Ηλία Κ. Μάρκου
Άνθρωποι της τρίτης ηλικίας
από τα βάσανα εξουθενωμένοι
και της βιοπάλης τους καημούς.
Ξεχασμένοι στη μοναξιά τους
σαν τα φαντάσματα τριγυρνούν
στα άδεια και παγωμένα σπιτικά τους
αυτά που έστησαν μόνοι τους
με χίλιους κόπους και στερήσεις.
Άνθρωποι απόμαχοι της ζωής
μονολογούν παραμιλώντας!
Έρημες ζαρωμένες φιγούρες
που τα στενάγματά τους αφουγκράζονται
για να σπάσουν τη γύρω βουβαμάρα!
Και σαν μη φτάνουν όλα αυτά
η συνέχεια ακόμα πιο απελπιστική.
Στο επόμενο στάδιο ξεσπιτώνονται!
Από τις ρίζες τους ξεριζώνονται
και σε αποθήκες ψυχών καταλήγουν!
Εκεί τους εναποθέτουν τα παιδιά τους.
Τους ξεφορτώνονται
για να μη τους φροντίζουν
για να μην μπερδεύονται στα πόδια τους
και τους εγκαταλείπουν εκεί μέσα
για όσο ακόμα τους απομένει να ζήσουν!
Στα ιδρύματα αναπνέουν ελάχιστα
και η πίκρα από τα χείλη τους στάζει.
Τα μάτια τους κοιτάζουν μακριά
δίχως να βλέπουν το παραμικρό
και οι σκέψεις τους καλύπτονται
από ένα πυκνό πέπλο ομίχλης!
Λυγισμένα από τα χρόνια τα γόνατά τους
στη θέληση της καρδιάς ανυπάκουα είναι
και τα χέρια τους ασταμάτητα τρέμουν!
Βαθιές οι λαβωματιές στις ψυχές τους
από το μαχαίρι της εγκατάλειψης
και ανεπούλωτες θα παραμείνουν
μέχρι το τελειωτικό χτύπημα!
Εκεί μέσα αλλιώς κυλάει ο χρόνος…
Δεν ξεχωρίζουν οι μέρες από τις νύχτες
και ούτε οι γιορτές από τις καθημερινές!
Μέσα στα δωμάτια – κελιά
με τα σιδερόφρακτα παράθυρα
στοιβάζονται πολλές ανθρώπινες υπάρξεις
και τα μαύρα δάκρυά τους
κατρακυλούν μέσα από τις χαραμάδες
ποτίζοντας τα θλιμμένα αγριολούλουδα
στα αφρόντιστα πεζούλια!
Εκεί μέσα δεν αντέχουν αισθήματα…
Ανερμήνευτα είναι η ζωή και ο θάνατος!
Παντού αιωρούνται ερωτηματικά
και αναπάντητες φευγάτες απορίες
μακριά από τη λογική και την ανθρωπιά !
Στα κτίρια αυτά με τις μεγάλες ταμπέλες
τις φανταχτερές και φτιασιδωμένες πάντα
τίποτα δε θυμίζει την αξία της ζωής!
Οίκοι ευγηρίας και γηριατρικές κλινικές
σπίτια φροντίδας ηλικιωμένων
ή και απλά γηροκομεία…
Τίτλοι εξωπραγματικοί όλοι!
Λέξεις και φράσεις πλασματικές
άδειες από το νόημα που παραπέμπουν
γράφονται για να εξαπατούν συνειδήσεις
και λέγονται για να σκεπάζουν ενοχές!
Στον σημερινό άκαρδο κόσμο μας
διαρκώς θα πληθαίνουν τα αδιέξοδα
και η ανθρωπιστική κρίση θα θεριεύει
παρά την πρόοδο στην επιστήμη
και τα άλματα στην τεχνολογία
όσο θα βαφτίζονται οι αποθήκες ψυχών
ιδρύματα για τη φροντίδα των ηλικιωμένων!