Η αγωνία του σήμερα είναι η αβεβαιότητα για το αύριο. Σύγχυση για κάθε προοπτική, ζώντας σε μια κατάσταση που η καταξίωση και η θέση του ανθρώπου στην κοινωνία βρίσκετε στα χέρια της τεχνολογίας και της αυτοπροβολής του σε αυτή. Καθ’ αυτό τον τρόπο χάνονται οι άξιες και οι κοινωνικές σχέσεις με τον διπλανό μας και όλοι μας προβάλουμε τον εαυτό μας όπως εμείς θέλουμε για να είμαστε αρεστοί στο ευρύτερο κοινό, χάνοντας την πραγματική αρέσκεια της ζωής και ζώντας σε έναν εικονικό κόσμο πλασμένο από τα χέρια άλλων. Διαχείριση επιλογών, σχεδόν μηδενική.
Πόσος καιρός πέρασε άραγε που κάναμε μια γνωριμία ουσιώδη από κοντά;
Πόσος καιρός πέρασε από το τότε που βγαίναμε έξω και συζητούσαμε χωρίς να έχουμε το μυαλό μας μόνιμα στην εικονική ζωή;
Πόσο άσχημο είναι να δίνεις ευκαιρίες γνωριμίας μέσα από το διαδίκτυο ενώ αντικρίζεις μια εικόνα και από πίσω ένα τίποτα.
Πως θα ήταν άραγε αν υπήρχε μια παύση στην εικονική ζωή ;
Πόσοι άραγε θα μπορούσαν να μην κάνουν χρήση του διαδικτύου για δυο μέρες και να αφεθούν στην πραγματικότητα και ακόμα πιο δύσκολα να κοινωνικοποιηθούν σε αυτή.
Πόσοι άραγε θα κέρδιζαν μια αξιοπρεπή θέση στην κοινωνία μόνο με την σωστή συμπεριφορά τους και το σεβασμό που θα διέθεταν προς όλους χωρίς να καταξιωθούν μέσα από μια ωραία φωτογραφία καλοστημένη και επεξεργασμένη.
Όλοι μας έχουμε κλειστεί σε αυτό το τρυπάκι χάνοντας την ζωή ,τον έρωτα ,την κοινωνικοποίηση και την καθημερινότητα. είναι κρίμα να στερούμαστε τα απλά πράγματα και αντί να συζητάμε από κοντά να μιλάμε απρόσωπα. Είναι κρίμα να είναι πιο εύκολο να βρεις τον έρωτα μέσα από την εικόνα και από κοντά να χάνεις αυτή την ευκαιρία.
Η σύγκλιση σε παραδοχές προϋποθέσεων ύπαρξης στα πλήκτρα ενός Tablet και ενός κινητού.
Ένα Ποτ-πουρί η κουβέντα. Ένα Ποτ-πουρί η ζωή.
Ίδωμεν.
Χαρίσης Βίκας
Οπτικός – Οπτομέτρης
