124
1821… Η άλλη πλευρά της ιστορίας!
(Διαμαντής Θ. Βαχτσιαβάνος).
Ο χειρουργός, όταν φροντίζει τους τραυματίες, είναι αναγκασμένος να εξετάζει και να αγγίζει τις πληγές τους παρά την αποστροφή που μπορεί να του δημιουργούν. Ομοίως, όποιος μελετά την νεότερη ελληνική ιστορία, είναι υποχρεωμένος να διεισδύει στα σκοτάδια της σκλαβιάς της και να διατρέξει τους φρικτούς δαιδάλους των δολοπλοκιών των τυράννων της!
Ας ξεκινήσουμε με την μεγάλη αλήθεια του “Γέρου” του Μοριά…
“Η Ελλάδα είναι σε θέση να ελευθερωθεί με τις δικές της δυνάμεις, αρκεί να έχει να αντιμετωπίσει μόνον τους Τούρκους”.(Θοδωρής Κολοκοτρώνης)!
Μεγάλη κουβέντα αυτή…”να έχει να αντιμετωπίσει μόνον τους Τούρκους”. Γιατί ο Γέρος πίστευε πως “ο ειδικός μας πόλεμος ήταν ο πλέον δίκαιος, ήταν έθνος με άλλο έθνος…”! Σαν κάτι να ήθελε να πει ο Γέρος του Αγώνα εκείνου!
Έχουμε επίσης και μια άλλη μεγάλη αλήθεια, από τον Ιωάννη Καποδίστρια αυτή τη φορά. Επισήμανε πόσο ολέθριο θα ήταν να απελευθερωθεί το Έθνος, όχι από τις δικές του δυνάμεις, αλλά δια χειρός των ξένων ή να τεθεί υπό την ιδεολογική και πολιτική του προστασία! “Επικαλούμενος την Ρωσία, θα συνομολογήσει ότι στην περίπτωση αυτή, κατ’ αντιστοιχίαν προς το “γραικογαλλικόν” πρόγραμμα του Κοραή, η εν λόγω οδός θα απέληγε στην δημιουργία ενός “ρωσογραικικού” αντί ενός ελληνικού Έθνους, δηλαδή στην ιδεολογική του υποθήκευση με τίμημα την εξάρτησή του από τον ευεργέτη του”!
Οι Έλληνες ήσαν ανθρωποκεντρικά συγκροτημένοι και ως εκ τούτου, με εθνική συνείδηση κοινωνίας, που δεν έπαψαν να αποζητούν την απελευθέρωσή τους από τον οθωμανικό ζυγό. Με απλά λόγια, δεν ανέμεναν τους ξένους να τους εμπνεύσουν την αγάπη για την εθνική ελευθερία!
Κοινό γνώρισμα όμως είναι πως η ιστορία γράφεται από τους νικητές, καλά φιλτραρισμένη, για να εκφράζει πάντα την άποψη των “ευεργετών”!
Αν η αλήθεια έβρισκε ανοιχτές θύρες, θα γκρέμιζε την “εικονική ιστορία”, θα αποκαθήλωνε κατασκευασμένους “ήρωες” και θα φώτιζε τον παράδεισο με τους αληθινούς ήρωες!
Η Επανάσταση εκείνη ήταν κατά βάση Εθνικό – Κοινωνική!
Έλεγε ο επαναστατημένος κολίγος: “Να ζω χωρίς τον φόβο να καταστρέψουν οι Τουρκο – Αλβανοί την περιουσία μου. Να μην με σέρνει ο Τούρκος στα μπουντρούμια. Να μην διαφεντεύει ο κοτζάμπασης στα χωριά μας και να αποκτήσω και εγώ δική μου περιουσία”!
Μια επανάσταση, για να επιτύχει τον στόχο της, πρέπει να περάσει από δύο φάσεις. Στην πρώτη φάση, την Εθνικο – Πολιτική, διώχνεται ο ξένος δυνάστης και οι επαναστάτες αναλαμβάνουν την ευθύνη της αυτοκυβέρνησης. Η δεύτερη είναι η κοινωνική, όπου η σύγκρουση διαφόρων τάξεων, θα φέρει την κυριαρχία μιας τάξης & από το ποιά θα είναι αυτή, θα εξαρτηθεί & η κοινωνική ή όχι πορεία!
Οι ξένοι περιηγητές προ και μετά της επανάστασης, περιγράφουν την κατάσταση των υπόδουλων Ελλήνων! Όλα όσα κρύβει η “επίσημη” ιστορία!
“Πες την αλήθεια στοριογράφο”, έλεγε ο Μακρυγιάννης, αλλά το πέπλο της συγκάλυψης είναι βαρύ και ιερό!
Οι Αγωνιστές του “21 αγνοήθηκαν και μέσω της “εν Τροιζήνι Συνελεύσεως”, η Ελλάδα κατέστη προτεκτοράτο συγκεκριμένης υπερδύναμης!
