Τριώδιον
-Ἀδὰμ τοῦ Παραδείσου διώκεται τροφῆς μεταλαβὼν ὡς παρήκοος, Μωσῆς θεόπτης ἐχρημάτισε νηστείᾳ, τὰ ὄμματα τῆς ψυχῆς καθηράμενος. Διὸ τοῦ Παραδείσου οἰκήτορες γενέσθαι ἐπιποθοῦντες ἀπαλλαγῶμεν τῆς ἀλυσιτελοῦς τροφῆς, καὶ Θεὸν καθορᾶν ἐφιέμενοι Μωσαϊκῶς τὴν τετράδα τῆς δεκάδος νηστεύσωμεν προσευχῇ, καὶ τῇ δεήσει εἰλικρινῶς προσκαρτεροῦντες κατευνάσωμεν τῆς ψυχῆς τὰ παθήματα ἀποσοβήσωμεν τῆς σαρκὸς τὰ οἰδήματα, κοῦφοι πρὸς τὴν ἄνω πορείαν μετίωμεν, ὅπου αἱ τῶν Ἀγγέλων χορεῖαι ἀσιγήτοις φωναῖς τὴν ἀδιαίρετον ἀνυμνοῦσι Τριάδα, καθορῶσαι τὸ ἀμήχανον κάλλος καὶ δεσποτικόν. Ἐκεῖ ἀξίωσον ἡμᾶς, Υἱὲ Θεοῦ ζωοδότα τοὺς ἐπὶ σοὶ πεποιθότας συγχορεῦσαι ταῖς τῶν Ἀγγέλων στρατιαῖς, ταῖς τῆς τεκούσης σε Μητρὸς Χριστὲ πρεσβείαις, καὶ Ἀποστόλων καὶ τῶν Μαρτύρων καὶ πάντων τῶν Ἁγίων.
Ὁ Ἀδὰμ διώχνεται ἀπὸ τὸν Παράδεισο, ἐπειδὴ πῆρε τροφὴ κι ἔφαγε λόγῳ παρακοῆς. Ὁ Μωυσῆς ἔγινε Θεόπτης, ἀφοῦ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς ἐκαθάρισε μὲ τὴ νηστεία. Γι’ αὐτὸ ἐπειδὴ ποθοῦμε νὰ κατοικήσομε στὸν Παράδεισο, ἂς ἀπαλλαχτοῦμε ἀπ’ τὴν ἀπόλαυση, ποὺ δὲν ὠφελεῖ, καὶ τὸν Θεὸ ἐπιθυμώντας νὰ βλέπομε… κατὰ τὸν Μωυσῆ ἂς νηστεύσομε τὴν τετράδα τῆς δεκάδας (δηλ. τὶς σαράντα μέρες). Μὲ τὴν προσευχὴ καὶ τὴ δέηση εἰλικρινὰ ἐπιμένοντας ἂς καταπαύσομε τῆς ψυχῆς τὰ πάθη, ἂς ματαιώσομε τῆς σάρκας τὰ φουσκώματα. Ἀνάλαφροι ἂς κάνομε τὴν πορεία μας πρὸς τὰ ἄνω, ὅπου οἱ χοροὶ τῶν Ἀγγέλων μὲ ἀσίγητες φωνὲς ἀνυμνοῦν τὴν ἀδιαίρετη Τριάδα βλέποντας μὲ τὰ μάτια τους τὸ ἀσύλληπτο κάλλος καὶ δεσποτικόν. Ἐκεῖ ἀξίωσέ μας, Υἱὲ Θεοῦ ζωοδότα, ἐμᾶς ποὺ σὲ σένα πιστεύομε, νὰ συμμετάσχομε στοὺς χοροὺς ποὺ ἀποτελοῦν οἱ στρατιὲς τῶν Ἀγγέλων μὲ τὶς πρεσβεῖες τῆς Μητέρας σου καὶ τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Μαρτύρων καὶ ὅλων τῶν Ἁγίων.
-Ἔφθασε καιρός, ἡ τῶν πνευματικῶν ἀγώνων ἀρχή, ἡ κατὰ τῶν δαιμόνων νίκη, ἡ πάνοπλος ἐγκράτεια, ἡ τῶν Ἀγγέλων εὐπρέπεια, ἡ πρὸς Θεὸν παρρησία· δι’ αὐτῆς γὰρ Μωϋσῆς γέγονε τῷ Κτίστῃ, συνόμιλος, καὶ φωνὴν ἀοράτως, ἐν ταῖς ἀκοαῖς ὑπεδέξατο, Κύριε, δι’ αὐτῆς ἀξίωσον καὶ ἡμᾶς, προσκυνῆσαί σου τὰ Πάθη καὶ τὴν ἁγίαν Ἀνάστασιν, ὡς φιλάνθρωπος.
