χαρισμάτων καθίσταται αναγκαία, διότι, ίνα απαρτισθή εν σώμα, πρέπει να υπάρχουν μέλη ΔΙΑΦΟΡΑ. Εάν δε, το αυτό χάρισμα είχον πάντες, παρατηρεί ο Ζιγαβηνός “εν αν μέλος ήσαν και ου σώμα”… Ακριβώς “η διαφορά αύτη” εν τοις χαρίσμασιν αυτή εστί “μάλιστα η ποιούσαν την ισοτιμίαν”, λέγει ο Δαμασκηνός…[1]. Ο απόστολος των εθνών Παύλος ως προς εκείνους που έχουν τα ανώτερα χαρίσματα, στον στίχο 21, λέγει αυτά που δυστυχώς οι επίσκοποι του 21ου αιώνα έχουν αρνηθεί! Το τι λέγει ο απόστολος “περί του οφθαλμού και της κεφαλής εν σχέσει προς τα λοιπά μέλη του σώματος” είναι γνωστά!
Αξιοπρόσεκτο τέλος είναι ότι ενώ ο επίσκοπος δεν μπορεί να πει στα υπόλοιπα μέλη του σώματος της Εκκλησίας “χρείαν ημών ουκ έχω”, οι λαϊκοί και οι κληρικοί έχουν το δικαίωμα να βγάζουν τα αλλήθωρα μάτια των επισκόπων τους που κοιτούν προς Δύση Νότο και Βορρά ώστε το ποίμνιό τους να γίνεται βορά και τροφή των αιρετικών λύκων που είναι οι χειρότεροι όλων.
Γ’. Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ
Ότι βεβαίως το ιερατείο μας έχει ειδικό χάρισμα που μεταδίδεται μέσα από το μυστήριο της ιεροσύνης κανείς από αυτούς που στέκονται ορθά στα της πίστεως δεν μπορεί να αρνηθεί! Αλλ’ όμως παρά το ειδικό χάρισμα συναποτελούν μαζί με τους υπόλοιπους πιστούς το “εν και το αυτό σώμα”. Ο ιερός Χρυσόστομος κατεβάζοντας απ’ ουρανού την φωνή του Παύλου εν σχέσει με το “ημείς πάντες” (Α’ Κορινθ. 12,12) λέγει: ” Ουδέ γαρ ε γ ώ ο α π ό σ τ ο λ ό ς σου τι πλέον έχω κατά τούτο, φησί. Και γαρ σ ύ σώμα, κ α θ ά π ε ρ ε γ ώ κ α ι ε γ ώ κ α θ ά π ε ρ σ ύ, και την αυτήν άπαντες έχομεν κεφαλήν”[1]
ΤΕΛΙΚΑ,
Ποιοι είναι αυτοί που σχίζουν την Εκκλησία του Χριστού και τη χωρίζουν σε διάφορα μέρη όπως:
– διδάσκουσα Εκκλησίαν
– ποιμαίνουσα Εκκλησία
-επίσημος Εκκλησία
ΚΑΙ είμαι εγώ πράγματι ζωντανό μέλος του σώματος της Εκκλησίας όταν στέκομαι αδιάφορος προ της σφαγής των αδελφών μου και αναμασώ το ”θα μας πει η Εκκλησία το τι θα πράξουμε” ή “όπου επίσκοπος εκεί Εκκλησία”;
ΚΑΙ εν τέλει περιμένουμε “να μας πει η Επίσκοπος Εκκλησία για το τι θα πράξουμε” εν σχέσει με την Παναίρεση του Οικουμενισμού και της 1ης ψευδοσυνόδου των Οικουμενιστών;…
Μετά τιμής
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ
Ιεροψάλτης, Εκπαιδευτικός