Σήμερα είναι το πρώτο από τα δύο ψυχοσάββατα που σύμφωνα με τις γραφές, είναι αφιερωμένα στις ψυχές των χριστιανών,
που έχουν αποβιώσει, με την ελπίδα της ανάστασής τους κατά τη Δευτέρα Παρουσία και τιμά και ειδικά τη μνήμη τους.
Παραμονές της Κυριακής των Απόκρεω τα νεκροταφεία έχουν κίνηση. Γυναίκες με ανασηκωμένα μανίκια, σαπουνίζουν τα μνήματα και γεμίζουν τα βάζα δίπλα στις μαρμάρινες φωτογραφίες.
Στο πλάι τοποθετούν με αριστοτεχνική ακρίβεια – λες και πρόκειται για το σαλόνι τους – καταπράσινα βασιλικά σε πήλινες γλάστρες, γαρίφαλα, τριαντάφυλλα και λευκές μολόχες.
Φρέσκες μυρωδιές που ανακατεύονται με το λιβάνι και τα άλλα «μυρωδικά», καρβουνάκια, «μελωμένα» κεριά, ανθέλαιο. Παραδίπλα ο παπάς τελεί κάποιο τρισάγιο ενώ μοιράζονται κόλλυβα, κουλουράκια, πίτες και γλυκίσματα.
Πανάρχαια έθιμα που επιβιώνουν παντού. Η βόλτα στους τάφους – όσο και μακάβρια αν φαντάζει – είναι κάτι σαν επίσκεψη σε μουσείο ενός ζώντος πολιτισμού. Μαθαίνεις για πρόσωπα με ονοματεπώνυμα και ημερομηνίες διάρκειας χαραγμένες. Θυμάσαι φίλους συγγενείς συγχωριανούς και
στέκεσαι αμήχανος μπροστά σε κατάλευκους μαρμάρινους σταυρούς
Πατάς χώμα και χάνεσαι μέσα στις σκιές των κυπαρισσιών.
Και όταν αρχίζει το φως να πέφτει τα χαμηλά «φωτάκια», τα καντήλια των ψυχών, έχουν το μαγικό τρόπο
να σε γαληνεύουν. Όσο κι αν φοβάσαι τον θάνατο, στα νεκροταφεία τον οικειοποιείσαι. Τον κάνεις μέρος
της κοινωνίας σου και φυσική συνέχειά της. Στην Κορυφή τα νεκροταφεία είναι φτιαγμένα σε μια άκρη.
‘Όταν περπατάς για να χαζέψεις το μέρος, βλέπεις πόσο δίπλα κοιμούνται νεκροί και ζωντανοί. Η μάντρα
από απόσταση δεν ξεχωρίζει.
Καλό Σαββατοκύριακο και καλή Αποκρία
Βασίλης Παπαδημούλης