Απάτριδες-κρατικοδίαιτοι-νεόπλουτοι επιχειρηματίες (Ηλ. Μάρκου)

Σε μια σύγχρονη προοδευτική κοινωνία, σε μια ευνοούμενη πολιτισμένη χώρα η αναζήτηση από τους πολίτες καλύτερων συνθηκών ζωής και η επιδίωξη απόκτησης όλων εκείνων των μέσων που την εξασφαλίζουν, δε θα μπορούσε να θεωρηθεί επίμεμπτη ενέργεια και πράξη. Ούτε, φυσικά, σε μια ελεύθερη κοινοβουλευτική δημοκρατία, θα μπορούσε ποτέ να ενοχοποιηθεί ή να στιγματιστεί η επιδίωξη απόκτησης περιουσίας, αρκεί να μη γίνεται κατά αθέμιτο τρόπο.
Όταν, όμως, σε μια κοινωνία πολιτών το χρήμα ανάγεται από υλική σε υπέρτατη κοινωνική αξία και σκαρφαλώνει στην κορυφή της αξιακής πυραμίδας, τότε η διολίσθησή της στον κατήφορο υλοποίησης και εφαρμογής του πιο χυδαίου και αποτρόπαιου κανόνα «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» είναι αναπότρεπτη και η πορεία του τόπου προδιαγεγραμμένη.
Η κερκόπορτα της απληστίας και του εύκολου πλουτισμού των ολίγων σε βάρος των πολλών ανοίγει διάπλατα και οι επιτήδειοι ξεχύνονται μαζικά να κατακτήσουν τους αδύναμους και ανυπεράσπιστους. Στη ζούγκλα της κοινωνικής αδικίας  το ηθικό περιεχόμενο της εργασίας απαξιώνεται πλήρως. Επικρατεί η καπατσοσύνη και η λαμογιά, οι οποίες ταυτίζονται με την εξυπνάδα και αναδεικνύονται σε «προσόντα» επιτυχίας και κοινωνικής ανέλιξης.
Όμως, άλλο πράγμα είναι να αγαπάς ειλικρινά και ανεπιτήδευτα την πατρίδα σου και άλλο πράγμα είναι να πουλάς τα φύκια για μεταξωτές κορδέλες, συγχέοντας τη γνήσια φιλοπατρία με τη φτηνή πατριδοκαπηλία.
Το «σεμνά και ταπεινά» είναι βαθύ σε περιεχόμενο και αξία, οπότε όταν χρησιμοποιείται καιροσκοπικά από επαγγελματίες της πολιτικής ως σύνθημα και μόνο για την άγρα ψήφων καταντάει πολιτικό θράσος και τίποτα περισσότερο!
Τι ακριβώς, λοιπόν, συνέβη  απ όλα αυτά στη δύστυχη πατρίδα μας και φτάσαμε στα σημερινά αδιέξοδα της πολυεπίπεδης κρίσης;
Τα τελευταία τριάντα και πλέον χρόνια, το πολιτικό καταστημένο σε αγαστή συνεργασία διαπλοκής με συγκεκριμένους οικονομικούς παράγοντες ασελγούσαν ασύστολα επί του δημόσιου πλούτου και των συμφερόντων του ελληνικού λαού.
Νεόπλουτοι επιχειρηματίες απομυζούσαν τις κρατικές προμήθειες, αποκτούσαν τεράστιες περιουσίες και παράλληλα φρόντιζαν να φυγαδεύουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό. Ούτε σκέψη για επένδυση των κερδών τους στις επιχειρήσεις τους. Και σαν ξέσπασε η κρίση, πρώτοι αυτοί βιάστηκαν να προεξοφλήσουν τη χρεοκοπία της χώρας, γιατί αυτό εξυπηρετούσε καλύτερα τα άνομα συμφέροντά τους! Σήμερα δε που η πατρίδα έχει ανάγκη και την παραμικρή επένδυση για να σταθεί στα πόδια της, κανένας από αυτούς δεν σκέφτεται να επαναπατρίσει κεφάλαια, έστω για μερικές θέσεις εργασίας για τις στρατιές των ανέργων νέων.
Κι ούτε που περνά από το μυαλό τους ότι όλα τα πλούτη τους αποκτήθηκαν σε τούτη τη δύσμοιρη πατρίδα που τώρα αιμορραγεί!
Κάποιοι μάλιστα συνεχίζουν να προσμένουν την κατάρρευση και καραδοκούν, ποντάροντας στα χειρότερα, ώστε όταν βγει στο σφυρί η δημόσια περιουσία να σπεύσουν να αγοράσουν ότι απόμεινε στις ευτελέστερες τιμές με το δικό τους «ισχυρό νόμισμα» που διατηρούν στις ξένες τράπεζες. Ήρθε, λοιπόν, ο κόμπος στο χτένι και ο λαός έχει ύψιστο χρέος να αντιδράσει με την ψήφο του. Αυτή η πατρίδα δική μας είναι, ποτισμένη με αίμα αγωνιστών ελευθερίας, δημοκρατίας και κοινωνικής δικαιοσύνης, και δεν μπορεί να γίνει βορά για τα αρπακτικά των πατριδοκάπηλων και των πολιτικάντηδων που συνεργάζονται μαζί τους. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ, πως τα λαμόγια δεν συνυπάρχουν μόνον με εκπροσώπους της κεντρικής πολιτικής σκηνής, αλλά και της περιφερειακής και της τοπικής αυτοδιοίκησης. Πρέπει να τους εμποδίσουμε οπωσδήποτε. Τελεία και παύλα.

Ηλίας Κ Μάρκου