Ἔφτασε ὁ καιρός, ἡ ἀρχὴ τῶν πνευματικῶν ἀγώνων, ἡ κατὰ τῶν δαιμόνων νίκη, ἡ πάνοπλη ἐγκράτεια, ἡ ὀμορφιὰ τῶν Ἀγγέλων, ἡ οἰκειότητα πρὸς τὸν Θεόν. Γιατὶ μ’ αὐτὴν ὁ Μωυσῆς ἦρθε κοντὰ στὸν Θεὸ καὶ φωνὴν ἀοράτως δέχτηκε στὴν ἀκοή του, Κύριε. Μ’ αὐτὴν ἀξίωσε κι ἐμᾶς νὰ προσκυνήσομε τὰ πάθη σου καὶ τὴν ἁγίαν Ἀνάσταση ὡς φιλάνθρωπος.
Πατερικά ἀποφθέγματα
-Ὅπως τὰ σπέρματα ποὺ ρίχνονται στὴ γῆ, ἔτσι καὶ ἐμεῖς μὲ τὸ νὰ πεθαίνουμε δὲν χανόμαστε, ἀλλὰ σπερνόμαστε γιὰ νὰ ἀναστηθοῦμε, ἀφοῦ ὁ θάνατος καταργήθηκε διὰ τῆς χάριτος Τοῦ Σωτήρος.
-Ἐκεῖνα ποὺ ὑπέμεινε διὰ τοῦ σώματος (ὁ Χριστός), αὐτὰ ὡς Θεὸς τὰ ὑπερύψωσε. Καὶ πείνασε μὲν σωματικῶς, χόρταινε ὅμως θεϊκῶς τοὺς πεινῶντες.
-Ὁ Χριστὸς δὲν ἦλθε σὲ ἐπαφὴ μὲ αὐτὴν τὴν οὐσία τοῦ θανάτου, ἀλλὰ κατέβηκε στὸ χῶμα τοῦ θανάτου. Διότι δὲν παρέμεινε ἡ ψυχή του στὸν ἅδη οὔτε ἡ ὑλική του φύση κατέληξε στὴν ἀποσύνθεση.
-(Τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ) νὰ παρέμενε νεκρὸ δὲν ἦταν δυνατόν, διότι εἶχε γίνει ναὸς ζωῆς. Γι’ αὐτὸ πέθανε μὲν ὡς θνητό, ἀνέζησε ὅμως λόγῳ τῆς ζωῆς ποὺ εἶχε μέσα του.
Μέγας Ἀθανάσιος
-Εἴχαμε ἀνάγκη ἀπὸ Θεὸ ποὺ σαρκώθηκε καὶ πέθανε, γιὰ νὰ ζήσουμε. Ἔχουμε πεθάνει μαζί του γιὰ νὰ καθαριστοῦμε. Ἔχουμε ἀνασυσταθεῖ μαζί του, ἐπειδὴ ἔχουμε συναποθάνει καὶ ἔχουμε δοξαστεῖ, ἐπειδή ἔχουμε συναναστηθεῖ.
Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος
-Ἐὰν ντρεπόμαστε νὰ μιμηθοῦμε τὰ παθήματα ποὺ ὑπέστη ὁ Χριστὸς γιὰ ἐμᾶς καὶ νὰ τὰ πάθουμε, ὅπως τὰ ἔπαθε Ἐκεῖνος, εἶναι φανερὸ ὅτι οὔτε τῆς δόξας Του θὰ γίνουμε συμμέτοχοι.
-Αὐτοὶ ποὺ δὲν θὰ μιμηθοῦν τὰ πάθη τοῦ Χριστοῦ μὲ τὴ μετάνοια καὶ τὴν ὑπακοὴ καὶ δὲν γίνουν μέτοχοι τοῦ θανάτου Του… αὐτοὶ οὔτε τῆς πνευματικῆς Του ἀναστάσεως θὰ γίνουν συμμέτοχοι οὔτε Πνεῦμα Ἅγιο θὰ λάβουν.
Ὅσιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος
-Ὅλα τὰ βιβλία τοῦ κόσμου μαζὶ δὲν μποροῦν νὰ σοῦ ἑρμηνεύσουν τὸν τρόπο γιὰ νὰ ἀποκτήσεις ὅλες τὶς ἀρετές, ὅπως σοῦ τὸν ἑρμηνεύει ὁ Ἐσταυρωμένος Ἰησοῦς!
Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης
Τριώδιον
Ἀπὸ τὸ βιβλίο Τὸ τριώδιον, τόμος Α΄, ἐκδ. Πυρφόρος. Ἀπόδοση στὰ νέα ἑλληνικὰ Κωνσταντῖνος Γανωτῆς.
Πατερικά ἀποφθέγματα
Ἔκδοση τοῦ συμβουλευτικοῦ Κέντρου Νεό- τητας τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης καὶ Καμπανίας, 2003.
ΔΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
