Αρνούμαι κύριε πρωθυπουργέ το σχέδιό σου. Αρνούμαι κύριε πρόεδρε της Αξιωματικής αντιπολίτευσης την ανοχή σου. (ανοχή = συνενοχή). Του Πασχάλη Τσολάκη

Είναι αποδεδειγμένο ιστορικά ότι πανίσχυρες εξουσίες ή υποταγμένες, δημιουργούν ένα τρομοφοβικό αφήγημα για να διχάσουν, να διαιρέσουν τις κοινωνίες για να τις ελέγχουν. Πλείστα τα ιστορικά παραδείγματα και οι συνέπειές τους.

Η παλαιότερη αναφορά στη χρήση υποχρεωτικών ειδών ένδυσης για τον προσδιορισμό και τη διάκριση των Εβραίων από την υπόλοιπη κοινωνία ήταν το 807 μ.Χ. Το 1215 εκδόθηκε Παπικό διάταγμα  «Εβραίοι και Σαρακηνοί [Μουσουλμάνοι] και των δύο φύλων σε κάθε χριστιανική επαρχία και ανά πάσα στιγμή θα επισημαίνονται στα μάτια του κοινού από άλλους λαούς μέσω του χαρακτήρα του φορέματος τους». Το διάταγμα έπρεπε να εφαρμοστεί σε όλες τις χριστιανικές χώρες.

Τον 13ο αιώνα ο Πάπας έδινε στους πιστούς, έναντι αμοιβής, το περιβόητο συγχωροχάρτι. Άφεση αμαρτιών δηλαδή, για τη σωτηρία της ψυχής. Χωρίς αυτό «παράδεισος» γιοκ!

Στην Ελλάδα, ο εκδότης της εφημερίδας «Πρωινός Τύπος» Νίκος Κρανιωτάκης, το 1933 ζητούσε  επιτακτικά να επιβληθεί στους πρόσφυγες να φορέσουν κίτρινα περιβραχιόνια για να τους διακρίνουν και να τους αποφεύγουν οι Έλληνες! Το εφάρμοσε ο Χίτλερ στους Εβραίους.

Μετά τον εμφύλιο, οι κομουνιστές φυλακίζονταν στην Μακρόνησο και για να αποφυλακιστούν  έπρεπε να υπογράψουν τον αφορισμό της ιδεολογίας τους. Όσοι υπέγραφαν είχαν τον χαρακτηρισμό του δηλωσία. Αργότερα, για να είναι νομιμόφρων ένας πολίτης, έπρεπε  να επιδεικνύει το πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων.

Η παρούσα κυβέρνηση, με αυτά που πράττει, με τα επιχειρήματα που προβάλει, με το στυλ και το ύφος που τα επιβάλει, κατατάσσεται μακράν, στις χειρότερες κυβερνήσεις της χώρας.

Κακοποίησε και ακρωτηρίασε την δημοκρατία, περιφρόνησε θεσμούς, θεσμικά όργανα και πρόσωπα. Τραυμάτισε και κακοποίησε σοβαρά την κοινωνία, καθύβρισε και ευτέλισε τον άνθρωπο. Κι όλα αυτά σε περίοδο δημοκρατίας και ειρήνης.

Ο Μαέστρος δίνει εντολή για ρέκβιεμ κι οι συνεργάτες του, αντί να τον νουθετήσουν και να τον συνετίσουν, τον χειροκροτούν και τον επευφημούν, ως Λουδοβίκο ή Τσάρο!  Η ορχήστρα ξεκινά. Μ.Μ.Ε, εθνικοί λοιμοξιολόγοι, γνωστοί πλέον ως οι ακαταδίωκτοι, εθνικοί γιατροί σαν φουσκωμένο παγώνι κραυγάζουν «Ουαί», οικονομισάριοι και σελέμπριτι της διαφήμισης του αφηγήματος.

Δεν μπορεί, ακόμα και ο καλύτερος αρθρογράφος, να αντιμετωπίσει ένα τέτοιο φαινόμενο. Ο λόγος, όσο ορθός κι αν είναι, όσο τεκμηριωμένος κι αν είναι, δεν μπορεί να εισχωρήσει σε αυτό το κακόγουστο και επικίνδυνο καραγκιοζιλίκι που παίζεται. Ακόμα και ο «καλοκάγαθος» καραγκιόζης πέθανε. Μασκαρεμένοι, δόλιοι και άβουλοι καραγκιοζοπαίχτες, παίζουν τώρα το ρόλο του.

Κλόουν με χαμόγελο οχιάς, μέσα σε ένα τσίρκο του τρόμου, όπου ταχυδακτυλουργοί βγάζουν «λαγούς και «παπαγάλους» όχι από το καπέλο αλλά από το στόμα. Φακίρηδες και μάγοι κάνουν το άσπρο μαντήλι μαύρο. Πρωταγωνιστές οι θηριοδαμαστές. Δαμάζουν και φιμώνουν με τα μαστίγιά τους την αλήθεια, την άποψη, την διαφορετικότητα.

