Η δημοκρατία της ντροπής
Μέτρα και μεταρρυθμίσεις όλα τα μνημονιακά χρόνια και η συνέχεια, αν δεν αλλάξουμε ορχήστρα και πολιτική, έχει μόνον νέα μέτρα και άλλες πολλές…μεταρρυθμίσεις.
Ένα πολιτικό προσωπικό που διέλυσε την κοινωνία, παρέδωσε την Ελλάδα στους ξένους και την κατάντησε παρία χωρίς εθνική ανεξαρτησία. Τουλάχιστον να έκαναν την αυτοκριτική τους, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση, όταν ακούς τον ευτραφέστατο Θεόδωρο Πάγκαλο να λέει «για όλα φταίει ο διεφθαρμένος λαός». Όταν τους ακούς να φωνασκούν στη Βουλή για το ποιος έφαγε τα περισσότερα και όχι να τιμωρηθούν οι κλέφτες. Όταν αποκλείονται από την δήθεν ενημέρωση των ΜΜΕ όλες οι αντίθετες φωνές με τη «γραμμή» του «ευρωπαϊκού τόξου». Όταν…
Ο «Τιτανικός» βουλιάζει και η ορχήστρα παίζει. Είναι θέμα χρόνου, ο πάτος. Αυτή είναι δημοκρατία της ντροπής. Ο Τιτανικός βουλιάζει κι αυτοί στην πίστα του καταστρώματος χορεύουν και διασκεδάζουν αμέριμνοι λες και δεν συμβαίνει τίποτα… μέχρι να ξυπνήσουν στον πάτο! Αλλά θα έχουν παρασύρει στον πάτο και έναν ολόκληρο λαό. Τουλάχιστον ο καπετάνιος του «Τιτανικού» είχε φιλότιμο και αυτοκτόνησε!!!
Ας μιλήσουμε για Δημοκρατία
Γράφει ο Γ. Παπανδρέου στα «Πολιτικά κείμενα»: «Και τα πολιτεύματα επλάσθησαν, δια να υπηρετούν τον Λαό – δεν υπάρχουν οι Λαοί χάριν των πολιτευμάτων…». Ούτε λίγο ούτε πολύ ο «Γέρος» σ’ αυτά τα «κείμενά» του λέει πως ο ηγέτης που θέλει να είναι άξιος του ονόματός του και για το συμφέρον του Έθνους και του Λαού, όταν αυτό απαιτείται, δεν έχει δικαίωμα να διστάζει. Όταν οι συνθήκες το επιβάλλουν κάνει την επανάστασή του εναντίον του Πολιτεύματος και των Νόμων!
Αυτά τα λέει ο «Γέρος της Δημοκρατίας»; Ναι, αυτός τα λέει. Όταν το «κοινοβούλιο» καταντά «κυνοβούλιο», η τράπουλα πρέπει να αλλάζει χέρια!
Ο Γεώργιος Σουρρής («Βουλή φανταστική πλην και πραγματική») γράφει: «Εν τούτοις και οι βουλευταί αγρίαν όψιν έχουν, και μπαινοβγαίνουν σωρηδόν και άνω κάτω τρέχουν, και από δω κρυφομιλούν, και απ’ εκεί φωνάζουν, και κάμνουν σχήματα συχνά και αγριοκυττάζουν, και μέσ’ στην τόση ταραχή και στη μεγάλη φούρια ακούεται γνωστή φωνή «έχω ζεστά κουλούρια» συγχρόνως δε την αίθουσαν λαός πολύς γεμίζει και ως εθνοσυνέλευσις καθένας την νομίζει.
Αλλ’ όμως να! Κι ο πρόεδρος τον κώδωνά του κρούει, και τότε βουλευταί, λαός κι’ ο κουλουρτζής ακούει.
