Ας πούμε και καμιά αλήθεια… Σίμος Ζαγκανίκας
Οι έμμεσοι φόροι ροκανίζουν το εισόδημα και τις υποτιθέμενες φοροελαφρύνσεις… Είναι τούτη, μια κάποια αλήθεια….
Η «Αλήθεια», όπως φαίνεται, μπορεί να έχει μεταναστεύσει μαζί με 500.000 χιλιάδες συμπολίτες μας στην Εσπερία, στα χρόνια της νεοφιλελεύθερης εξουσίας, ή μπορεί να λαθροβιεί στα ανήλιαγα υπόγεια της ανυπόληπτης Πολιτείας!
Στην ανυπόληπτη Πολιτεία το ψέμα δεν έχει κοντά ποδάρια, είναι μακροπόδαρο κι όλο ψηλώνει, ψηλώνει και δεν το χωρούν τα μέτρα και τα σταθμά. Το στενεύουν και δεν τις αντέχει τις περιοριστικές, ορθολογικές, ραπτικές λογικές και έτσι αποχαλινώνεται και ασύδοτο πλανιέται στην Πολιτεία, εδραιώνοντας ένα καθεστώς εθιμικής πολιτικής επιβολής!… «Πες ψέματα για να έχεις πλουσιοπάροχα γεύματα»
Πάντως ένα είναι σίγουρο, όσο και να αναζητήσεις, την «Αλήθεια» στο Πρωθυπουργικό Γραφείο και τα πέριξ γραφεία, δεν θα τη συναντήσεις, έχουν ξεχάσει τη θωριά της, δεν συμποσούνται μαζί της, την περιφρονούν, δεν είναι ανεκτή εκεί που χτίζονται οι πύργοι πλουτισμού της κοιλιόδουλης Βαβυλωνίας. Την έχουν εξορίσει, η την κρατούν καλά κλειδωμένη, ασθενούσα, στο υγρό και γλίσχρο υπόγειο της αδύναμης λογικής.
Με αποδυναμωμένη τη λογική, ως απλοί πολίτες, έχουμε συνταυτίσει την πολιτική, ήτοι, αυτή τη θεάρεστη λειτουργία των πολιτών για την επίλυση των κοινωνικών προβλημάτων, με το ψεύδος και τη σκοπιμότητα, που αμφότερες ως συμπεριφορές υπηρετούν την ιδιοτέλεια και τη διχαστική αυτοαναφορικότητα…
Με ύφος εκατό καρδιναλίων ο Πρωθυπουργός της Φαιδράς Πορτοκαλέας στην Ομιλία του, στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης διατύπωσε ξανά για έκτη χρονιά , αντί για αυξήσεις του χειμαζόμενου μεροκάματου και των «εξουθενωμένων» μετά- μνημειακών μισθών , την μείωση των φορολογικών κρατήσεων. Επαληθεύοντας για μας τους φτωχοποιημένους Έλληνες, ότι: «αφού δεν έχουμε να δώσουμε τίποτα στο κράτος, (ουτιδανό εισόδημα, μηδενική φορολογία), άρα δεν έχουμε να λάβουμε καμιά ενίσχυση του εισοδήματός μας», απέναντι στη λαίλαπα του Πληθωρισμού και της μη ανταγωνιστικής ακρίβειας των ΚΑΡΤΕΛ, που καθημερινά μας καταπίνει, αφαιρώντας κάθε προοπτική για μας και τις οικογένειες μας. Οι μηδενικές ελαφρύνσεις ισχύουν για εισοδηματίες πάνω από 20.000 ευρώ. Ποσό απομεμακρυσμένο από την πενιχρή πραγματικότητα των περισσοτέρων Ελλήνων.
