Στο χωριό Παλαιογράτσανο Βελβεντού-Κοζάνης, έχει ιδρυθεί από χρόνια ένα μοναστήρι σε ιδιόκτητο χώρο της οικογένειας Μύρου, που τιμάται στο όνομα του Αγίου Νεκτάριο Πενταπόλεως η Νεκταρίου Αιγίνης. Θαυματουργού, ηγουμενεύοντας του Αρχιμανδρίτη Αυγουστίνο Μύρου. Θεολόγου και Ιεροκήρυκα.
Όπως κάθε χρόνο και φέτος γιορτάστηκε πανηγυρικά η μνήμη του Αγίου την 9η Νοεμβρίου. Την παραμονή έγινε Αρχιερατικός Εσπερινός, προεξάρχοντος του μητροπολίτου κ. Παύλου. Ανήμερα τελέστηκε θεία Λειτουργία, με πάρα πολλούς προσκυνητές, που είχαν πάει με λεωφορεία από την Κοζάνη (και στον εσπερινό και ανήμερα), καθώς και από το Βελβεντό και τη γύρω περιοχή. Παρευρεθήκαμε κι εμείς στη Θεία λειτουργία. Ο Αρχιμανδρίτης Αυγουστίνος κήρυξε τον θείο λόγο, αναφερόμενος στον Άγιο Νεκτάριο στην Αγιοσύνη του και τα θαύματά του. Στο τέλος προσφέρθηκαν και κεράσματα στους προσκυνητές και αναχώρησαν έχοντας την ευλογία του Αγίου Νεκταρίου. Πολύ τακτικά ανεβαίνουν στο μοναστήρι άνδρες και γυναίκες, για να εξομολογηθούν από τον π. Αυγουστίνο και να κοινωνήσουν. Είναι ένα μοναστήρι που το ευλαβούνται οι πιστοί Χριστιανοί. Εκεί αισθάνονται ψυχική αγαλλίαση και παίρνουν δύναμη για τα προβλήματα της ζωής τους. Αυτή η Χριστιανική ατμόσφαιρα που επικρατεί στο μοναστήρι είναι θεόπνευστο έργο του σεμνού και ταπεινού π. Αυγουστίνου, ενός μορφωμένου ιερωμένου με σπουδές στη Θεολογία και στη Φιλολογία καθώς και σπουδές στην Αγγλία με μάστερ και διδακτορική διατριβή στο ΑΠΘ..
Ο Άγιος Νεκτάριος έψαχνε έναν τόπο να ιδρύσει ένα μοναστήρι για το τέλος της ζωής του, έναν «Εκκλησιαστικό Παρθενώνα», όπως ήθελε να ονομάσει το μοναστήρι που θα μόναζε. Και εμείς το μοναστήρι του Παλαιογράτσανου Αγίου Νεκταρίου, μπορούμε να το ονομάσουμε κατά τα λεγόμενα του Αγίου Νεκταρίου «Εκκλησιαστικό Παρθενώνα». Εκτός από τη θρησκευτική έννοια, η θέση του μοναστηριού, που βρίσκεται στις παρυφές των Πιερίων, είναι επιβλητική. Έχει μεγάλο ορίζοντα και από εκεί αγναντεύει κανείς όλη την περιοχή. Όρη και οροσειρές, Καμβούνια, Βούρινος, Άσκιο, Βέρμιο, κοιλάδα Αλιάκμονος και λίμνη Πολυφύτου. Μία πανοραματική εικόνα.
Το μονασήρι είναι κατασκευασμένο με πολύ μεράκι και προσωπική εργασία, ενώ διαθέτει και μεγάλη βιβλιοθήκη. Στον αύλειο χώρο είναι κτισμένος ο ναός του Αγίου Νεκταρίου. Ο επισκέπτης χαίρεται εκεί τη θρησκευτική ατμόσφαιρα, το όμορφο περιβάλλον, την ηρεμία, ωσάν να βρίσκεται στον Αμπελώνα του Κυρίου. Το έχουμε επισκεφθεί πολλές φορές και αισθανθήκαμε το μεγαλείο του Δημιουργού και της Ορθοδοξίας.
