28 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ
ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΚΙ ΕΓΩ ΕΚΕΊ. Πασχάλης Τσοκάκης
Για τον άνθρωπο- την κοινωνία -την δικαιοσύνη-την αξιοπρέπεια της ζωής.
Αγάπη-καλοσύνη- αλληλεγγύη- να περισώσουμε την τιμή του ανθρώπου
Μια ενωμένη γροθιά ενάντια στο άνομο κέρδος, στη βία του αίματος και στην κατάργηση της ανθρώπινης λογικής.
Τώρα που λυσσομανάει ο καιρός
τώρα που η γη δεν χορταίνει την απληστία,
τώρα που οι λύκοι βρήκαν αφύλαχτο κοπάδι
τώρα που δράκοι μολύναν τα ποτάμια,
τώρα που τα νερά πνίξανε τα γιοφύρια
τώρα που καλπάζει η αρπαγή σαν ξέφρενο άτι,
τώρα που η αγάπη έμεινε άστεγη
τώρα που η αρετή περπατά με πατερίτσες
τώρα που δεν κελαηδούνε πια οι ποιητές,
τώρα που κρώζουν τα κοράκια στα κεραμίδια
τώρα που αλαλαγμοί σκεπάζουν
τον αναστεναγμό του θεού,
τώρα που επεξηγούν οι χαμερπείς,
τώρα που η γνώση λούζεται στα χαμαιτυπεία
τώρα που καίγονται τα καλοκαίρια,
τώρα που στέλνουν τα νερά σε πικρές θάλασσες
τώρα που η σκέψη βόσκει σε άγονα λιβάδια
τώρα που υποθηκεύονται τα όνειρα
τώρα που οι άνθρωποι, αμπαρώνονται για να σωθούν,
τώρα που ρίχνουν λάσο να δαμάσουν τον Μινώταυρο,
τώρα που κοχλάζει το αίμα
Εσύ γίνε πιρόγα να δαμάσεις τα άγρια νερά,
να στροβιλίζεσαι μες στις τρικυμίες και στις θύελλες,
στις αστραπές και τη φωτιά,
μέσα στην δαιμονισμένη λαίλαπα,
να διαβείς ξεχειλισμένα ποτάμια,
φουσκωμένες θάλασσες, τέρατα να υπερκεράσεις.
Στους έσχατους καιρούς το έσχατο άσυλο να βρεις,
σε κάποιο Αραράτ θα προσαράξεις
να περισώσεις την τιμή του ανθρώπου
την τιμή του κόσμου.
Κι αν δεν σε βρουν σ’ αυτή τη γη,
θα βρούνε την πιρόγα σου χαραγμένη με το αίμα σου
να γράφει ανεξίτηλα – επανάσταση αγάπης-
για τη μελλούμενη άνοιξη.
