του παπαδάσκαλου Κωνσταντίνου Ι. Κώστα
Έπαινοι στις προσφοράρισσες γυναίκες απονεμήθηκαν στον Ιερό Ναό Αγίου Διονυσίου εν Ολύμπω Βελβεντού, στο ετήσιο εορταστικό πλαίσιο της ‘’50χρονης λειτουργίας του: 1963-2013’’ στη Θεία Λειτουργία της Κυριακής 22-12-2013, μνήμη της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Αναστασίας της Φαρμακολύτριας. Προσφοράρισσες λέγονται οι γυναίκες, που προετοιμάζουν, ζυμώνουν και προσκομίζουν τους άρτους (πρόσφορα ή ευλογίες ή αναφορές ή λειτουργιές) για την τέλεση της Θ. Ευχαριστίας.
Η όλη διαδικασία στη συγκέντρωση των υλικών (αλεύρι σιταρένιο, νερό, αλάτι, προζύμι, βασιλικός, σφραγίδα ξύλινη, αγγεία και πετσέτες καθαρές) στο ζύμωμα, στο σφράγισμα των άρτων και στο ψήσιμό τους περιέχει μια λεπτή ιερατική ιδιότητα. Ξεκινά με θυμίαση και σταύρωμα των υλικών, ακολουθεί η ανάγνωση των Χαιρετισμών ή της Παράκλησης με αναμμένο καθαρό κερί και η ανάγνωση ευχής. Όλα αυτά γίνονται αθόρυβα, μέσα σε κλίμα σιωπής, προσευχής και εγκράτειας. Από όλα αυτά αναδύεται το άρωμα της ειρήνευσης και της ταπεινότητας του προσώπου που ασκεί εν αγάπη το διακόνημα.
Το παρασκευαστήριο των προσφερόμενων άρτων γίνεται για το σπίτι και για την οικογένεια ο πυρήνας του εξαγιασμού του. Εκεί μέσα και με όλα τα προαναφερθέντα ελκύεται η Χάρη του Θεού.
Η Χάρη δεν παραμένει στην ατομικότητα, ούτε εγκλωβίζεται σ’ αυτήν και ούτε υπηρετεί τη χρησιμοθηρία. Προορίζεται να γίνει εκκλησιαστικό (δηλαδή όντως κοινωνικό) γεγονός, αφού ο άρτος, γίνεται πρόσφορο και αναφορά (προσφέρεται και προσκομίζεται στο Ναό) για να γίνει δωρεά, διά της εν Αγίω Πνεύματι μεταβολής του στην Ευχαριστία, να γίνει Σώμα Χριστού.
Από το 1984, που αναλάβαμε την εκκλησιαστική διακονία του Λαού ως Εφημέριος-Πρεσβύτερος μέσα από τον Ιερό Ναό του Αγίου Διονυσίου εν Ολύμπω Βελβεντού, στο κανονικό πλαίσιο της Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης, είχαμε και συνεχίζουμε να έχουμε αυτή τη συνεχή ροή και τροφοδοσία των ζυμωτών άρτων-προσφορών, που με μεγάλη ευλάβεια, αθόρυβα και ταπεινά προσκομίζουν μέχρι σήμερα ανελλιπώς σε κάθε Θεία Λειτουργία Κυριακής, γιορτής και καθημερινής τέλεσής της οι τρεις βραβευθείσες προσφοράρισσες γυναίκες: η Πηνελόπη Παύλου Παπανώτα, (έχει κοιμηθεί, τον έπαινο παρέλαβε η κ. Άννα Στεφάνου), η κ. Όλγα Τζινίκου και η κ. Άννα Κρομμύδα η Επίτροπος. Αξιοσημείωτη είναι η εξής λεπτομέρεια: οι κάτασπρες και φρεσκοσιδερωμένες κάθε φορά πετσέτες με τις οποίες τυλίγονται οι άρτοι. Σαν να πρόκειται για ένα εξαιρετικό και μοναδικό γεγονός τιμής σε εύθραυστο-πολύτιμο πλάσμα. Στοιχεία ενός πολιτισμού ευαισθησίας και πληρότητας, που σε καλούν στην προσωπική εμπειρία ‘’γεύσασθε και ίδετε’’. Στα πρόσωπά τους διακρίνει κανείς την ενότητα μιας ζωής που είναι παντού παρούσα.
Στις προσφοράρισσες διαπιστώνουμε παράλληλο βίο προς την Αγία Αναστασία τη Φαρμακολύτρια. Η Αγία τότε μετέφερε κρυφά τροφή και χρήματα στους φυλακισμένους χριστιανούς της Ρώμης: για να τραφούν και να ελευθερωθούν. Οι γυναίκες εδώ προσκομίζουν στο Ναό αθόρυβα και με χαρά άρτους (ψωμί), που γίνονται (μέσα στην Ευχαριστία) για τους ανθρώπους φάρμακο ελευθερίας και βρώση ‘’εις ζωήν αιώνιον’’. Το ίδιο σε άλλη διάσταση.
Με τους (από αυτές) ζυμωτούς άρτους (πρόσφορα – λειτουργιές) ξεκινάμε κάθε φορά την Προσκομιδή λέγοντας το (και επίκαιρο λόγω των ημερών) τροπάριο:
‘’Ἐτοιμάζου Βηθλεέμ, ἤνοικται πᾶσιν ἡ Ἐδέμ. Εὐτρεπίζου Ἐφραθᾶ, ὅτι τὸ ξύλον τῆς ζωῆς, ἐν τῷ Σπηλαίῳ ἐξήνθησεν ἐκ τῆς Παρθένου. Παράδεισος καὶ γάρ, ἡ ἐκείνης γαστήρ, ἐδείχθη νοητός, ἐν ὧ τὸ θεῖον φυτόν. Ἐξ οὗ φαγόντες ζήσομεν, οὐχὶ δὲ ὡς ὁ Ἀδὰμ τεθνηξόμεθα. Χριστὸς γεννᾶται, τὴν πρὶν πεσοῦσαν, ἀναστήσων εἰκόνα’’. (Απολυτίκιον Προεορτίων των Χριστουγέννων).
π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας
παπαδάσκαλος
22-12-2013