Εν μέσω δε της σιωπής των σεβαστών πατέρων, εις σκύλος έξω άσκοπα τα βήματά του φέρων, και δήθεν πως οσφραίνεται τους ρώθωνας ανοίγει, ουρεί το κοινοβούλιον κι’ όπου φύγη-φύγη».
Διαχρονική και η άποψη του Ίωνα Δραγούμη για τους εθνοπατέρες («Ο Ελληνισμός και οι Έλληνες»): «… Λοιπόν, αφού τέτοια είναι η πραγματικότητα, γιατί δεν τη βλέπομε και γιατί δεν τους αφήνομε στη φυσική τους θέση τους βουλευτές, μονάχα τους ονομάζομε αντιπροσώπους του Ένους. Τέτοιοι μια φορά δεν είναι…»
«Χτενίζοντας» τη Δημοκρατία
Οι κυνικοί φιλόσοφοι έλεγαν πως είναι προτιμότερο να πέσεις στους κόρακες, παρά στους κόλακες. Γιατί; Μα οι πρώτοι σε τρώνε νεκρό, ενώ οι δεύτεροι ζωντανό. Κάποιοι «χρωματίζουν» τους κόλακες με τους πολιτικούς και την κοινοβουλευτική δημοκρατία!
Είναι δηλαδή κακό πολίτευμα η δημοκρατία; Όχι φυσικά. Το καλύτερο, αλλά με προϋποθέσεις. Για να αποδώσει πρέπει να έχει σωστούς λειτουργούς (βουλευτές) και ενημερωμένους πολίτες. Αυτές οι προϋποθέσεις υπάρχουν; Όχι, δεν υπάρχουν. Τότε; Τότε βασιλεύει η λαοκολακεία, οι πολιτικοί λένε τα ευχάριστα στο λαό για να πάρουν την εξουσία και μετά τις εκλογές, ο λαός μένει με το…καλαματιανό στο χέρι. Εννοούμε τη χαρά των εκλογέων που χορεύουν χαρούμενοι για τη νίκη του κόμματός τους το πρώτο βράδυ των εκλογών. Μετά αρχίζουν τα δύσκολα και οι μούντζες.
Η κοινωνική ψυχολογία διδάσκει πως λαός σημαίνει «μάζα», «όχλος», που υποστηρίζει αυτόν που του χαϊδεύει τα αυτιά. Αυτός που θα του πει την αλήθεια, τα «ωφέλιμα», αυτός παίρνει στην κάλπη «μαύρο» δαγκωτό!
Η δημοκρατία λειτουργεί με το κοινοβούλιο. Άρα εκλέγονται οι βουλευτές από το λαό. Πώς δίνεται όμως το «χρίσμα» και από ποιον; Διορίζεται ο βουλευτής από την «αρχηγό» του κόμματος, πρέπει να πληροί κάποιες προϋποθέσεις και αυτοί που θα οριστούν είναι οι αρεστοί του «αρχηγού». Άρα δεν υπάρχει εκλογή κατά τις επιθυμίες του λαού, αλλά του «αρχηγού». Η τράπουλα είναι σημαδεμένη.
Υποτίθεται πως τα κόμματα έχουν κάποιο πρόγραμμα, όπως, πρόγραμμα 3ης Σεπτεμβρίου – πρόγραμμα Ζαππείου – πρόγραμμα Θεσσαλονίκης κλπ. Εφαρμόστηκε ποτέ προεκλογικό πρόγραμμα; ΟΧΙ! Πού είναι η δημοκρατία;
Το «κεφάλαιο» τι ρόλο παίζει στο σύστημα της δημοκρατίας; Ας δούμε την πολιτική κατάσταση από την Κατοχή και δώθε. Οι «μαυραγορίτες» της Κατοχής που μάζεψαν τον πλούτο, μετά έπαιξαν τα ρέστα τους. Αυτοί έστησαν τα οικονομικά τζάκια και διόρισαν τα πολιτικά τζάκια. Γι’ αυτό από τότε μέχρι σήμερα έχουμε στις ελληνικές κυβερνήσεις τις ίδιες οικογένειες. Από τον παππού στο γιο και ύστερα στον εγγονό ή στον ανηψιό!
