(Τον έχουν προστάτη ο σύλλογος ιδιοκτητών συνεργείων επισκευής, αυτ/των –μηχανημάτων καθώς και διάφορες άλλες ειδικότητες που έχουν σχέση με τα Βαριά Μηχανήματα).
Έγραφα προ 25 χρόνων, το 1995, τη Θεία Λειτουργία που τελούσε ο σύλλογος στο μοναστήρι της Λαριούς- Ιλαρίωνα που τον έχει προστάστη, όπου είχα προσκληθεί . Επαναφέρω το κείμενο σήμερα το 2020.
«Έχω γράψει πολλές φορές ότι οι διάφοροι επαγγελματικοί σύλλογοι έχουν προστάτη Άγιο που έχει σχέση με το επάγγελμα τους και τιμούν τη μνήμη του Αγίου την ημέρα που αναγράφεται στο εορτολόγιο του έτους. Το επαναλαμβάνω και πάλι για να επισημάνω πόσο ευσεβείς είναι οι Κοζανίτες. Την παράδοση αυτή συνεχίζει και ο σύλλογος ιδιοκτητών συνεργείων επισκευής αυτοκινήτων-μηχανημάτων και άλλων ειδικοτήτων σχετικών, έχοντας ως προστάτη τον Όσιο Ιλαρίωνα. Ο Όσιος Ιλαρίων ήταν ηγούμενος της μονής Δαλμάτων , γεννήθηκε το 775 μ.χ. και απέθανε το 845 μ.χ. διωχθείς ως εικονολάτρης.
Ψάλλει η εκκλησία: «Ιλαρός ών πνεύματι σύ Ιλαρίων, Ιλαρός εν σώματι `ης και καρδία. Β`η δ’ές όλυμπον κέαρ αγνόν έν έκτη».
Λίγα λόγια για το σύλλογο. Ο σύλλογος ιδρύθηκε το1976 και είχαν ενταχθεί πλην των επισκευαστών αυτοκινήτων και μηχανημάτων και άλλες ειδικότητες όπως είναι οι σφυρηλατιστές , ηλεκτρολόγοι αυτοκινήτων, βαφείς αυτ/των, σουστάδες, εξατμιτζήδες, βουλκανιζατέρηδες και άλλοι. Ο σύλλογος μέχρι το 1984 ήταν ενιαίος. Μετά απεχώρησαν οι πτυχιούχοι επισκευαστές αυτοκινήτων και ίδρυσαν άλλο σύλλογο , έχοντας τον ίδιο Όσιο Ιλαρίωνα προστάτη. Και αυτοί πραγματοποιούν τη λειτουργία τους στο μοναστήρι της «Λαριούς», εορτάζοντας τον Όσιο Ιλαρίωνα κάθε χρόνο χωριστά από τους άλλους. Δηλαδή από τα υπόλοιπα επαγγέλματα που ανήκαν στον αρχικό σύλλογο. Να προσθέσω επίσης ότι ο Όσιος Ιλαρίων επιλέγει ως προστάτης του συλλόγου. Ο μακαριστός π. Γαζής, πρωτοσύγκελος της Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης, αργότερα όταν χήρεψε, πήρε τον τίτλο του Αρχιμανδρίτη και ήταν Θεολόγος και καθηγητής, υπηρετώντας ως γυμνασιάρχης στο γυμνάσιο θηλέων. ο οποίος είπε στα μέλη του συλλόγου, ότι ο Όσιος Ιλαρίων ήταν επισκευαστής «αμαξών» στον κοσμικό του βίο και ορθώς τον επέλεξαν ως προστάτη του, μη γνωρίζοντες όμως οι άνθρωποι του συλλόγου την ιδιότητα αυτή του Οσίου. Υπήρχε μια ομάδα ανθρώπων επισκευαστές αυτοκινήτων που επισκέπτονταν τους καλοκαιρινούς μήνες το μοναστήρι της Λαριούς κάθε σαββατοκύριακο και διανυκτέρευαν στη Λαριού, έχοντας μαζί τους Κοζανίτικους και ενισχυμένους «μποχτσιάδες» και «σουφράδες» και ήσαν καλοφαγάδες .