ΑΝΤΙΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ.
ΠΕΡΙ ΒΙΑΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΩΝ.
Ηλιάδου Τάχου Σοφίας
Είμαι πραγματικά λυπημένη από τις γυναικοκτονίες και τις παιδοκτονίες που διενεργούν άνθρωποι με μηδενική ηθική και συναισθηματική νοημοσύνη και ανύπαρκτη κουλτούρα θρησκευτική, ιδεολογική, κοινωνική. Λίγα ερωτήματα φίλες και φίλοι θέλω όμως να σας υποβάλλω: το πρώτο είναι τι είδους κοινωνική αγωγή προσφέρουμε στα παιδιά μας, αγόρια η κορίτσια από την οποία απουσιάζει η έννοια της αξιοπρέπειας και του αυτοσεβασμού, ειδικά στην περίπτωση των κοριτσιων μας που επιλέγουν κακοποιητικους συντρόφους, με δολοφονικά ένστικτα; Μήπως στα σχολεία μας η κοινωνιολογία του γάμου και της εγγαμης συμβίωσης και το ζήτημα της ανατροφής των παιδιών, θα έπρεπε να αποτελεί ουσιώδες στοιχείο της κοινωνικοποίησης τους; μήπως οι σχολικοί ψυχολόγοι θα πρέπει να εθιζουν τα παιδιά μας στα κριτήρια της επιλογής συζύγων; μήπως τελικά η οικογενειακή αγωγή συνδυασμένη με την σεξουαλική αγωγή στα σχολεία, και η συγκρότηση συμβουλευτικών κέντρων και κέντρων προστασίας κακοποιημένων γυναικών και παιδιών, θα πρέπει να επανεξεταστεί από τους φορείς ή από το νεοσύστατο Υπουργείο για την οικογένεια;