Αντιδράσεις, μαλάξεις και μασάζ. Όλες αυτές τις ημέρες, τα κεφάλια μας, βάραιναν, έγιναν “καζάνια”.
Το μασάζ προς τους βουλευτές της Ν.Δ. και των άλλων κομμάτων, είχε επίπτωση και σε μας τους ίδιους.
Οι σχολιαστές -δημοσιογράφοι, όλων των καναλιών, με τον ίδιο ρυθμό και σεκόντο, μας ξετίναξαν αρνητικά, για το θέμα του γάμου των ομοφυλόφιλων ζευγαριών. Ναι, καλά το γράφω. Ομοφυλόφιλα ζευγάρια κι όχι “ομόφυλα”, αυτός είναι ο σωστός λεκτικός όρος. Δεν αρνούμαι ότι οι άνθρωποι αυτοί, έχουν το δικαίωμα και μπορούν να επιλέγουν την σεξουαλική τους προτίμηση και να τυγχάνουν τον σεβασμό της κοινωνίας, χωρίς διακρίσεις. Πλην όμως, η ενημέρωσή μας, ήταν ελλιπής, μια και δεν ακούστηκαν αντίθετες θέσεις κι απόψεις. Μέσω του διαδικτύου και των εφημερίδων, μόνον, ακούστηκαν κάποιες, καθαρές ξάστερες θέσεις, όπως του κ. Στέλιου Ράμφου και του κυρίου Μανώλη Κοττάκη.
Προσωπικά, κατέληξα στο συμπέρασμα, ότι ο Νόμος που διέπει το “Σύμφωνο συμβίωσης” των ΛΟΑΤΚΙ, καλύπτει εξολοκλήρου τα δικαιώματα όλων των μελών της Κοινότητας. (ενδεχομένως κάποιες προσθήκες ή αλλαγές, ίσως απαιτηθούν).
Γιατί η εμμονή στην θέσπιση του πολιτικού γάμου των Ομοφυλόφιλων Ζευγαριών; Αναρωτιέμαι, μέσα σ’ όλον αυτόν τον “ντόρο”, που είναι τα επιφανή μέλη της Ακαδημίας Αθηνών, να τοποθετηθούν, για το μείζον ζήτημα του γάμου των ομοφυλόφιλων ζευγαριών; Γιατί σιωπούν; Οι Αρχιερείς κι οι Ποιμενάρχες της Ορθόδοξης Εκκλησίας, εν μέρει, μέσα από αφορισμούς και στάση αρνητική, δεν τόλμησαν να δώσουν πειστικό λόγο κι απαντήσεις στο όλο θέμα.
Μόνον ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης, προς τιμήν του, άνοιξε την αγκαλιά του και με λόγια ζεστά κι αγάπη, μίλησε στην ψυχή του καθενός μας για μια νέα θεώρηση του ζητήματος από μέρους της εκκλησίας. Τούτο όμως, έχει και μία νέα προσέγγιση, από μέρους της Ηγεσίας της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, ως προς την κατεύθυνση αλλαγής , του ισχύοντος Τυπικού Κανονισμού των Άγαμων Ιεραρχών, και μάλιστα με την εις Γάμον Κοινωνία των μελών της, στο άμεσο μέλλον με ρητή εντολή, ουδείς Ιεράρχης δεν εκλέγεται, αν δεν είναι παντρεμένος. (Ίσχυε στα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού) θέση κι αντίληψη, η οποία θα αντιστρέψει το κλίμα, υπέρ της οικογένειας και του γάμου των ετερόφυλων ζευγαριών. Και μάλιστα με θετικό πρόσημο μέσα στην Κοινωνία, ως λαμπρά παραδείγματα σεμνού έγγαμου βίου και καταξιωμένης οικογένειας. Αυτό δεν ισχύει εξάλλου, στην πλειονότητα (κατά χιλιάδες ) των ιερουργών πρεσβυτέρων, που σήμερα κοσμούν την Εκκλησία μας, ως αρχηγοί οικογενειών και πατέρες τέκνων; Αυτοί δεν είναι τα τωρινά λαμπρά παραδείγματα των Ενοριών μας, που δεν αναφέρονται καν από τους δημοσιογράφους, παρά μόνον στιγματίζουν τους Ιεράρχες; Πόσο σύνθετο, είναι το το όλο θέμα.! Και πόσο επιπόλαιο, χρονικά, είναι το όλο εγχείρημα της Κυβέρνησης, λες και δεν έχουμε άλλα προβλήματα. Η ακρίβεια, η ανεργία των νέων, η εγκατάλειψη της ύπαιθρης χώρας, τα έρημα χωριά, οι χαμηλοί μισθοί και συντάξεις, η πρωτοβάθμια περίθαλψη και πολλά άλλα, είναι προβλήματα που χρήζουν άμεσης επίλυσης. Η ελληνική Κοινωνία αφουγκράζεται τα μηνύματα όλων των κοινωνικών κοινοτήτων. Όλα έρχονται και λύνονται με τον καιρό, με ηρεμία, με διάλογο, με καλή πρόθεση και συναίνεση της Κοινωνίας.
Στέφανος Βαβλιάρας Συνταξιούχος Δάσκαλος Πρώην Δήμαρχος