Πέθανε ο πολιτισμός. Πέθαναν οι ποιητές, οι στοχαστές, πέθαναν οι δάσκαλοι. Σίγησαν όλοι. Κάποτε στο βουητό του τρόμου, στο βουητό της λαίλαπας, σε καιρούς που οι κοινωνίες και οι άνθρωποι μαστίζονταν αλύπητα, όλοι αυτοί σηκώνονταν ορθοί και κραύγαζαν υπέρ των κοινωνιών και των ανθρώπων, κι ας ήξεραν ότι κινδύνευαν. Πάνω από όλα είχαν το ιερό και άγριο χρέος προς τον άνθρωπο.

Σήμερα το χρήμα, η εξουσία ή ελίτ, με την άκοπη απόλαυση των ανέσεων και ηδονών που παρέχει, έχει εξαγοράσει και δεσμεύσει τα δικαιώματά τους. Χωρίς έγκριση δεν μιλάει κανείς. Μιλούν μονάχα κάποιο «ψεκασμένοι» μιας άλλης  «Σπιναλόγκας».

Επιβάλει ο πρωθυπουργός στην ιεραρχία της εκκλησίας να κηρύττουν μαζί με το ευαγγέλιο και το ευαγγέλιο του εμβολιασμού και να μην δέχονται ανεμβολίαστους στην εκκλησία. Ως νέος Μωυσής επιβάλλει στην εκκλησία εκτός από την σωτηρία της ψυχής, στην ουράνια βασιλεία, να ασχοληθούν και με την σωτηρία της ζωής στην επίγεια βασιλεία του!

Ελπίζω οι νέοι μας να τσιμπήσουν και να τσιμπηθούν! Τι υπέροχος στίχος από τα χείλη ενός πρωθυπουργού! Αυτή όμως η φράση, ήταν πάντα μια σκωπτική ατάκα της νέας γενιάς κάθε εποχής. «Τσίμπησε το γκομενάκι». Αυτός ήταν άλλωστε ο απώτερος στόχος των νέων σε ερωτικό επίπεδο. Ο στόχος του πρωθυπουργού ποιος είναι; Να εκτιμήσει την τιμή εξαγοράς του ανθρώπου;

Την τιμή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας άραγε πόσο την κοστολογεί; Γιατί είναι σίγουρο πως δεν έχει ακούσει ποτέ την λαϊκή ρήση που λέει. «Η τιμή – τιμή δεν έχει, χαρά σε εκείνον που την έχει»

Όλα τα αφηγήματα της εξουσίας για τον έλεγχο των κοινωνιών έχουν ξεφτίσει και ατονήσει. Έπρεπε να βρεθεί ένα καινούργιο αφήγημα, που να προκαλεί κι αυτό σοκ και δέος! Η Μαγική λέξη βρέθηκε. Εν ονόματι της υγείας! Αυτήν την υγεία που εκατοντάδες χρόνια οι εξουσίες την δολοφονούν με τους πολέμους, με τα χημικά όπλα με τα αέρια, με την ασιτία, με την μη  πρόσβαση σε πόσιμο νερό, με τις προσφυγικές εκρήξεις και με τις πολιτικές σκληρής λιτότητας.

Εν ενόματι της υγείας σήμερα, ο εξευτελισμός, ο διαχωρισμός, η ανελευθερία, η καταπίεση, η σιωπή, ο τρόμος, η υπακοή και τέλος η υποταγή.

Αρνούμαι κύριε πρωθυπουργέ το σχέδιό σου. Αρνούμαι κύριε πρόεδρε της αξιωματικής αντιπολίτευσης την ανοχή σου. (ανοχή σημαίνει συνενοχή)

Αρνούμαι θα απαντούσε ο Σαμαράκης με το βιβλίο του «Αρνούμαι». Αρνούμαι θα απαντούσε ο Καμπανέλης με το στίχο του «Αρνούμαι». Αρνούμαι θα απαντούσε ο Καζαντζάκης μέσα από την φράση του. «Γεννήθηκα χωρίς να θέλω, θα πεθάνω χωρίς να θέλω, αφήστε με ελεύθερο να ζήσω όπως θέλω». Αρνούμαι θα έλεγε ο Σεφέρης με το ποίημά του «Επί ασπαλάθων». Αρνούμαι θα έλεγε ο Ελύτης με το «εξόριστε ποιητή στον αιώνα σου πες μου τι βλέπεις.

Οι αρχαίοι θα απαντούσαν όλοι με την ίδια  φράση. «Αρχή άνδρα δείκνυσι»

Ένα κράτος που επιχειρεί να σμικρύνει τους ανθρώπους του, για να είναι πιο πειθήνια όργανα στα χέρια του ή ακόμα και γι’ αγαθούς σκοπούς, θα διαπιστώσει ότι με μικρούς ανθρώπους δεν μπορεί να γίνει τίποτε μεγάλο.

Υ.Γ Ελύτη. Ήδη, σας το είπα. Είναι η βαρβαρότητα. Τη βλέπω να ‘ρχεται μεταμφιεσμένη, κάτω από άνομες συμμαχίες και προσυμφωνημένες υποδουλώσεις. Δεν θα πρόκειται για τους φούρνους του Χίτλερ ίσως, αλλά για μεθοδευμένη και οιονεί επιστημονική καθυπόταξη του ανθρώπου. Για τον πλήρη εξευτελισμό του. Για την ατίμωσή του.

Είναι η οντότητα του ατόμου, που βαίνει προς την ολική της έκλειψη.