«Μετά λόγου γνώσεως» διαπιστώνουμε πως άλλα λέμε την Παρασκευή το βράδυ και άλλα εφαρμόζουμε την Κυριακή το πρωί. Τέλη Ιουλίου δήλωνε αυτολεξεί, ο Πρωθυπουργός, πως: «Το πρωτογενές πλεόνασμα Ιανουαρίου- Ιουλίου του 2025 ήταν ψηλότερο από το στόχο κατά 1,2 δις ευρώ, γεγονός που δημιουργεί πρόσθετο χώρο για ενίσχυση της κοινωνίας. Τούτα θα επιστραφούν απευθείας στους πολίτες που σηκώνουν το βάρος της καθημερινότητας δήλωσε στον επίλογό του…». Και αντί για την υλοποίηση αυτής της υπόσχεσης, κρατάει στην παντοκρατορία τους, τους άδικους έμμεσους φόρους, οι οποίοι δεν εξετάζουν την οικονομική δυνατότητα των πολιτών, και ροκανίζουν, ως πιράνχας, το εισόδημα και τις φοροελαφρύνσεις, δημιουργώντας, ως εκ τούτου, το εν λόγω πλεόνασμα, το οποίο τροφοδοτεί την ρεμούλα και την απάτη στο όνομα της ανάπτυξης. Μια «Ανάπτυξη», που δεν έρχεται, παρά τις ικεσίες, τις επιδοτούμενες χρηματοδοτήσεις, τις δωρεάν παραχωρήσεις των Δημοσίων γαιών και των Δημόσιων υδάτων από την εθελόδουλη Πολιτεία όπως και με τον πακτωλό χρημάτων από τη διαχείριση του Ευρωπαϊκού προγράμματος «Ανάκαμψης», απέναντι στους επενδυτικούς ομίλους. Και τούτο γιατί, δεν υπάρχουν σεβαστοί κανόνες και στρατηγική σύμφυτη με την κοινωνική οικονομία.
Η Ανάπτυξη που φαίνεται, είναι μια Ανάπτυξη επιδερμική και θνησιγενής, στηρίζεται στις ιδιωτικές ΑΠΕ, οι οποίες μετά το πέρας της εγκατάστασης τους θα στείλουν ξανά στην ανεργία το 99,9% των εργαζομένων σήμερα. Και θυμηθείτε ότι οι ανεμογεννήτριες και τα φωτοβολταϊκά θα μείνουν ως αντιαισθητικά απολιθώματα στα βουνά μας, σε μια εικοσαετία, γιατί το κόστος απόσυρσης τους θα είναι τεράστιο. Όλο τούτο κάτι μου θυμίζει από την κατασπάραξη της βοήθειας του σχεδίου Μάρσαλ. Ίδιοι άνθρωποι, ίδιες λογικές. «Κλέβουμε το κράτος και ληστεύουμε την κοινωνία για να πλουτίσουμε…».
Η σιωπή είναι η καλύτερη γλώσσα για τις ενοχές, ή όπως θα έλεγε ο φίλος μου ο Θόδωρος από το «Αρκουδόρεμα», «κατάπιε τη γλώσσα του ο λαλίστατος κατά τα άλλα Πρωθυπουργός» για το μπάζωμα των Τεμπών, για το σκάνδαλο των υποκλοπών, για την συρρίκνωση της Αγροτικής Παραγωγής, για την αποσιώπηση των πυρκαγιών, που μεταβάλλονται σε εγκαταστάσεις Ανεμογεννητριών, για την αύξηση των εισαγωγών και την μείωση των εξαγωγών, ( Οι εξαγωγές αυξήθηκαν σε εργατικά χέρια, όπως θα έλεγε και ο «συνοδοιπόρος του Κομμουνισμού», ο δεινός ρήτορας, ο γέρος της Δημοκρατίας Γεώργιος Παπανδρέου), κτλ.
Ο Πρωθυπουργός με το αληθοφανές ύφος του έπεισε για άλλη μια φορά πως είναι αγέρωχος και καλά εξοπλισμένος απέναντι στην αλήθεια και για μια άλλη φορά φόρτωσε τον ποντικό με σαράντα κολοκύθια…
