Για πρώτη φορά καταγράφηκε με λεπτομέρειες στον 12ο αιώνα στην Κίνα κατά τη διάρκεια της δυναστείας Σονκ .
Η καλλιέργεια του ακτινιδίου εξαπλώθηκε από την Κίνα στις αρχές του 20ου αιώνα στη Νέα Ζηλανδία, όπου έγιναν οι πρώτες συστηματικές φυτεύσεις.
Ο καρπός του ακτινιδίου είναι πλούσιος σε κάλιο, μαγνήσιο, φώσφορο, φυτικές ίνες και ιχνοστοιχεία.
Επίσης, διαθέτει περισσότερη βιταμίνη C σε σχέση με οποιοδήποτε άλλο φρούτο.
Η ύπαρξη πολλών βιταμινών καθιστά το ακτινίδιο ως το καλύτερο μέσο για την άμυνα κατά των μικροβίων.
Επίσης, απομακρύνει τον κίνδυνο θρομβώσεων στο κυκλοφορικό σύστημα και διασφαλίζει τη σωστή πέψη και την εύρυθμη λειτουργία του εντέρου.
Το φρούτο έγινε δημοφιλές στους Βρετανούς και Αμερικανούς στρατιωτικούς που στάθμευαν στη Νέα Ζηλανδία κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και αργότερα εξήχθη, πρώτα στη Μεγάλη Βρετανία και στη συνέχεια στην Καλιφόρνια τη δεκαετία του 1960.
Ο γεωπόνος Τάσος Μίχος από την Κορησό Καστοριάς ήταν ο πρώτος που το έφερε στην Ελλάδα και ήταν ο ίδιος που βάπτισε τον καρπό στα Ελληνικά «ακτινίδιο», αφού στο εσωτερικό του μοιάζει με ρόδα ποδηλάτου.
Σήμερα η Ελλάδα θεωρείται παγκόσμια υπερδύναμη σε ό,τι αφορά την παραγωγή του ακτινίδιου. Βρίσκεται στην τρίτη θέση, πίσω από τη Νέα Ζηλανδία και την Ιταλία.
Λεπτομέρειες για την καλλιέργεια και τις διατροφικές και ιατροφαρμακευτικές ιδιότητες του ακτινίδιου δείτε σε παλιότερη εκπομπή του FLASH TV που έγραφε και παρουσίαζε ο επιστημονικός σύμβουλος των φυτωρίων μας Σταύρος Π. Καπλάνογλου
Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει με αυτό, αλλά μπορείτε να εξαιρεθείτε αν το επιθυμείτε. ΑποδοχήΔιαβάστε περισσότερα
