Η Αλκυόνα και ο Κύηκας ήταν σύζυγοι, οι οποίοι διέπραξαν ύβρη συγκρίνοντας εαυτούς με το μυθικό ζευγάρι Δία και Ήρας ,οι θεοί τους τιμώρησαν μεταμορφώνοντάς τους σε πουλιά και όρισαν να γεννάνε τα αυγά τους Γενάρη μήνα, σε αντίθεση με τα άλλα πουλιά που το έκαναν την άνοιξη….όμως οι αγέρηδες και τα κύματα παρέσυραν και κατέστρεφαν τα αυγά. τη λυπήθηκαν οι θεοί και στην καρδιά του χειμώνα, την περίοδο ακριβώς που επώαζε τα αυγά της, ο Αίολος συγκρατούσε τους ανέμους και ο Δίας έστελνε 14 ημέρες καλοκαιρίας, που ονομάζονται αλκυονίδες ημέρες. Για την αφοσίωση της Αλκυόνας γράφει ο Πλούταρχος: «Ούτως εστί φίλανδρος ώστε, όταν δια γήρας ασθενή ο άρρην γέννηται, συνέπεσθαι και βαρύς, υπολαβούσα γηροφορεί και γηροτροφεί μηδαμού προϊεμένη μηδέ καταλιπούσα χωρίς. Αλλά τους ώμους εκείνον αναθεμένη, κομίζει πανταχόθεν και θεραπεύει και σύνεστιν άχρι τελευτής».( =τόσο πολύ αγαπά τον άντρα της ,όταν γίνεται αδύναμος από τα γηρατειά, τον παίρνει στους ώμους και τον πηγαίνει παντού, και τον υπηρετεί μέχρι το τέλος)
Κλείνω με Δροσίνη “Και στης ζωής τους πιο βαριούς χειμώνες αλκυονίδες μέρες καρτερώ”
