»Σαν τα ποτάμια που τρελάθηκαν και αποφάσισαν, αντί να κατέβουν από τις πηγές στη θάλασσα να ανέβουν αντίστροφα το ρεύμα, ψάχνοντας να δώσουν ζωή στις ρίζες, που έχει ξεράνει ο καιρός». Όπως λέει ο αγαπημένος Κώστας Διαμαντίδης…
Επίδοξοι (και αδέξιοι ίσως) ταξιδευτές της γλώσσας μας που αρνείται να πεθάνει. Μέσα από αναφορές σε ιστορίες καθημερινών, γνήσιων, ντόμπρων ανθρώπων, αναζητούμε την δροσοσταλιά αυτή που θα κρατήσει και θα συνεχίσει την ζωή μέσα από τις ρίζες μας. Την μαγιά εκείνη που πρέπει να φυλάξουμε ζεστή μέσ’ στην ψυχή μας. Είναι η ταυτότητα, η καταγωγή, η αντίσταση στη λήθη.. Κινητήρια δύναμη.
Στους δύσκολους καιρούς η απόπειρα αυτή είναι περισσότερο αναγκαία. Ελάτε λοιπόν να επικοινωνήσουμε την χαρά, την καλή διάθεση, την ευλογία του ”όλοι μαζί”… σε ένα ταξίδι του χθες…