Ο κάτοχος του «κεφαλαίου» λοιπόν ορίζει και τον πολιτικό κυβερνήτη. Όταν ο κεφαλαιοκράτης είναι ένα κοινωνικό παράσιτο και μέσω αυτού ορίζεται και η πολιτική της χώρας, υπάρχει περίπτωση ο πολίτης να πάρει ανάσα; Εφόσον από τα πράγματα το πολιτικό προσωπικό διορίζεται από την κεφαλαιοκρατία, η οποία του παραχωρεί την πολιτική εξουσία, υπάρχει περίπτωση να εφαρμόσει το πολιτικό του (προεκλογικά) πρόγραμμα και να λειτουργήσει υπέρ του λαού; Η «καπιταλιστική» κερδοσκοπία λοιπόν είναι καθεστώς. Πού είναι η δημοκρατία;
Πώς όμως λειτουργεί η έστω και ψευδεπίγραφη δημοκρατία; Φτάνει ο λόγος των πολιτικών; Όχι. Εδώ παίζουν το ρόλο τους τα ΜΜΕ που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη. Το «κεφάλαιο» με χαριστικά δάνεια λειτουργεί και συντηρεί εφημερίδες, ραδιόφωνα, τηλεοράσεις. Όλα στην υπηρεσία ενός συστήματος διαπλοκής και ο λαός κοιμίζεται για να πληρώνει. Θεωρεί όμως πως έχει δημοκρατία επειδή ψηφίζει κάθε 4 χρόνια!!!
Μήπως όμως νομίζουμε πως η δημοκρατία λειτουργεί με εγχώριους λειτουργούς; Όχι φυσικά. Κεφάλαιο και δημοκρατία λειτουργούν με τις εντολές της «υπέρτατης αρχής» εξωτερικού. Ο πραγματικός κυβερνήτης είναι ο «εξωτερικός» παράγων που δίνει τις εντολές και ο «εσωτερικός» απλά εκτελεί. Έτσι από το δόγμα «ανήκομεν εις την Δύσιν», σήμερα εκτός από αυτό, παραδοθήκαμε αμαχητί στη νεοφιλελεύθερη αγκαλιά της παγκοσμιοποίησης!
Έτσι παραδώσαμε τα εθνικά ζητήματα σε άλλες δυνάμεις με καθόλου φιλικά αισθήματα, τα κοινωνικά θέματα (δημογραφικό, μετανάστευση νέων, ανεργία, λαθρομετανάστευση κλπ.), την παιδεία (πλήρης αφελληνισμός), τη θρησκεία, τη νεολαία με αβέβαιο μέλλον στην ανεργία και έλλειψη σκοπών, με την αναζήτηση βιοπορισμού στο εξωτερικό.
Αυτός ο τρόπος λειτουργίας δείχνει ευνομούμενη κοινωνία; Δείχνει να υπάρχει σκοπός για συνέχεια; Αυτό είναι δημοκρατία;
Ελληνικό Σύνταγμα
Το Σύνταγμα θεωρείται πως είναι ο υπέρτατος καταστατικός χάρτης της Χώρας. Είναι όμως; Μερικά παραδείγματα…
Άρθρο 5, παρ. 5: «Ο καθένας έχει το δικαίωμα της προστασίας της υγείας…». Υπάρχει δημόσια υγεία; Φυσικά όχι. Γιατί δεν εφαρμόζεται το άρθρο 5 του Συντάγματος;
Άρθρο 21, παρ. 4: «Η απόκτηση κατοικίας από αυτούς που την στερούνται ή που στεγάζονται ανεπαρκώς αποτελεί αντικείμενο ειδικής φροντίδας του κράτους». Πού είναι αυτή η φροντίδα του κράτους, όταν κατάσχεται ακόμα και η πρώτη κατοικία;
Άρθρο 22: «Η εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το κράτος…». Είναι ένα ακόμη δημοκρατικό ανέκδοτο, με 1,5 εκατομμύριο ανέργους και τουλάχιστον το 65% ανέργων είναι νέοι!
