ΣΗΜΕΙΩΣΕΙ ΕΝΟΣ ΚΟΖΑΝΙΤ
ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΚΟΡΚΑ
«Με αφορμή την έλευση Ιερού Λειψάνου του Αγίου ν Λουκά του Ιατρού στην Πόλη μας» Επαναδημοσιεύω το κείμενο που είχα γράψει το 2008. Με την έκδοση του Βιβλίου «Ταξιδεύοντας μέσα στον πόνο» αυτοβιογραφία του Αγίου Λουκά, από το Μοναστήρι Μεταμορφώσεως του Σωτήρος του Δρυόβουνου. Και το οποίο είχα διαβάσει πολλές φορές , συγκλονισμένος από τους διωγμούς και τις περιπέτειες που έζησε στη Σοβιετική Ένωση ως άνθρωπος και ως χειρουργός γιατρός θεραπεύοντας πολλούς ασθενείς στη Μόσχα και στη Σιβηρία όπου είχε σταλεί εξόριστος, υπό συνθήκες πολύ άσχημες.
ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ ΚΡΙΜΑΙΑΣ
Αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως 1877- 1961
«Ταξιδεύοντας μέσα στον πόνο»
Είναι ο τίτλος της αυτοβιογραφίας του
Ο π. Στέφανος, Αρχιμανδρίτης και ηγούμενος της ιεράς μονής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος του Δρυοβούνου, είναι ένας ταπεινός και μειλίχιος ιερομόναχος που διακονεί με αφοσίωση τον Κύριο, έχοντας όμως και τεράστιο μοναστηριακό έργο. Με τη σεμνή και χριστιανική συμπεριφορά του, έχει κατακτήσει τις ψυχές των ανθρώπων που έρχονται σε επαφή μαζί του και είναι ο πνευματικός τους , όπου ταχτικά εξομολογούνται. Η πνευματικότητά του έχει φέρει κοντά του, επώνυμους της πολιτικής ζωής, ομοίως γνωστούς καλλιτέχνες, καθώς και πολλούς άλλους, ώστε να χαίρει εκτιμήσεως και σεβασμού πέρα από τα όρια της Δυτικής Μακεδονίας και σε πανελλαδικό επίπεδο.
Ο πατήρ λοιπόν, Στέφανος, με τη βαθιά του πίστη και την συνεχή έρευνα στο χώρο της Ορθοδοξίας, ανακαλύπτει ανθρώπους που διέθεσαν τον εαυτό τους στην υπηρεσία του συνάνθρωπου και του Κυρίου. Τους τιμά και μεταφέρει στους μοναχούς και στους πιστούς τον βίο των ιερωμένων αυτών, ώστε να ακολουθήσουν τα βήματά τους και να τους έχουν ως μεγάλο παράδειγμα για την προσφορά τους στην Ορθοδοξία Ένας από αυτούς είναι και ο Άγιος Λουκάς Κριμαίας, ο οποίος ως Αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως, και προ της κοιμήσεώς του το 1961, τυφλός ήδη από τις κακουχίες που πέρασε, αφηγήθηκε την αυτοβιογραφία του στη γραμματέα του και έδωσε τον τίτλο
« Ταξιδεύοντας μέσα στον πόνο». Εξεδόθη τότε σε βιβλίο και κυκλοφορούσε κρυφά στην περιοχή της Κριμαίας. Δημοσιεύτηκε στη Ρωσία μετά την περεστρόικα Και έφθασε το βιβλίο αυτό στα χέρια του παπα-Στέφανου, το 2007, και όπως μου είπε ο ίδιος από έναν Έλληνα Καρδιοχειρουργό, καθηγητή του ΑΠΘ, τον Νίκο Χαροκόπο, φίλο του παπα-Στέφανου, ο οποίος συμμετείχε σε ιατρικό συνέδριο στο Βέλγιο. Και σε βιβλιοπωλείο του Βελγίου, βρήκε το βιβλίο με την αυτοβιογραφία του Αγίου Λουκά σε Γαλλική έκδοση. Το αγόρασε και το προσέφερε στον παπα-Στέφανο.
Να σημειωθεί ότι ο παπα-Στέφανος, πολλές φορές μου είχε μιλήσει για τον Άγιο Λουκά της Κριμαίας, και επιθυμία του ήταν να πάει στη Συμφερούπολη να προσκυνήσει στον τάφο Του. Ήταν γνώστης της προσφοράς ως γιατρού και στη συνέχεια ως ιερωμένου με πολλά θαύματα, αλλά και τις διώξεις που υπέστη από το σοβιετικό καθεστώς. Και επειδή δεν κατόρθωσε να πάει στη Συμφερούπολη, ανήγειρε ένα παρεκκλήσι προς τιμή του Αγίου στο χώρο της μονής Μεταμορφώσεως, το οποίο εγκαινιάσθηκε από τον μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλο, πέρυσι τον Σεπτέμβριο. Το έχουμε επισκεφθεί και είναι ένα όμορφο παρεκκλήσι, που σε προσκαλεί σε προσευχή και ταπείνωση απέναντι στον ταλαιπωρημένο και πονεμένο από τις διώξεις Άγιο Λουκά της Κριμαίας.
