Άτιτλο, του Πασχάλη Τσολάκη

Κάποτε άναβε το τσιγάρο του

από τις αστραπές

κάποτε τους στίχους του

τους πυράκτωνε με έρωτα

να γιομίσουν ολόλευκο φως οι ψυχές

τραγούδι μακρόσυρτο σε περιβόλια μακρινά

να ταξιδέψουν οι καρδιές λίγο ψηλότερα

εκεί που ακόμα οι άνθρωποι λένε καλημέρα

που την αγάπη εκεί όλοι την χαιρετάνε

εκεί που η ζωή μόνο χορεύει και ερωτεύεται

τώρα οι στίχοι αζήτητοι – ατραγούδιστοι

σαν τη ζωή την αταξίδευτη

τώρα ισχύει το «Νόμος και Τάξη»

που απαγορεύει

την επανάσταση των αισθήσεων

το ζύμωμα των στίχων

την άναρχη σκέψη

τη χρήση αστραπής

την απόλαυση της ζωής

κατά τα άλλα – του είπαν-

ομιλείτε ελεύθερα…