24η ΙΟΥΛΙΟΥ: Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΘΗΚΕ, Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ! (Διαμαντή Βαχτσιαβάνου)

TIME: “DEMOKRACY IS WITE YOU”. 24η Ιουλίου 1974, η ημέρα της δημοκρατίας. Η αρχή μιάς νέας εποχής!

Τι έμεινε όμως από εκείνη την ημέρα; Απλά, με την σκουριά του χρόνου ξεχάστηκε και αυτό το νόημα της ημέρας, οι  “λειτουργοί” της δημοκρατίας ξεχάσαν τον ρόλο τους, η δικαιοσύνη “ψάχνεται”, ο “περήφανος λαός” ψάχνει την αλλοτινή του περηφάνια “γιορτάζοντας” από συνήθεια το γεγονός.. γιατί ο χρόνος χοντραίνει τ’ αυτιά και θολώνει τον νού!

  Όπως πολύ σοφά λένε, “ο πεθαμένος δεν κρυώνει αν τον αφήσεις έξω από τον λάκκο. Ο πεθαμένος κρυώνει αν τον αφήσεις έξω από την θύμηση”!

Και δυστυχώς ξεχάσαμε την ιστορία μας, τις παραδόσεις μας και ότι άλλο θυμίζει τον ελληνικό πολιτισμό! Ξεχάσαμε πώς η δημοκρατία της 24ης Ιουλίου στήθηκε πάνω στο αίμα των Ελληνοκυπρίων από την εισβολή των Μογγόλων του “ΑΤΤΙΛΑ”!

“ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ” έγραφε το σύνθημα στον τοίχο, το πλακάτ που κρατούσαν οι διαδηλωτές για τους αγνοούμενους & όμως ΞΕΧΑΣΑΜΕ…Ο χρόνος χοντραίνει τ’ αυτιά!

Έγραφε ο – “ψεκασμένος” με την σημερινή πολιτική αισθητική – Αργύρης Μαρνέρος, “Καθισμένη η δημοκρατία πάνω σε 300 σκαμνιά, πίνοντας 300 καφέδες & άλλα τόσα τσιγάρα, ξύνει τον κ@λο της ηδονικά με 3.000 νύχια”!

Ας φανταστούνε στην θέση της μεταπολίτευσης την Πηνελόπη, τους μνηστήρες με την μορφή αρπακτικού γυπαετού γύρω της και τον Οδυσσέα ως τον άγνωστο “Χ”!

Ο Οδυσσέας και οι μνηστήρες της Πηνελόπης
Όμορφη Πηνελόπη η Ελλάδα, πολλοί οι μνηστήρες που την διεκδικούν και η «κρίση» που «στήθηκε» έχει σχέση με το ποιος επιβήτορας θα πάρει την Πηνελόπη.

Μένει να δούμε εάν η σημερινή Πηνελόπη θα σωθεί από την αρπακτική διάθεση των μνηστήρων όπως στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, ή θα έχει άδοξο τέλος. Το ζητούμενο είναι εάν θα βρεθεί ο Οδυσσέας.
Ας έρθουμε όμως στη σημερινή πραγματικότητα και ας δούμε τις αιτίες της κακοδαιμονίας μας. Να σημειώσουμε όμως πως ναι μεν ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης με τους άλλους οπλαρχηγούς έκαναν την Επανάσταση του 1821 και έβαλαν τον λίθο για την ελευθερία της Ελλάδας, αλλά η Επανάσταση εκείνη έμεινε ανολοκλήρωτη…

…Βρισκόμαστε χρονολογικά στο Βυζάντιο, την εποχή που εκείνο άρχισε να χάνει την δύναμή του και κάποια στιγμή «έπεσε».

Ήρθε η ώρα η Ελλάδα να τουρκέψει. Για να κάνουν όμως την δουλειά τους στην απέραντη αυτοκρατορία οι Τούρκοι, χρειαζόταν «συνεργάτες».

Βρήκαν λοιπόν οι Τούρκοι ορισμένους ανθρώπους που πρόθυμα απαρνήθηκαν την Ελληνική τους καταγωγή και οι οποίοι αντλούσαν δύναμη από τον Τούρκο κατακτητή. Δουλειά τους ήταν να φροντίζουν για τα συμφέροντα των κατακτητών, φυσικά με το αζημίωτο. Σαν δοσίλογοι που ήταν, εξασφάλισαν και την δική τους αμοιβή για τις παρεχόμενες υπηρεσίες.

Στους γενίτσαρους αυτούς παραχωρήθηκαν προνόμια και μεγάλες κτηματικές περιουσίες (γαιοκτήμονες, φοροεισπράκτορες) και οι οποίοι καταπίεζαν το λαό χειρότερα από τους Τούρκους.

Ήταν αντίθετοι σε κάθε επαναστατική ενέργεια από την αρχή και καλλιεργούσαν την ηττοπάθεια. Γι’ αυτό και η Επανάσταση ξεκίνησε πρώτα έξω από την Ελλάδα.

Όταν όμως η Επανάσταση είχε θετικό αποτέλεσμα, οι «πρόθυμοι» αυτοί παράτησαν τους φίλους Τούρκους και απόκτησαν τώρα νέες φιλίες, με Γάλλους, Άγγλους και Ρώσους. Για να κρατήσουν και συνεχίσουν την προνομιακή οικονομική εκμετάλλευση, έπρεπε να υπηρετήσουν τους νέους αφέντες κι αυτό έπραξαν. Ήταν μια τέχνη που την ήξεραν πολύ καλά.