Αυτοί που πήγαιναν τους γώριζα. Τους αναφέρω τιμώντας και τι μνήμη τους. Ήσαν οι Βαγγέλης Βόντσας, Παναγιώτης Βόντσας, Σάκης Κυπέρας , Αργύριος Ζιάμπας είχαν συνεργείο επισκευής αυτοκινήτων, ο Γιώργος Τόλιος αυτοκινητιστής και επισκέπτης στα μοναστήρια Λαριού και Ζάμπουρντας, του Οσίου Νικάνωρος, με προσφορά στα μοναστήρια, ο Τάκης ο Πλόσκας είχε λατομείο εξόρυξης σύντριμμα- γαρμπίλι, φίλος τους, οι Γκαγκάνας Μιχάλης, και Γιάννης Κουβράκης-«’πσαχνάρας» κατά το παρατσούκλι αυτοκινητιστές και άλλοι. Περνούσαν ένα εικοσιτετράωρο με φαγοπότι , κάτω από τα πλατάνια με κρασιά, μπίρες και τα καρπούζια τα βάζανε στον Αλιάκμονα ποταμό να κρυώσουν. την Κυριακή δεν παρέλειπαν να κάνουν και τα Θρησκευτικά τους καθήκοντα. Επίτροπος για χρόνια πολλά στο μοναστήρι, ήταν ο Γιάννη Πάλλας, με μεγάλη βοήθεια στο μοναστήρι. Πήγαινε κάθε ημέρα, είναι εν ζωή , μοναχός ήταν και ηγούμενος ήταν ο γέροντας Ιλαρίων, ένα ήσυχο ανθρωπάκι. Τον γνώριζα καλά. Δεν γνωρίζω όμως εάν ζεί ῎ Στο μοναστήρι ηγουμενεύει ο αρχιμ Θεόκλητος Μπασιάς σήμερα. Η συχνή αυτή επίσκεψη της ομάδας των επισκευαστών-τεχνίτες αυτοκινήτων και μηχανημάτων αισθάνονταν μεγάλη ευχαρίστηση περνώντας τη μέρα τους στη Λαριού, ώστε να δημιουργηθεί δεσμός με το μοναστήρι και τον περιβάλλοντα χώρο με την πλούσια βλάστηση, και να εξελιχθεί σένα βαθύτερο δεσμό, και να φροντίζουν για τις ανάγκες του μοναστηριού και με τη βαθιά αυτή πίστη τους ανακήρυξαν προστάτη τον Όσιο Ιλαρίων. Είναι πιο επικρατέστερη η άποψη αυτή αφού ήσαν ταχτικοί επισκέπτες στο Μοναστήρι της Λαριούς και φρόντιζαν να τακτοποιούν τις ανάγκες του .Έκτοτε ο σύλλογος συνεργείων επισκευής αυτοκινήτων κάθε χρόνο την ημέρα του Όσιου Ιλαρίωνος που τιμάται η μνήμη την 6η Ιουνίου , κλείναν τα συνεργία τους και τον γιορτάζανε πανηγυρικά. Πρωϊ, πρωϊ πηγαίνουν με τις οικογένειες τους, παρακολουθούν τη Θεία λειτουργία και την αρτοκλασία μεταλαμβάνουν τα παιδιά και οι γυναίκες και ότι άλλο προβλέπεται στις περιπτώσεις αυτές .Στη συνέχεια ακολουθεί φαγοπότι και γλέντι. Αρνιά στη σούβλα. ψητά, μπιφτέκια, πίττες, κρασί άφθονο, μπίρες και στο τέλος γλυκίσματα που είχαν φέρει οι γυναίκες των μηχανικών και ήσαν πολύ νόστιμα κατασκευασμένα με τη γνωστή Κοζανίτικη τέχνη, όπως και οι άνδρες τους είναι τεχνίτες στα αυτοκίνητα και στα μηχανήματα. Τα γράφω αυτά για να τιμήσω και εξάρω την οικογενειακή παράδοση των Κοζανιτών. Επίσης παραβρέθηκα και ετίμησα δεόντως τα καλούδια. Εκεί στο μοναστήρι συνάντησα τον αειθαλή –αλλά έφηβο στην ψυχή- Γιάννη Ζηκόπουλο εκδότη της εφημερίδας Δυτική Μακεδονία, αείμνηστος ήδη, συνοδευόμενος από τον Ιωάννη Εσκιάδη της γνωστής φίρμας της Θεσσαλονίκης ,μεγάλο σύγχρονο συνεργείο επισκευής μηχανών Ντίζελ, ο οποίος κάθε χρόνο έρχεται και τιμά με την παρουσία του το σύλλογο και τον προστάτη τους Όσιο Ιλαρίων, συνεργαζόμενος με τα μέλη του συλλόγου. Ο Εσκιάδης ήταν και οικογενειακός φίλος του Γιώργου Τόλιο, από προπολεμικά προ του ‘40 , όταν ο Γιώργος εργαζότανε στη Θεσσαλονίκη. Αείμνηστος από χρόνια ο σεβαστός μας φίλος Γιώργος πολύ καλός άνθρωπος και καλός αυτοκινητιστής.. έφυγε σε μεγάλη ηλικία 95 ετών. Τα τελευταία χρόνια πήγαινε καθημερινά στο μοναστήρι της Ζάμπορντας με το αυτοκίνητο χελώνα που είχε και βοηθούσε πολύπλευρα το μοναστήρι.