Η πρώτη πράξη υποτέλειας, ήταν η “Εν Πελοποννήσω Ιουνίου 1825”, με την “Γ’ Εθνική Συνέλευση”, όπου το “Ελληνικόν Έθνος, δυνάμει της παρούσης πράξεως θέτει εκουσίως την ιεράν παρακαταθήκην της αυτού ελευθερίας, εθνικής ανεξαρτησίας και της πολιτικής αυτού πράξεως, υπό την μοναδικήν υπεράσπισην της Μεγάλης Βρεττανίας”!
Μοναδική αντίδραση απέναντι σε αυτή την πράξη υποτέλειας ο Δημήτριος Υψηλάντης, “ως κατά μιας πράξεως παρανόμου, ανθελληνικής και διόλου αντάξιας ενός έθνους, το οποίον υποδουλώθη μεν πολλάκις, πλην ποτέ δεν εσυμβιβάσθη με τους τυράννους του”!
Για το “θράσος” αυτό του Δημητρίου Υψηλάντη, η “αγανακτήσασα Συνέλευση”, του εστέρησε “παντός πολιτικού δικαιώματος” και τον απέκλεισε “πάσης στρατιωτικής υπηρεσίας”!
Με την πράξη υποτέλειας του 1825, οι “σύμμαχοι” κατέλαβαν εξ εφόδου το υπό συγκρότηση ελληνικό κράτος και “γέμισαν” τις δημόσιες υπηρεσίες με υποτακτικούς τους!
Εννοείται ο πλήρης έλεγχος του στρατού ξηράς και θαλάσσης, το φρουραρχείο Ναυπλίου, οι θέσεις εισαγγελέων κλπ, ήταν όλα πλήρως ελεγχόμενα από την “σύμμαχο” Αγγλία, δια των εντός των τοιχών συμμάχους τους!
Μια κατάσταση χάους όταν ήρθε ως Κυβερνήτης ο Ιωάννης Καποδίστριας!
Την επανάσταση εκείνη δεν την ήθελαν οι γαιοκτήμονες, οι έμποροι, ο ανώτερος κλήρος και οι “βολεμένοι” γενικώς! Οι προνομιούχες τάξεις δεν επιθυμούσαν καμιά αλλαγή, διότι αυτές δεν ένιωθαν καμιά πίεση από τους Τούρκους!
Η άλλη πλευρά, αυτή των πολιτικών (Μαυροκορδάτος, Κωλέττης, κλπ), καμιά σχέση δεν είχε με τον αληθινό απελευθερωτικό – κοινωνικό Αγώνα του λαού και το μόνο που τους ένοιαζε, ήταν ο έλεγχος του τελικού αποτελέσματος. Η “υποτέλεια” γι αυτούς ήταν κάτι γνώριμο, γιατί οι ρίζες τους χανόταν κάπου ανάμεσα στα Φαναριώτικα σκοτεινά σοκάκια και στις αυλές των σουλτάνων!
Γράφει στα απομνημονεύματά του ο Μακρυγιάννης: “Ήρθατε εσείς οι μεγάλοι μας πολιτικοί να μας λευτερώσετε, όταν σηκώσαμε την Επανάσταση μόνοι μας…Όταν κοπιάσατε εσείς, μας γυμνάσατε στη διχόνοια, μας φέρατε φατρίες και τ’ άλλα αγαθά…πρωτόφερες την διχόνοιαν εσύ κύριε Μαυροκορδάτε…”!
Ο Ι. Καποδίστριας έδειξε πυγμή, ανεξαρτησία σκέψης και δράσης, κάτι που δεν άρεσε στις “προστάτιδες” δυνάμεις, κυρίως στους Άγγλους, οι οποίοι είχαν στήσει μηχανισμό ελέγχου μέσα από μυστικές οργανώσεις!
Ως τελευταία πράξη του Κυβερνήτη, καταγράφεται η πρόθεσή του να διαλύσει όλες αυτές τις “μυστικές οργανώσεις” και την οποία θα υπέγραφαν όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι, αποδεχόμενοι την απόφασή του. Ένας από τους λόγους δολοφονίας του!
Η νόθευση της ιστορίας έχει αρχή δίχως τέλος, με την δολοφονία του ως την πιο μαύρη σελίδα της ιστορίας μας. Οι δολοφόνοι φυσικά και δεν είναι οι Μαυρομιχαλαίοι, αλλά οι Εγγλέζοι που θίγονταν άμεσα από την πολιτική ανεξαρτησίας του απροσκήνητου Κυβερνήτη. Γι αυτό και ο φάκελλος δολοφονίας του παραμένει κλειστός στα σκοτεινά υπόγεια των Εγγλέζων και δεν θα ανοίξει ποτέ! Δυό φάκελλοι παραμένουν κλειστοί… Ο ένας είναι του Ι. Καποδίστρια και ο άλλος του Ρούντολφ Ές. Οι Άγγλοι ξέρουν γιατί!