Ήξεραν πως για να πετύχεις το σκοπό σου θέλεις τρόπο και όχι κόπο. Έτσι όλοι μαζί τώρα (με τους ξένους «προστάτες») συναποφάσισαν πως για να πετύχουν το «ποθούμενο» έπρεπε να υπάρξει και η κατάλληλη πολιτειακή μεταβολή. Έπρεπε να χωρίσουν το λαό σε αντιμαχόμενες ομάδες. Αφού ο Καποδίστριας τους στρίμωξε στη γωνία αφαιρώντας τους τα προνόμια, έπρεπε να «φύγει». Ο τρόπος βρέθηκε, ο Καποδίστριας δολοφονήθηκε, αφού πρώτα καταγγέλθηκε ως τύραννος και δικτάτορας. Πρότειναν παράλληλα και το πολίτευμα που θα έδινε φτερά ελευθερίας στο λαό. Αυτό το πολίτευμα που πρότειναν το ονόμασαν δημοκρατία!!

Έτσι ο λαός χωρισμένος σε πολιτικές μερίδες συνέχισε να είναι ραγιάς στην υπηρεσία του τσιφλικά, αλλά του πέρασαν και την παραίσθηση του προνομιούχου που αποφασίζει για τον κυβερνήτη του. Ήταν κυρίαρχος την ημέρα της κάλπης, αλλά κολλήγος τον υπόλοιπο χρόνο. Χειροκρότησε την δολοφονία του σωτήρα Καποδίστρια, αλλά ανέχτηκε διορισμό ηγεμόνα-βασιλιά ξένης υπηκοότητας!

Ο δε τσιφλικάς κυρίαρχος πάντα, πρώτα στην υπηρεσία του Τούρκου και τώρα στην υπηρεσία του Άγγλου, του Γάλλου, του Ρώσου, του Γερμανού. Υπηρέτης των ξένων, αλλά κυρίαρχος στον Έλληνα κολλήγο. Ο λαός με τον Τούρκο κολλήγο και με την «δημοκρατία»…πάλι κολλήγος.

Μπορεί με τα χρόνια τα τσιφλίκια να «έσπασαν» σε ατομικές ιδιοκτησίες, αλλά ποιος μπορεί να ισχυρισθεί αν η δημοκρατία υπηρετεί τον πολίτη ή συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα; Αν έχει καταντήσει η πλουτοδημοκρατία των λίγων για τα συμφέροντα των λίγων, γεμάτη κοινωνικές αδικίες για τους πολλούς; Αν με την εξέλιξη της «δημοκρατίας της μεταπολίτευσης» και την κατάληξη των μνημονίων, ο λαός πρέπει να πιστεύει στη δημοκρατία;

Η Ελλάδα ζει την πραγματικότητα της πλουτοδημοκρατίας και ίσως είναι η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που πρέπει να γίνει παράδειγμα εξαγωγής συμπερασμάτων. Πόση σχέση μπορεί να έχει το πολίτευμα της δημοκρατίας, με τον τρόπο διακυβέρνησης; Πόση δημοκρατία υπάρχει όταν το ίδιο το Σύνταγμα περιέχει αντισυνταγματικές διατάξεις; Όταν το ίδιο το Σύνταγμα παραβαίνει την γενική συνταγματική αρχή, πως όλοι οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου (άρθρο 1); Όταν σε καιρούς μνημονίων τα νομοσχέδια έρχονται από εξωτερικά κέντρα σε ξένη γλώσσα και το χειρότερο, μεταφράζονται εδώ και ψηφίζονται από τα κόμματα «μένουμε ευρώ»;

Τελικά πρέπει το πολίτευμα να υπηρετεί τον πολίτη ή ο πολίτης το πολίτευμα; Έχει σημασία να λες πως ελευθερία υπάρχει επειδή σου δίνεται το δικαίωμα να διαδηλώνεις…πως πεινάς ή το καλύτερο είναι να έχεις τα προς το ζην χωρίς διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες;

Η Ελλάδα κατέρρευσε, γιατί αυτό επιλέχτηκε να γίνει για να πετύχουν τον σκοπό τους. Οι κοτζαμπάσηδες της τουρκοκρατίας ποτέ δεν έπαψαν να υπάρχουν και με καθεστώς δημοκρατίας. Οι δε ξένες δυνάμεις πάντα είχαν τον πρώτο λόγο στα «πράγματα» της Ελλάδας. Η Επανάσταση του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη που έμεινε στα μισά…ζητά δικαίωση.

Με τη διαφθορά των πολιτικών οι «δυνάμεις» πέτυχαν τον σκοπό τους και τα μνημόνια άφησαν την κερκόπορτα ανοιχτή. Προηγήθηκε κατάρρευση της πρωτογενούς παραγωγής, κλείσιμο των παραγωγικών επιχειρήσεων, «προβληματικές», χρηματιστήριο, εξοπλιστικά, Ολυμπιακοί Αγώνες, ΟΝΕ, SIEMENS, Ευρώ…!

Αν η Ελλάδα δεν απεμπλακεί από το κεφαλοκλείδωμα των μνημονίων και δεν αλλάξει ρότα, δεν θα υπάρξει σωτηρία. Θα παραμείνει ένα πλήρως ελεγχόμενο προτεκτοράτο. Με δεδομένο πως οι ΗΠΑ δεν θα αφήσουν τη Γερμανία να παίζει εσαεί πρωταγωνιστικό ρόλο στην περιοχή, η ΕΕ αποτελεί μια τελειωμένη υπόθεση. Η Ελλάδα πρέπει να πάρει αποφάσεις με ποιον θα είναι και τι θα κάνει στο νέο περιβάλλον. Το ζητούμενο είναι εάν το «νέο» που θα έρθει θα μπορέσει να διαχειριστεί το «παλιό» πολιτικό προσωπικό ή πρέπει να έρθει ο νέος Οδυσσέας για να διώξει τους μνηστήρες και να φέρει την Ανάσταση!!