Όσον αφορά τον βίο του Αγίου Νεκταρίου, γεννήθηκε στη Σηλυβρία της Ανατολικής Θράκης το 1846 από γονείς φτωχούς. Τα πρώτα μαθήματα τα πήρε στη Κωνσταντινούπολη, ενώ εργαζόταν, σε ηλικία 13 ετών. Στη συνέχεια σπούδασε στη Θεολογική Σχολή Αθηνών αποφοίτησε το έτος 1885. Πήγε στο Πατριαρχείο της Αλεξανδρείας, όπου τοποθετήθηκε γραμματέας του Πατριαρχείου. Ήταν περίφημος ιεροκήρυκας και το 1889 έγινε Μητροπολίτης Πενταπόλεως . Ο Πατριάρχης Σωφρόνιος τον προόριζε για διάδοχό του, ένας πολύ έμπιστος άνθρωπος του Πατριαρχείου. Αυτό προκάλεσε τον φθόνο των εκεί Ιερωμένων. Ο Νεκτάριος, για να διευκολύνει τον Πατριάρχη, εγκατέλειψε τη θέση του και επέστρεψε στην Αθήνα. Ήταν σεμνός ολιγαρκής και ασκητής, ουδέποτε ενδιαφέρθηκε για την προβολή του. Με την πίστη, τη σεμνότητα του και τον θείο λόγο, που διεκήρυσσε με παρρησία, ήταν αποδεκτός από όλους.
Όταν επέστρεψε στην Αθήνα διορίστηκε ως διευθυντής στη Ριζάρειο Σχολή το 1894. Το έργο του στη σχολή ήταν οργανωτικό, εκπαιδευτικό, παιδαγωγικό και συγγραφικό. Οργάνωσε τη Σχολή στη βάσει της ορθόδοξης εκκλησιαστικής παράδοσης. Και το σπουδαιότερο ήταν η παιδαγωγική του σκέψη, που συνέβαλε πολύ στην αναμόρφωση της σχολής, ώστε οι απόφοιτοι να είναι άριστοι θεολόγοι και παιδαγωγοί. Το έργο του στη σχολή ήταν πολύ μεγάλο. Παρέμεινε εκεί 14 χρόνια, ενώ αποχώρησε λόγω υγείας και γήρατος το 1908.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ήθελε να τα περάσει σε μοναστήρι. Έτσι, βρέθηκε στην Αίγινα, όπου ίδρυσε μοναστήρι. Και το έργο του είχε χαρακτήρα ποιμαντικό, λειτουργικό, λατρευτικό, εξομολογητικό, παρηγορητικό. Θεράπευσε έναν δαιμονισμένο στην Αίγινα και αμέσως έγινε λαοφιλής. Να σημειωθεί ότι ήταν πάμπτωχος. Το 1920 εισήχθη στο Αρεταίειο Νοσοκομείο όπου και εκοιμήθη την 1η Οκτωβρίου. Και εκεί έκανε θαύμα: θεράπευσε έναν ασθενή που ήταν μαζί στο νοσοκομείο. Σήμερα το δωμάτιο αυτό έχει μετατραπεί σε Ναό και κοσμείται από εικόνες του Αγίου Νεκταρίου και τάματα πιστών για ανάρρωση των ανθρώπων τους που νοσηλεύονται στην κλινική. Η Αγιοκατάταξή του έγινε τον Απρίλιο του 1961 από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Αθηναγόρα. και ορίστηκε να γιορτάζεται η μνήμη του την 9η Νοεμβρίου
Υμνολογία του Αγίου Νεκταρίου
Απολυτίκιο (Ἦχος α΄)
Σηλυβρίας τὸν γόνον καὶ Αἰγίνης τὸν ἔφορον,
τὸν ἐσχάτοις χρόνοις φανέντα ἀρετῆς φίλον γνήσιον,
Νεκτάριον τιμήσωμεν πιστοί, ὡς ἔνθεον θεράποντα Χριστοῦ,
ἀναβλύζει γὰρ ἰάσεις παντοδαπὰς τοῖς εὐλαβῶς κραυγάζουσι.
Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ θαυματώσαντι,
δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.
Να έχουμε την ευλογία του και την προστασία Του. Από την πανδημία του θανατηφόρου Κορονοϊού, που ενέσκηψε στη Χώρα μας φέτος 2020.
Ο π. Αυγουστίνος ετέλεσε Εσπερινό και Θεια λειτουργία τιμώντας τη μνήμη του Αγίου Νεκταρίιου , που είναι η ημερομηνία κοιμήσεώς του .Τελώντας επίσης και ειδική Δέηση προς τον Άγιο Νεκτάριο να μας απαλλάξει από τον Κορονοϊό..Το μοναστήρι φέτος δεν πανηγύρισε .
Γιάννης Κορκάς
