ΑΝΑΠΗΡΙΑ: Από τον “Καιάδα”*** στην “Συμπερίληψη”
Γράφει ο Ηλίας Γιαννακόπουλος, Blog “ΙΔΕΟπολις”
*Αφιέρωμα στην Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία (3Δεκεμβρίου).
**Ένα οφειλόμενο μνημόσυνο στους 283 ανάπηρους Έλληνες στρατιώτες που εκτελέστηκαν στις 30 Νοεμβρίου 1943 από τους Γερμανούς κατακτητές σε συνεργασία με τα ελληνικά τάγματα ασφαλείας και στους 110 εκτελεσθέντες αναπήρους στρατιώτες στη Ριτσώνα την 16η Μαΐου του 1944.
“Στον δρόμο για την κορυφή μην ποδοπατάς τους ανθρώπους που θα βρεθούν μπροστά σου. Πάρ΄ τους μαζί σου!”
Η αξιολόγηση μιας κοινωνίας είναι συνάρτηση του αξιολογικού (ών) κριτηρίου(ων) που επιλέγουμε. Το ίδιο ισχύει και για το βαθμό προoδευτικότητας μιας κοινωνίας, όταν βρεθούμε στην ανάγκη να την χαρακτηρίσουμε ή να την εντάξουμε στην ομάδα των “προοδευμένων” κοινωνιών.
Πολλοί για την αξιολόγηση μιας κοινωνίας αρέσκονται να λαμβάνουν ως μοναδικό αξιολογικό κριτήριο τους οικονομικούς δείκτες. Θεωρούν, δηλαδή, πως ο υλικός πλούτος μιας κοινωνίας αποτυπώνει με ενάργεια το επίπεδο μιας κοινωνίας σε όλους τους τομείς.
Ωστόσο, και χωρίς να παραβλέπονται οι οικονομικοί δείκτες ως αξιολογικό κριτήριο, θα ήταν άδικο και επιστημονικά παράταιρο αν δεν εστιάσουμε και σε ένα άλλο κριτήριο που αποτυπώνει με το δικό του μοναδικό τρόπο όχι μόνον την “προοδευτικότητα” μιας κοινωνίας, αλλά και τον “πλούτο” της. Πλούτο όχι βέβαια υλικό, αλλά ηθικό και πνευματικό, πλούτο κοινωνικό.
Κι αυτό το κριτήριο δεν είναι άλλο από το “γλωσσικό” κριτήριο (έννοιες, λέξεις…).
Οι ειδικοί θεωρούν πως ο “γλωσσικός” πλούτος μιας κοινωνίας δεν είναι μόνον η αντανάκλαση μιας πραγματικότητας, αλλά και ο κατασκευαστής-δημιουργός μιας πραγματικότητας. Οι Λέξεις, δηλαδή, ως η εικόνα και ταυτόχρονα ως ο δημιουργός της πραγματικότητας.
Περισσότερα ΕΔΩ