Άρθρο 61, παρ. 1: «Ο βουλευτής δεν καταδιώκεται ούτε εξετάζεται, με οποιονδήποτε τρόπο για γνώμη ή ψήφο που έδωσε κατά την άσκηση των βουλευτικών καθηκόντων».
Δηλαδή οι βουλευτές είναι ανεύθυνοι σε ό,τι και να κάνουν. Την ανευθυνότητά τους την κατοχύρωσαν…συνταγματικά!
Αυτή είναι η δημοκρατία; Πόσο υπεύθυνος είναι ο λαός για την ανευθυνότητα των πολιτικών; Ο λαός δεν είναι ανεύθυνος. Επειδή όμως η βλακεία δεν αποτελεί αδίκημα, δεν τιμωρείται ο λαός. Μήπως όμως τιμωρείται; Μήπως η τιμωρία είναι η κατάσταση που βιώνει και πρέπει να διερωτάται ο κάθε ψηφοφόρος εάν τελικά με την ψήφο του αυτά τα χρόνια είναι ηλίθιος ή ύποπτος; Συνεχίζει να πιστεύει πως έχουμε δημοκρατία, όταν όλα κινούνται γύρω από την «κοινοβουλευτική δικτατορία»; Πιστεύει ακόμα ο λαός πως είναι κυρίαρχος;
Το πως οι βουλευτές αντιπροσωπεύουν το έθνος είναι παραμύθι. Αντιπροσωπεύουν τον εαυτό τους και το πολύ κάποιους ψηφοφόρους τους. Ιδεολογική συνέπεια έχουν ελάχιστοι και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι διακοσμητικό στοιχείο.
Οι πραγματικοί κυβερνήτες είναι αυτοί που ελέγχουν τα κόμματα. Ποιοι; Το κεφάλαιο εσωτερικού και εξωτερικού.
Υπάρχει ελευθερία στη δημοκρατία;
Θεωρητικά ΝΑΙ, υπάρχει. Πότε όμως κάποιος είναι ελεύθερος; Μα όταν ικανοποιούνται τα υλικά και ηθικά συμφέροντά του.
Στα «Πολιτικά» του ο Αριστοτέλης λέει πως το πολίτευμα που εξυπηρετεί τα υλικά και ηθικά συμφέροντα του λαού είναι το πολίτευμα της ελευθερίας!
Ελεύθερος αισθάνεται ο άνθρωπος όταν έχει εργασία, σύνταξη, δημόσια υγεία, παιδεία και θρησκεύεται ελεύθερα. Είναι όμως ελευθερία να μην έχει όλα τα παραπάνω και να του «παρέχεται» το δικαίωμα της δήθεν ελευθερίας να διαδηλώνει και να φωνάζει πως πεινάει; Η εξαθλίωση είναι ελευθερία, όταν σου δίνεται η δυνατότητα να φωνάζεις γιατί πεινάς; Ε, και; Επειδή διαδήλωσες για την πείνα σου, χόρτασες;
Μια ακόμα αυταπάτη της προπαγάνδας για δήθεν ελεύθερη έκφραση. Η αληθινή δημοκρατία «λέει και πράττει», ενώ η ψευδεπίγραφη δημοκρατία «λέει» μόνον, «δεν πράττει»!
Μια δημοκρατία αυταπάτη. Ή μήπως δεν είναι έτσι; Μήπως υπάρχει ισονομία και ισοπολιτεία; Στα χαρτιά όμως έχουμε κοινοβουλευτική δημοκρατία. Μια κλεπτοδημοκρατία για τους λίγους του «συστήματος».