Ο Γιάννης Ζηκόπουλος ως ανθυπολοχαγός το 1935 είχε φαντάρο τον Εσκιάδη , και από τότε διατηρούν τη φιλία τους. Στο τέλος του φαγητού που τα γευτήκαμε όλοι, μας είπε ο Γιάννης Ζηκόπουλος ένα δικό του απόφθεγμα «Αν το στομάχι είχε χέρια, θα μας μαύριζε στο ξύλο» εννοώντας ότι έφαγε πολύ, του απάντησε κι εγώ
Αξίζουν θερμά συγχαρητήρια στο σύλλογο, γιατί αθόρυβα , αλλά ουσιαστικά προσφέρουν χριστιανικό και κοινωνικό έργο. Έκαναν την περίφραξη του Μοναστηριού, έδωσαν 250.000 χιλιάδες για την ανοικοδόμηση της εκκλησίας του Αγίου Δημητρίου Κοζάνης που είχε τότε καεί , Παιδική χαρά στη Λαριού και ανέλαβαν τα έξοδα κατασκευής του Τέμπλου του Ναού. Που είχε καεί το 1991 το μοναστήρι. Η Διοίκηση του συλλόγου απαρτίζονταν από τους παρακάτω. Πρόεδρος Θ. Τοπαλίδης, αντ/δρος Χαρ. Τόλιος, γεν.γραμμ. Αντώνης Καρακοντής, ταμίας Δημ. Λουμπουτσκό, και σύμβουλος Κ. Παφίλης. Τώρα δεν γνωρίζω ποιοι είναι στη Διοίκηση και αν εξακολουθούν να τελούν Θεια λειτουργία την ημέρα της μνήμης του Οσίου Ιλαρίωνα. Ο Ναός του μοναστηριού είναι της Αγίας Τριάδος και λειτουργεί την Πεντηκοστή.
Κλείνοντας να προσθέσω ότι η μονή της Λαριούς, ιδρύθηκε στα τέλη του 11ου αιώνα μ.χ. , όπως περιγράφει ο αείμνηστος Δάσκαλος των παραδόσεων του Έθνους και του Λαού Κων/νος Σιαμπανόπουλος , ο ιδρυτής του ιστορικού και λαογραφικού μουσείου Κοζάνης και του Μακεδονικού αγώνα στο μπούρινο, στο βιβλίο του «Η Αγία Τριάδα , το Μοναστήρι της Λαριούς». Το μοναστήρι προσέφερε μεγάλη υπηρεσία στον Μακεδονικό αγώνα. Εκεί συγκεντρώνονταν τα όπλα προερχόμενα από την Ελασσόνα και διοχετεύονταν σε όλη τη Δυτική Μακεδονία, από τους αγωνιστές του αγώνα που είχε ο μεγάλος Μακεδονομάχος Νικόλαος Μαλούτας.
