Χεζμπολάχ: επαναστατικό κίνημα ή τρομοκρατική οργάνωση;

Τελικά τι είναι η Χεζμπολάχ; Είναι πολιτικό κόμμα; Είναι ένοπλο επαναστατικό/αντιστασιακό κίνημα; Μήπως τρομοκρατική οργάνωση; Πρέπει να κρατήσει το οπλοστάσιό της ή να το παραδώσει; Έχει αποκλειστικά θρησκευτικό υπόβαθρο; Έχει εθνικό υπόβαθρο, ή μήπως ταξικό; Γιατί δεν κατέλαβε την εξουσία δια της βίας ενώ διέθετε την στρατιωτική ισχύ για να το κάνει; Τα ερωτήματα είναι αρκετά για αυτή την οργάνωση, και οι απαντήσεις ίσως να μην είναι τόσο απλές. Υπάρχουν όμως κάποιες βεβαιότητες γύρω από αυτήν, και είναι οι εξής τέσσερις:

Για την Χεζμπολάχ υπάρχει μίσος πολιτικό γιατί διακηρυγμένος στόχος της είναι η απαλλαγή από κάθε μορφής ιμπεριαλιστική καταπίεση. Προπαγανδίζει την γενικευμένη αντίσταση σε καταπιεστικές δυνάμεις σε περιφερειακό και διεθνές επίπεδο, ως μέρος της γενικότερης αντίδρασης στον ιμπεριαλισμό στη Μέση Ανατολή (κατά συνέπεια βρίσκεται σε άμεση αντιπαράθεση με τις Η.Π.Α. και το Ισραήλ). Εξελίχθηκε γρήγορα σε κράτος εν κράτει και είναι πλέον αδύνατον να μην έχει ισχυρή θέση στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για την επόμενη μέρα του Λιβάνου, όποια κι αν είναι αυτή. Όλες οι προσπάθειες εκπαραθύρωσής της έτσι ώστε να βγει εκτός του κάδρου των εκάστοτε συνομιλιών έχουν αποβεί άκαρπες.

Για την Χεζμπολάχ υπάρχει μίσος στρατιωτικό γιατί το 2006 άντεξε, απέκρουσε και εν τέλει έδιωξε τους Ισραηλινούς από τον Λίβανο αποδεικνύοντας ότι η πολυδιαφημισμένη στρατιωτική μηχανή του Ισραήλ μπορεί να είναι πανίσχυρη, αλλά δεν είναι ανίκητη. Το γεγονός αυτό ήταν μεγάλο και ηχηρό ράπισμα όχι μόνο για το ίδιο το Ισραήλ αλλά και για πολλούς επίσημους κρατικούς στρατούς στην γύρω περιοχή. Όλες οι αραβικές χώρες είχαν προηγουμένως υποστεί σαρωτικές ήττες από το Ισραήλ με το τελευταίο να κατακτά εδάφη και να επιβάλλει εξευτελιστικούς όρους ειρήνης σε όλους τους γείτονές του (Αίγυπτος, Ιορδανία, Συρία, Λίβανος).

Για την Χεζμπολάχ υπάρχει μίσος ταξικό. Μπορεί η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων του Λιβάνου να μην είναι σιίτες (περίπου το 40%), όμως η συντριπτική πλειοψηφία των Λιβανέζων σιιτών ήταν πάμφτωχοι και η Χεζμπολάχ τους στήριξε και τους έβγαλε από την αφάνεια. Στα Δυτικά ΜΜΕ καταγράφεται ως οργάνωση των σιιτών. Δηλαδή προβάλλεται αποκλειστικά ο θρησκευτικός χαρακτήρας της και αποσιωπάται σκόπιμα το γεγονός πως οι σιίτες του Λιβάνου ήταν πάντα η εργατική τάξη, τα κατώτερα στρώματα. Σε αυτά είναι που έχει τεράστια απήχηση καθώς τα στηρίζει οικονομικά, ενισχύοντας τις υποδομές που παρέχουν κοινωνική υποστήριξη. Δεν μπορούν λοιπόν να την συγχωρήσουν που σε αυτούς τους «αβράκωτους» έδωσε υπόσταση, ρόλο και υπερηφάνεια.