Όπως έλεγε ο Γέρος της Δημοκρατίας «…τα πολιτεύματα επλάσθησαν να υπηρετούν τον λαό, δεν υπάρχουν λαοί χάριν των πολιτευμάτων…». ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Γιατί το ανεχόμαστε;
Κλείνοντας σελίδα
Για την ποιότητα και την ποσότητα της δημοκρατίας, μας οδηγούν τα γεγονότα. Ένα παράδειγμα της τελευταίας εβδομάδας, για να κλείσουμε σελίδα.
Ο βουλευτής Γιώργος Κασαπίδης κατέθεσε ερώτηση, δημοκρατικά λειτουργώντας, με άλλους 18 βουλευτές για το «τάμα του Έθνους». Σε 24 ώρες με εντολή του αρχηγού της ΝΔ η ερώτηση αποσύρεται και σε άλλες 24 ώρες ο Γ. Κασαπίδης αποπέμπεται από υπεύθυνος αγροτικής ανάπτυξης!!!
Πού είναι η δημοκρατία; Τι έγκλημα έκανε; Λειτούργησε η «δημοκρατία» του αρχηγού. Υπάρχει και κάτι άλλο; Πάντως ο βουλευτής καρατομήθηκε διότι ΤΟΛΜΗΣΕ να καταθέσει ερώτηση υπέρ της Ορθοδοξίας. Όταν έχουν την τιμητική τους τα τζαμιά, η αλλοίωση της ιστορίας, της θρησκείας, το σύμφωνο συμβίωσης, η υιοθεσία παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια και άλλα περίεργα. Όλα αυτά όμως πόσο συνάδουν με την φιλοσοφία του ιδρυτικού καταστατικού της ΝΔ;
Έτσι, για να μην έχουμε αυταπάτες… πού είναι η δημοκρατία;
Κεφάλαιο-εκτέλεση εντολών από το πολιτικό προσωπικό και όλα με την αγαστή συνεργασία των καλοπληρωμένων ΜΜΕ, για να κουμπώνει το κουμπί!
Επίλογος
Μάλλον «παλαβοί» μας κυβερνούν και το άσχημο είναι πως… είναι πολλοί!
Το πιο άσχημο είναι πως τους πληρώνουμε κιόλας και το ακόμα πιο άσχημο είναι πως… εμείς τους επιλέγουμε!
Μπορεί η Δημοκρατία να είναι το ιδανικότερο των πολιτευμάτων, αλλά απαιτούνται κάποιες προϋποθέσεις… σωστοί ηγέτες και ενημερωμένοι πολίτες. Δυστυχώς οι «ηγέτες» είναι αυτοί που γνωρίζουμε και οι πολίτες παραμένουν ακόμη…ψηφοφόροι!
Ο νόμος της διαπλεκόμενης ζούγκλας, όπως κατάντησαν τη δημοκρατία της μεταπολίτευσης, ξεπερνά σε αυθαιρεσίες ακόμη και τις άγριες συνθήκες σε αυθεντικές ζούγκλες. Μπορεί η Δημοκρατία να έχει Σύνταγμα, αλλά η διαπλοκή βοηθούμενη και από το νόμο περί ατιμωρησίας των βουλευτών, είναι πολύ ισχυρή. Τυχοδιώκτες, απατεώνες και κατεδαφιστές αξιών και οραμάτων… Αυτή την αθλιότητα ονομάζουν δημοκρατία!
Κατά το εκκλησιαστικό ρητό «μωραίνει ο Κύριος ον βούλεται απωλέσαι» και κατά την Ρωμαϊκή εκδοχή (1ος αιώνας π.Χ.) «μωραίνει η τύχη ον βούλεται απωλέσαι»… και πώς να μην μωραίνει ο Κύριος, όταν την πλουτοκρατική ολιγαρχία κάποιοι με θράσος αποκαλούν… δημοκρατία και θέλουν να το πιστέψουμε!!!
“ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΔΙΟΓΕΝΗ”
