Επιτάφιος Θρήνος: Ανησυχία και αγωνία του κόσμου της Κοζάνης για το τι απέγινε το κόσμημα – θησαυρός του μητροπολιτικού Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Κοζάνης. Εφτά μήνες πέρασαν κι ακόμα να απαντήσει η Ι.Μ. Κοζάνης στο Χριστεπώνυμο πλήρωμα της Εκκλησίας για την τύχη του ανεκτίμητης αξίας χρυσοκέντητου Επιταφίου Θρήνου του 1672!!!

Εφτά μήνες πέρασαν κι ακόμα να απαντήσει η Ι.Μ. Κοζάνης στο Χριστεπώνυμο πλήρωμα της Εκκλησίας για την τύχη του ανεκτίμητης αξίας χρυσοκέντητου Επιταφίου Θρήνου του 1672!!!

Λογικές και συμπεριφορές που εμφορούνται αλαζονείας και υπεροψίας δεν έχουν καμία σχέση με την Εκκλησία του Κυρίου (όπως «δεν μπορούν να με κάνουν τίποτα», «δεν φοβάμαι κανέναν»…)

Ο πιστός (αλλά και μη και… που καραδοκεί) κόσμος της Κοζάνης ανησυχεί και αγωνιά, όσο δεν γνωρίζει για το τι απέγινε το κόσμημα-θησαυρός του μητροπολιτικού Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Κοζάνης…

Είναι η τρίτη φορά που γράφουμε για τον Επιτάφιο Θρήνο (29 Νοεμβρίου 2019 και 13 Ιανουαρίου 2020), ο οποίος εστάλη στην Αθήνα στα «κρυφά και μυστικά» για συντήρηση… και καμία απάντηση από τον μητροπολίτη Σερβίων και Κοζάνης!

Ο χρυσοκέντητος Επιτάφιος Θρήνος, ανεκτίμητης αρχαιολογικής αξίας, αλλά και συναισθηματικής και θρησκευτικής αξίας κόσμημα, όπως έγκυρα μάθαμε, εστάλη για «ειδική» συντήρηση στην Αθήνα, ελλείψει απόφασης της εκκλησιαστικής επιτροπής του Ι.Ν. Αγίου Νικολάου, αλλά και πρωτοκόλλου παράδοσης!!

Για την ιστορία, δέουσα η αναφορά μας στον εν λόγω Επιτάφιο Θρήνο: Είναι μεταξύ των αρχαιοτέρων, καθόσον κεντήθηκε χρυσοποίκιλτα το 1672 από τον πρώτο ιεροδιδάσκαλο στην Κοζάνη, Γεώργιο και μετέπειτα Γρηγόριο Κονταρή, που υπήρξε και μητροπολίτης Σμύρνης από το 1689-90 μέχρι το 1698, όταν και αποδήμησε εις Κύριον, σύμφωνα με τους μελετητές των οθωμανικών εγγράφων!

Διερμηνεύοντας τα αισθήματα αγανάκτησης των πολιτών, θρησκευόμενων και μη, τις εύλογες απορίες και ερωτηματικά τους, επανερχόμαστε για τρίτη φορά στο σοβαρό αυτό θέμα και ερωτούμε, «πότε θα επιστραφεί ο «συντηρημένος» πλέον Επιτάφιος Θρήνος και θα τοποθετηθεί στη φυσική και ιερή του θέση»;! Μέχρι αυτή τη στιγμή που γράφονται αυτές οι τρίτες αράδες (μετά από 7 περίπου μήνες), η μητρόπολη Σερβίων-Κοζάνης «τηρεί σιγήν ιχθύος», κωφεύει και προσπερνά!!!

Λογικές όμως και συμπεριφορές που εμφορούνται αλαζονείας και υπεροψίας δεν έχουν καμία σχέση με την Εκκλησία του Κυρίου (όπως «δεν μπορούν να με κάνουν τίποτα», «δεν φοβάμαι κανέναν»…)!

Μήπως «τα εν Εκκλησία μη εν δήμω» ή κάτι άλλο μπορεί να συμβαίνει;!

Ο Ι.Ν. του Αγίου Νικολάου Κοζάνης ανακηρύχθηκε ως «προέχων ιστορικό και αρχαιολογικό μνημείο διατηρητέο» το 1926 με προεδρικό διάταγμα… και τα ιερά κειμήλιά του είναι ταυτόσημα (ιστορικά και αρχαιολογικά).

Κύριο αντικείμενο της εφορείας βυζαντινών αρχαιοτήτων (εν προκειμένω της 11ης) αποτελεί και η προστασία των μνημείων (και του Μ.Ν. του Αγίου Νικολάου Κοζάνης, κινητής και ακίνητης περιουσίας του). Στο πλαίσιο αυτό, η συντήρηση του Επιταφίου Θρήνου, με ανεκτίμητη αρχαιολογική αξία (που είναι και ένα πολυτιμότατο θρησκευτικό κόσμημα), θα έπρεπε πρωτίστως να είναι εν γνώσει της εφορίας; Η προϊσταμένη της 11ης εφορείας βυζαντινών αρχαιοτήτων γνωρίζει; Ποια είναι η αλήθεια;

Οι αρχικοί ψίθυροι των πολιτών (προβληματισμένων και υποψιασμένων και όχι βέβαια αφελών, ανίδεων και τρομοκρατημένων φουκαράδων, τάχα πιστών) παίρνουν σήμερα τις διαστάσεις στεντόρειας οργισμένης φωνής που προκαλούν την οργή Θεού! Την ίδια στιγμή, οι υπεύθυνοι εκεί της μητρόπολης Σερβίων και Κοζάνης, με τον επικεφαλής μητροπολίτη, σιωπούν και δεν απαντούν, μα η σιωπή ως ενοχή μπορεί να ερμηνευτεί εν προκειμένω!

Οι πνευματικοί ποιμένες, όπως ξέρουμε, με σεμνότητα, ταπεινότητα και αυταπάρνηση καθοδηγούν τα ποίμνιά τους, στο δρόμο του Θεού. Εμπνέουν το σεβασμό σε όλους τους ανθρώπους και ποτέ δεν τον επιβάλλουν, συγχωρούν και δεν μισούν, δαμάζουν τα πάθη τους και όχι μόνον, είναι υπεράνω αυτών…