Γράφει ο Μακρυγιάννης: “Όσοι αγωνιστές μείναν, οι περισσότεροι νηστικοί και δυστυχισμένοι. Και όσοι μείναν γκεζερούν ξυπόλυτοι και γυμνοί μέσα στα σοκάκια αυτηνής της πατρίδας τους. Και οι χήρες & τα ορφανά των αγωνιστών διακονεύουν. Και στις νέες τους πατούνε οι διευθαρμένοι την τιμή τους στανικώς να φάνε ένα κομμάτι ψωμί…”!
Οι Εγγλέζοι και τα τσιράκια τους μοιράστηκαν και την γη για ίδιο όφελος, καταδικάζοντας τους αληθινούς Αγωνιστές να πεθάνουν πάμφτωχοι και ακόμα & ο Νικηταράς ο Τουρκοφάγος να ζητιανεύει για να ζήσει!
Ακόμα και ο Κολοκοτρώνης κατηγορήθηκε ως αντικαθεστωτικός και καταδικάστηκε σε θάνατο, επειδή τον φοβόταν. Το νέο καθεστώς ήθελε απόλυτα ελεγχόμενους με κυρτή μέση. Έτσι διαλύσαν τα αντάρτικα σώματα του “Γέρου του Μωριά” και άλλων αδούλωτων καπεταναίων, και χωρίς αντίπαλο πλέον στην ελεύθερη Ελλάδα, αλωνίζαν ελεύθερα!
ΗΘΕΛΑΝ ΥΠΑΚΟΥΟΥΣ ΥΠΗΡΕΤΕΣ και ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΟΥΣ “ΚΥΒΕΡΝΗΤΕΣ”!
Οι Οσμανλήδες Οθωμανοί έφυγαν ηττόμενοι, αλλά στην θέση τους δημιουργήσαν απολύτως ελεγχόμενους, συνεχιστές του ίδιου έργου. Τώρα δεν λεγόταν κοτσαμπάσηδες, αλλά βουλευτές, για να φτάσουμε στο “Κιλελέρ” και στις Βενιζελικές λόγχες, ανάχωμα στην αναδιανομή της εθνικής γής!
Τα δάνεια του ’21, όσα δεν “ξέμειναν” ενέχειρο στους δανειστές, τα κατάπιαν οι μεσάζοντες και έτσι δημιουργήθηκαν τα “νέα τζάκια”!
Η “πτώχευση” χτύπησε πολλές φορές την πόρτα της “ελεύθερης” Ελλάδας, για να φτάσουν οι κολίγοι να νοσταλγούν πολλές φορές το προηγούμενο καθεστώς!
Έτσι υποθηκεύτηκε η εθνική γη, κάθε πλουτοπαραγωγική πηγή, το μέλλον της νέας εποχής και φυσικά η αξιοπρέπεια των Αγωνιστών!
Η ιστορία ως τραγωδία επαναλήφθηκε πολλές φορές από τότε…Φτάσαμε 80 χλμ. κοντά στην Άγκυρα, με το 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων Λαμίας και αν δεν μας έτρωγε η προδοσία, θα μπαίναμε στην Άγκυρα και θα διαλύαμε την τουρκιά. Αντί να πάμε μπροστά, διαλυθήκαμε εμείς και καταστραφήκαμε! Ποιός μας πρόδωσε; Δυστυχώς, οι “Έλληνες”!!!
Δικτατορίες και κινήματα χωρίς τέλος, για να φτάσουμε στην προδοσία της Κύπρου το “74, στο “Σχέδιο Ανάν”, στο ΔΝΤ, στην υποθήκευση της Ελλάδας για 99 χρόνια και στα μελλούμενα σε Αιγαίο, Θράκη, “Μακεδονικό” και γενικότερα, σε ότι έχει σχέση με τα νησιά μας!
Το “Δόγμα Κίσινγκερ” και τα λόγια της Άννας Ψαρούδας – Μπενάκη στον τότε πρόεδρο Κάρολο Παπούλια τα λένε όλα…που οδηγούμαστε; Εκτός και αν δεν θέλουμε να καταλάβουμε που οδηγούμαστε!!!
Τι να θυμηθούμε και τι να σκαλίσουμε…
Ίσως μερικές τελευταίες πινελιές από τον Γιάννη Σκαρίμπα, καλύψουν τα κενά…”Αν ο μόνος σκοπός που αξίζει τον κόπο κανείς να γεννηθεί, είναι η λευτεριά και μόλις γεννηθεί του την υπονομεύσουν τα συμφέροντα, τι άλλο του απομένει, αν όχι η Επανάσταση”!
