Αρχέγονοι φόβο. Του Τσολάκη Πασχάλη

αρχέγονοι φόβοι πολιορκούσαν τα όνειρα του
η σκέψη αδύναμη -μακριά από την άρρητη γνώση
ανήμπορη να τα προστατεύσει

το να μένεις στον πόνο ή στο αδιέξοδο
είναι μια αδυναμία του πνεύματος
πάντα υπάρχει μια πρόσβαση που οδηγεί στο φως

βυθίστηκε στο χρόνο να βρει τα αρχέτυπα
μνήμες άχρονες σε απομακρυσμένα πεδία

πρέπει να μάθει να ερμηνεύει τους χρησμούς και τα σημάδια
να βρει το μυστικό πέρασμα στον μέλλοντα χρόνο
πρέπει να ωριμάσει το πνεύμα για να ελευθερωθεί
από τα σκοτάδια που το κυκλώνουν
το πνεύμα ωριμάζει στην μοναξιά
και αυτοαποκαλύπτεται από την ομορφιά του

μονάχα αυτή η ομορφιά-της ψυχής και του πνεύματος
μπορεί να νικήσει τις μορφές του φόβου

ο φόβος αφυδατώνει την κυοφορία

θέλει να δει το θαύμα – τα θαύματα όταν θέλουν
όταν τα προκαλέσεις νιώθεις την αναρχία της δημιουργίας
θέλει να μάθει πως η σκέψη του πνεύματος νικάει
φωτίζει το ασυνείδητο χάος
να βρει το χάραγμα της κοσμογονικής μνήμης

αναρωτιέται από ποιους καθαρμούς πρέπει να περάσει
το σώμα- η ψυχή – το πνεύμα

προσπαθεί να ανασύρει προ υπαρξιακές μνήμες
σε διαδρομές χαμένες στην ομίχλη ενός αναπόδεικτου χρόνου
εκείνο το αδιόρατο που μόνο το πνεύμα μπορεί να αναδύσει
ενεργοποιώντας την διαίσθηση που είναι
μια λειτουργία του νου σε άλλα επίπεδα

η διαίσθηση είναι η όραση της ψυχής

ξέρει μονάχα πως χρειάζεται περίσσια δύναμη σ’ αυτό το ταξίδι
πρέπει να ατσαλώσει τη δική του δύναμη
για να νικήσει τη δύναμη της ατολμίας
κι όταν τολμήσει τα πάντα είναι δυνατά
το αδύνατον θα γίνει δυνατόν

το δυνατό με το αδύνατο απέχει μια ανάσα

Θέλει να ταξιδέψει με το ποτάμι του χρόνου
να φτάσει στο δέλτα του -στον τεράστιο κόλπο
της αυτογνωσίας και της άρρητης γνώσης

Ποιος άραγε ξέρει αν καταφέρει να νικήσει τους φόβους του
αν η ψυχή και το πνεύμα ξεπεράσουν τη λογική που τα αναιρεί
αν το σώμα θα αντέξει τους πόνους της δοκιμασίας
αν τα καταφέρει τότε θα βρίσκεται στο χώρο του λευκού φωτός
εκεί που όλα είναι ξεκάθαρα και διάφανα

ταξιδεύω-σημαίνει πρώτα- ονειρεύομαι