ο Next Generation EU εγκρίθηκε στις 21 Ιουλίου2020. Το σχέδιο αυτό προωθήθηκε μετά από μία κοινήπρόταση της Γαλλίας και της Γερμανίας, η οποίαυιοθετήθηκε και μορφοποιήθηκε από την Κομισιόν.Αυτό που δεν είδε το φως της δημοσιότητας,τουλάχιστον επαρκώς, είναι ότι το Ταμείο Ανάκαμψης προωθήθηκε μετά από εσωτερικό συμβιβασμό στονγαλλογερμανικό άξονα, ο οποίος περιλάμβανε και τηνεγκατάλειψη του σχεδίου για κοινό προϋπολογισμότης Ευρωζώνης.
Η ενίσχυση της Ευρωζώνης ήταν μία από τις προτάσειςγια την ΕΕ του Εμμανουέλ Μακρόν, που διατυπώθηκανστην αρχή της θητείας του. Ένας αναιμικόςπροϋπολογισμός για την Ευρωζώνη έγινε αποδεκτόςαπό τη Γερμανία το 2019, αλλά δεν υπήρξε συνέχεια με την υιοθέτηση του Ταμείου Ανάκαμψης.
Ο κοινός προϋπολογισμός της Ευρωζώνης απετέλεσετον στόχο όλων των γαλλικών κυβερνήσεων, μετάτην υιοθέτηση του ευρώ ως κοινού νομίσματος. Ο γαλλικός στόχος ήταν να υπάρξει βαθύτερη οικονομικήολοκλήρωση της Ευρωζώνης για να μπορεί νααντιμετωπιστεί η ισχύς της Γερμανίας.
Η Γαλλία πάνταεπιθυμούσε να καταστεί η Ευρωζώνη το κέντρο βάρους στην ΕΕ.Αντίθετα, η Γερμανία επιδίωκε πάντα να είναι τογεωπολιτικό κέντρο βάρους της ΕΕ των 28 και μετά τοBrexit, των 27. Σε αυτό συνηγορούσε και η κεντρικήγεωγραφική της θέση. Το ίδιο φαινόμενο είχε υπάρξει και στην περίοδο τηςκρίσης του ευρώ, 2010-2012. Η Γαλλία επιθυμούσε ναλυθεί στο στενό πλαίσιο της Ευρωζώνης, ενώ η Γερμανίαστο ευρύτερο πλάισιο της τότε ΕΕ των 28.
Η γερμανική στρατηγική ήταν να μην εγκλωβιστεί η Γερμανίαστην Ευρωζώνη, το οποίο θα είχε ως αποτέλεσμα τηναποκοπή της από τις χώρες που βρίσκονται στα βόρειακαι στα ανατολικά της, γιαυτό επέλεξε το πλαίσιο τηςΕΕ των 28.Πριν από τον Εμμανουέλ Μακρόν και οι Ζακ Σιράκ,Νικολά Σαρκοζί και Φρανσουά Ολάντ, απέτυχαν να αναπροσαρμόσουν τις γεωπολιτικές ισορροπίες της ΕΕπρος την κατεύθυνση της ανάδειξης της Ευρωζώνης,ως του κέντρου βάρους της ΕΕ. Όλα τα στοιχείαδείχνουν ότι μετά τις τελευταίες εξελίξεις, το Παρίσιδεν πρόκειται πλέον να στηρίξει αυτή τη στρατηγική.Παρά τις τριβές μεταξύ Γερμανίας και Γαλλίας, ογαλλογερμανικός άξονας επανεπιβεβαίωσε τον ρόλοτου ως το κέντρο ισχύος μέσα στην ΕΕ, μέσα απότην κοινή πρόταση που οδήγησε την Κομισιόν ναδιατυπώσει την πρόταση για το Ταμείο Ανάκαμψης. Αλλά το τίμημα που πλήρωσε η Γαλλία είναι υψηλό,λόγω των υποχωρήσεων που έκανε προς τη Γερμανία. Αυτές οι υποχωρήσεις κάνουν τις σχέσεις μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας αυξανόμενα ετεροβαρείς, προςόφελος της Γερμανίας. Αυτή η αυξανόμενη ασυμμετρία μεταξύ Γαλλίας καιΓερμανίας δεν πρέπει να έρχεται στο προσκήνιο, αν ογαλλογερμανικός άξονας πρέπει να παίξει τον ρόλοτου κέντρου ισχύος της ΕΕ. Το Βερολίνο κατανοεί ότιπρέπει να ελαχιστοποιεί την εικόνα του ως το κέντροβάρους της ΕΕ και το Παρίσι, πρέπει να προσποιείταιότι υπάρχει ισότητα.
Τα προηγούμενα εντάσσονται και σε ένα ευρύτερογεωπολιτικό σχέδιο που υποστηρίζουν οι δύο χώρες. Η Γερμανία θεωρεί ότι η Ευρώπη πρέπει να είναι έναςχώρος ανοικτός στην παγκοσμιοποίηση και στις ροέςτης, δηλαδή υιοθετεί μία περισσότερο οικονομικήάποψη.
Η Γαλλία θεωρεί ότι η Ευρώπη θα πρέπεινα είναι μία Μεγάλη Δύναμη η οποία να λειτουργείεξισορροπητικά με τις άλλες Μεγάλες Δυνάμεις. Η γαλλική αντίληψη συνεπάγεται μία περισσότεροπροστατευμένη Ευρώπη από τις ροές της παγκοσμιοποίησης, αλλά αυτή η προοπτική δενταιριάζει με την προτεραιότητες της Γερμανίας ωςεξαγωγικής χώρας. Σε ό,τι αφορά το Ταμείο Ανάκαμψης, σε μακροχρόνιο ορίζοντα, θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη σημασία στοθέμα της αμοιβαιοποίησης των χρεών που δημιουργεί. Ηυιοθέτηση και εμβάθυνση της αμοιβαιοποίησης μπορείνα οδηγήσει τους Ευρωπαίους φεντεραλιστές στοεπόμενο βήμα.
Αυτό της πολιτικής αμοιβαιοποίησης, τοοποίο αποζητά η Γερμανία και αρνείται η Γαλλία. Η Γαλλία θα αρνείται στο προβλεπόμενο μέλλοννα εγκαταλείψει τη μόνιμη θέση της στο Συμβούλιο Ασφαλείας της ΕΕ και τη μετατροπή αυτής της θέσηςσε ευρωπαϊκή. Θα αρνείται εξίσου να υιοθετήσει μέσαστα πλαίσια της ΕΕ, την αυξημένη πλειοψηφία γιααποφάσεις που αφορούν την εξωτερική πολιτική, τηνάμυνα και την ασφάλεια.
Τα αδιέξοδα του φεντεραλισμού στην Ευρώπη,διαμορφώνονται κυρίως από αυτές τις διαφορέςμεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας, χωρίς να υποτιμηθεί τογεγονός ότι οι περισσότερες χώρες δεν είναι πρόθυμεςνα εγκαταλείψουν τις εξουσίες του εθνικού κράτους, σεμία περίοδο που αλλάζουν οι παγκόσμιοι γεωπολιτικοίσυσχετισμοί.
Περιοδικό “e-Δίαυλος”