Να θυμίσω ότι ο αείμνηστος Κων/νος Τσιτσελίκης, δικηγόρος και λογοτέχνης , πήγαινε ταχτικά στη Λαριού, είχε δικό του δωμάτιο και στο όμορφο και ήσυχο περιβάλλον και τον ποταμό Αλιάκμονα να ρέει εμπνέονταν και έγραφε τις «Μακεδονικές ιστορίες», «Αγάπη στον Αλιάκμονα» και άλλα. Παλαιότερα πήγαινε και ο Αστέριος Δελιβάνης , είχε και αυτός δικό του δωμάτιο. Ήταν προηγουμένως επιχειρηματίας στην Αλεξάνδρεια Αιγύπτου.
Να προσθέσω ακόμη ότι και ο άλλος σύλλογος που διαχωρίστηκε από τους επισκευαστές αυτοκινήτων, έχει τον ίδιο προστάτη τον Όσιο Ιλαρίων και τελεί τη θεια λειτουργία την 6η Ιουνίου τιμώντας τη μνήμη στο εξωκκλήσι της Παναγιάς και πανηγυρίζει οικογενειακώς , έχοντας μαζί τους « Μποχτσιάδες και σουφράδες» τους οποίους έστρωναν κάτω από το μεγάλο πλάτανο και επιδίδονταν σε φαγοπότι. Επικρατούσε μια πολύ καλή οικογενειακή ατμόσφαιρα που θύμιζε άλλες εποχές, τότε που οι σχέσεις των ανθρώπων δεν επηρεάζονταν από συμφέροντα και άλλες επικίνδυνες καταστάσεις. Ενώ σήμερα τα συμφέροντα είναι ο ρυθμιστικός παράγοντας των πάντων, αγνοώντας πανανθρώπινες αξίες κι αρχές του δικαίου μιας εύρυθμης κοινωνίας. Μάλιστα έκαναν έρανο μεταξύ των μελών και το σεβαστό ποσό που συγκέντρωσαν το προσέφεραν σε οικογένεια που το παιδί τους είχε ανάγκη εγχειρήσεως στο εξωτερικό. Μπράβο τους για την Χριστιανική χειρονομία. Ο σύλλογος διαθέτει περίπου 100 μέλη και το διοικητικό συμβούλιο απαρτίζεται από τους παρακάτω. Πρόεδρος Κ. Τσιάνας, αντ/δρος Θ. Ζορμπάς, γεν. γραμμ. Λάζ. Παπανικολάου, ταμίες Ι. Κατσιβελάκης, Π. Χατζηδάμος και Θ. Πιστόλας σύμβουλοι. Δεν γνωρίζω τώρα ποια είναι η διοίκηση. Αυτά είναι γραμμένα το 1999.
Να προσθέσω ακόμη ότι στο μοναστήρι της Λαριούς ,τελούσε κάθε χρόνο Θεία Λειτουργία ο περιηγητικός σύλλογος Κοζάνης. Και φρόντισε για πολλά πράγματα του μοναστηριού. Η περιηγητική έπαυσε να λειτουργεί από αρκετά χρόνια., κοινώς διαλύθηκε.
Εύχομαι του χρόνου να γιορτάσουν όλοι μαζί στη Μονή Ιλαρίωνος. Αφού δεν τους χωρίζει τίποτε, γιατί επαγγελματικά συνεργάζονται και μάλιστα αρμονικότατα, δεδομένου ότι το αντικείμενο είναι ένα και το αυτό, δηλαδή το αυτοκίνητο ή το μηχάνημα .
Ο Όσιος Ιλαρίων να τους προστατεύει. Αυτά που προσέθεσα τα έγραφα τον Ιούνιο το 1999 . Να σημειωθεί ότι έχω παρακολουθήσει πολλές γιορτές των δύο συλλόγων οι οποίοι με προσκαλούσαν και πάντοτε δημοσίευα τις εκδηλώσεις τους.
Στη Λαριού ψήνουν τα αρνιά ο σύλλογος των συνεργείων επισκευών αυτοκινήτων και μηχανημάτων
Όλα τα μέλη μπροστά στην εκκλησία της Αγίας Τριάδας Λαριούς, φαίνονται και τα οικήματα.
Στον πλάτανο της Παναγιάς ο άλλος σύλλογος που γιόρταζε κι αυτός τη μνήμη του Οσίου Ιλαρίωνος. Οι φωτ. από το αρχείο του
Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει με αυτό, αλλά μπορείτε να εξαιρεθείτε αν το επιθυμείτε. ΑποδοχήΔιαβάστε περισσότερα
