Μαθαίνω τις τελευταίες μέρες, ότι υπάρχουν αλλεπάλληλα κρούσματα διαρρήξεων στο Άνω (ή Δυτικό) Βόϊο και συγκεκριμένα στα χωριά Δαμασκηνιά, Διχείμαρρο, Κλεισώρεια και Δραγασιά.
Αυτό που εντυπωσιάζει, είναι το θράσος των διαρρηκτών. Οι διαρρήξεις είναι συνεχόμενες και δυστυχώς δεν γίνονται μόνο σε ένα σπίτι ανά χωριό. Ενώ μετά από κάθε είδους κλοπή, διάρρηξη και γενικά κάθε παράνομη πράξη οι δράστες ησυχάζουν, περιμένοντας να δουν τις αντιδράσεις, στην περίπτωση των χωριών του Βοΐου συνεχίζουν σαν να μη συμβαίνει τίποτε, σαν να μην φοβούνται κανέναν.
Επίσης μου προξενεί εντύπωση το ότι συνεχίζονται οι διαρρήξεις, αν και η λεία τους απ΄ ότι λέγεται, είναι αστεία. Λες και θέλουν απλά να τρομάξουν τους ελάχιστους εναπομείναντες κατοίκους, προκειμένου να φύγουν και αυτοί από τις εστίες τους.
Βέβαια σε μια περιοχή που απουσιάζει εντελώς η αστυνόμευση, το “έργο” του κάθε παραβατικού ατόμου γίνεται εξαιρετικά εύκολο και όλα αυτά έρχονται σαν φυσική συνέπεια της πολιτικής εγκατάλειψης του Βοΐου, (και γενικότερα όλης της υπαίθρου), από όλες τις μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις. Έκλεισαν οι Σταθμοί Χωροφυλακής σε Αυγερινό και Δαμασκηνιά. Στη συνέχεια έκλεισε το Αστυνομικό τμήμα στο Τσοτύλι και τελευταία και της Νεάπολης και όλο το Βόϊο πλέον, αστυνομεύεται από τη Σιάτιστα. Έτσι χάθηκε εντελώς το αίσθημα ασφάλειας, για τους ελάχιστους εναπομείναντες κατοίκους. Είναι δυνατόν ένα αστυνομικό τμήμα να μπορεί να αστυνομεύσει, μια ολόκληρη επαρχία;
Αντ΄ αυτού, διατίθενται αφειδώς εδώ και δεκαετίες αστυνομικοί για την προστασία πάσης φύσεως “καλλιτεχνών”, δημοσιογράφων, πρώην πολιτικών κ.τ.λ., που κάθε ένας από αυτούς, μπορεί να απασχολεί περισσότερους αστυνομικούς από όσους απασχολούνται για τη φύλαξη μιας επαρχίας.
Εδώ οφείλει να παρέμβει άμεσα η πολιτεία, να αποδεσμεύσει εντελώς τους αστυνομικούς, από εκεί που δεν έχει υποχρέωση να τους διαθέσει και να τους διαθέσει στην υπηρεσία του απλού λαού, ανοίγοντας αστυνομικά τμήματα όπου απαιτείται, ενισχύοντας με προσωπικό και μέσα και τα υπάρχοντα τμήματα, ώστε να επανέλθει το αίσθημα ασφάλειας στους ηρωϊκούς εναπομείναντες κατοίκους της Ελληνικής υπαίθρου.
Αν αποκατασταθεί το αίσθημα ασφάλειας, και γίνουν και δυό τρείς άλλες κινήσεις στη σωστή κατεύθυνση, πιθανόν να αντιστραφεί και το ρεύμα φυγής προς τα αστικά κέντρα.
Aλλεπάλληλα κρούσματα διαρρήξεων στο Άνω (ή Δυτικό) Βόϊο. Με το κλείσιμο των Αστυνομικών Τμημάτων χάθηκε εντελώς το αίσθημα ασφάλειας, για τους ελάχιστους εναπομείναντες κατοίκους
7