Ο παπα-Στέφανος, δεν έχασε την ευκαιρία , έχοντας στα χέρια του την αυτοβιογραφία του Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως προχώρησε αμέσως στη μετάφραση από τα Γαλλικά στα Ελληνικά, τη μετάφραση έκανε ο πρωτοσύγκελος της ιεράς Μητροπόλεως Σισανίου και Σιατίστης αρχιμανδρίτης π. Εφραίμ, ο οποίος σπούδασε στη Γαλλία και επιμελήθηκε την έκδοση του βιβλίου. Εκδότης είναι η ιερά μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Δρυόβουνο – Κοζάνης. Να σημειωθεί ότι για πρώτη φορά εκδίδεται στην Ελληνική, η αυτοβιογραφία του Αγίου Λουκά. Μέσα από την αυτοβιογραφία αυτή θα γνωρίσουν οι πιστοί το μάρτυρα και ομολογητή της πίστεως της Ορθοδοξίας και πως την υπηρέτησε εν μέσω μυρίων κινδύνων και ταλαιπωριών, σε μια πολύ δύσκολη περίοδο.
Ο Άγιος Λουκάς Κριμαίας και αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως, γεννήθηκε το 1877 στην πόλη Κέρτς, (παλαιό όνομα Παντικάπαιο της Ταυρικής, που την είχαν ιδρύσει οι πρώτοι Έλληνες κάτοικοι) στο ομώνυμο πορθμό που συνδέει τον Εύξεινο πόντο με την Αζοφική θάλασσα, που ως γνωστό πρώτοι οι Έλληνες από τη Μίλητο είχαν εγκατασταθεί εκεί το 600 π. χ. Το όνομά του ήταν Βαλεντίν φελιξόβιτς Βόινο-Γιασιενιέσκι, ο πατέρας του ήταν Πολωνικής καταγωγής και εξασκούσε το επάγγελμα του φαρμακοποιού στην πόλη Κέρτς. Σύμφωνα με τους νόμους της Ρωσικής αυτοκρατορίας τα παιδιά του μικτού γάμου, έπρεπε να μεγαλώνουν με τον Ορθόδοξο τρόπο.
Ο Άγιος Λουκάς, σπούδασε γιατρός χειρουργός, πήρε το δίπλωμα του το 1903, ξεκίνησε την ιατρική του καριέρα στο νοσοκομείο του ερυθρού σταυρού του Κιέβου και αμέσως έδειξε την χειρουργική του ικανότητα, έγραψε πολλά ιατρικά άρθρα, τα περισσότερα ήταν πρωτοποριακά στην ιατρική και τα εφάρμοζε στην χειρουργική τεχνική.
Όπως «Η ελεφαντίαση του προσώπου, πλεγματοειδές νεύρωμα»,
« Η οπισθοδρομική στένωση στην εντερική κήλη». Έκανε διατριβή «περί τοπικής αναισθησίας» άνοιξε καινούριους δρόμους στην ιατρική και η σπουδαιότερη ανακάλυψή του ήταν με τα δοκίμια «χειρουργικής πυωδών τραυμάτων», που εξέδωσε σε δύο τόμους και το 1946 τον βράβευσαν με το βραβείο Στάλιν για «τη χειρουργική πυωδών τραυμάτων « και για «τις ύστερες εκτομές σε μολυσμένα τραύματα των κυρίων αρθρώσεων» και εδώ είναι η μεγάλη απάνθρωπη υποκρισία του καθεστώτος, γιατί τον γιατρό αυτόν που θεράπευσε χιλιάδες τραυματίες στρατιώτες, στον Ρωσο-Ιαπωνικό πόλεμο το 1904, και στη συνέχεια στον Β΄. παγκόσμιο πόλεμο, τον είχαν στείλει προηγουμένως τρεις φορές εξορία, το 1923, το 1930 και το 1937 στη Σιβηρία, ζώντας σε απάνθρωπες συνθήκες. Συνεχίζει όμως και εκεί να θεραπεύει ανθρώπους με την ιατρική του πρωτοποριακή χειρουργική, και με πενιχρά μέσα. Ο γιατρός και επίσκοπος Λουκάς, που είχε εκλεγεί επίσκοπος το 1923. Πίστευε ότι οι ασθενείς θεραπεύονταν με τη συνδρομή του Κυρίου. Η φήμη του είχε φθάσει στα πέρατα της Ρωσίας, είχε εκλεγεί καθηγητής στο πανεπιστημίου της Μόσχας, και έκανε αρχίατρος σε πολλά νοσοκομεία. Αλλά η ΓΚΕΠΕΟΥ δεν τον άφηνε σε ησυχία. Η διήγησή του για τα όσα υπέστη στην περίοδο 1920-1940, με τις εξορίες στην παγωμένη Σιβηρία και την κράτησή του στα μπουντρούμια της Μόσχας ανάμεσα σε ακαθαρσίες, είναι ένα προσωπικό δράμα που η ανθρώπινη υπόστασή του άντεξε χάρη στην προστασία του Κυρίου, που ήταν όντως ένα θαύμα. Κατά τη διάρκεια της τρίτης εξορίας του στη Σιβηρία και ενώ διεξάγονταν οι άγριες μάχες στο Ρωσικό μέτωπο, τον μετέφεραν στην πόλη Κρασνογιάρκσ, όπου περιποιούνταν τραυματίες στρατιώτες. Το 1943 τελείωσε η εξορία του και επέστρεψε στη Μόσχα, τον διόρισαν στο νοσοκομείο της πόλης Ταμπώφ, 500 χιλιόμετρα από τη Μόσχα, όπου συνέχισε να περιποιείται τραυματίες στρατιώτες του πολέμου και παράλληλα διακονούσε την εκεί εκκλησία. Το Μάϊο του 1946 τον τοποθέτησε η Ρωσική εκκλησία στην αρχιεπισκοπική έδρα της Συμφερουπόλης και της Κριμαίας, ως Αρχιεπίσκοπο. Εκοιμήθη εν Κυρίω την 11- Ιουνίου 1961. και ετάφη στον καθεδρικό ναό της Συμφερούπολης, όπου διετέλεσε αρχιεπίσκοπος για δεκαπέντε χρόνια Η Ουκρανική εκκλησία αποφάσισε στις 22-Νοεμβρίου 1995 να τον ανακηρύξει ως τοπικό Άγιο της περιφέρειας της Κριμαίας. Και η ολομέλεια της συνόδου της Ρωσικής Ορθόδοξης εκκλησίας που συνήλθε την 13ην Αυγούστου το 2000, Αγιοποίησε τον Σεβασμιώτατο Λουκά.
Διαβάζοντας το βιβλίο που περιέχει την αυτοβιογραφία του, νιώθει κανείς την αγιότητα του ανθρώπου αυτού, που επέζησε εν μέσω διωγμών και βασανιστηρίων μη σταματώντας όπου και αν βρισκόταν να θεραπεύει τους αρρώστους, που και αυτός πέρασε πολλές αρρώστιες στις εξορίες του και της αντιμετώπισε όλες με τη βοήθεια του Κυρίου όπως το αναφέρει ο ίδιος.
Το βιβλίο αυτό, θα πρέπει να διαβαστεί από όλους του πιστούς Χριστιανούς και ιδιαιτέρως από τους αρχιερείς για να παραδειγματίζονται από την βαθιά του πίστη στον Κύριο και την αφοσίωση στα καθήκοντα του ιερωμένου εν μέσω διωγμών και το χρέος που αισθανόταν προς το συνάνθρωπό του.
Ένας πραγματικός ιερωμένος, φωτεινός φάρος της Ορθοδοξίας στη σύγχρονη εποχή, που έδωσε μαθήματα πίστης με τη ζωή του και τη συμπεριφορά του, ας τον μιμηθούν, έστω και ελάχιστα, οι σημερινοί αρχιερείς, που διαβιούν εν μέσω χλιδής και με δεσποτική αλαζονεία. Είναι δε χαρακτηριστική η διαφορά του επισκόπου και νυν Αγίου Λουκά, με τους σημερινούς αρχιερείς, που ταξιδεύουν μέσω πολυτελών αυτοκινήτων, και ανέσεων διαμονής, ενώ αυτός ταξίδευε πάνω από μήνα με έλκηθρα, για να φθάσει στον τόπο εξορίας, τυλιγμένος στα δέρματα, για να προστατευθεί από την παγωνιά, και εκεί διέμεινε σε χαμόσπιτα και σε γίσμπες. Πολύ εκφραστικός ο τίτλος του βιβλίου, «ταξίδευε όντως μέσα στον πόνο».
Η μνήμη του τιμάται την 11ην Ιουνίου, είναι η ημερομηνία που εκοιμήθη και το μοναστήρι της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο Δρυόβουνο, θα τελέσει θεία αγρυπνία την παραμονή 10-Ιουνίου, στο παρεκκλήσι που ανεγέρθηκε στη μνήμη του, εντός του μοναστηριού.
Να έχουμε την Ευλογιά του Αγίου Λουκά και παράδειγμα του πιστού και αγνού Ιερωμένου ,που πέρασε στη ζωή του από διώξεις και ταλαιπωρίες σε χαλεπούς καιρούς και δεν έπαυσε να προσφέρει στους συνανθρώπους του .
